Фото: Freepik СлајдерСовети Детските психолози бараат од родителите и бабите и дедовците да престанат да ги практикуваат овие навики Овие правила на кои укажуваат психолозите не се нови, но вреди да се потсетиме како не треба Мајка и Дете Мај 2, 2024 1 Сподели Рoдителите често даваат сѐ од себе кога станува збор за родителството, а родителството, за жал, не доаѓа со упатства за употреба. Без разлика дали се работи за родители или баби и дедовци, сигурно е дека ги сакаат своите деца со целото срце, но и најдобрите понекогаш грешат. Затоа, на секого му треба повремено потсетување за тоа како однесувањето и навиките можат да влијаат на децата, за да можат соодветно да се приспособат доколку е потребно. Значи, ако сакаат да ги подобрат своите способности како родители, баби и дедовци, детските психолози бараат од нив да престанат со одредени навики. Ова се некои од нив. Користење на времето пред екраните за смирување„Важно е децата да се вклучат во различни активности засновани на игра кои промовираат раст во различни области, вклучувајќи визуелно-моторни, физички вежби и социјализација. Меѓутоа, кога бабите и дедовците добронамерно ги ставаат внуците пред екранот за да бидат добри и да имаат занимација и едните и другите пропуштаат важно време за меѓусебно поврзување“, вели детскиот психолог д-р Розеан Капана-Хоџ за Parade. Претпоставување дека чувствата не се голема работаДетскиот психолог д-р Керолин Данда вели: „Престанете да претпоставувате дека чувствата на децата не се голема работа, обидувајќи се да ги отфрлите или пребрзо да ги поправите. Наместо тоа, прво потврдете ги чувствата и сослушајте ги децата. Дури и ако родителите мислат дека нивните деца претерано реагираат на ситуацијата, запомнете дека тие ги немаат истите вештини за саморегулација, перспектива или мудрост како вие“. Таа предупредува дека отфрлањето на нивните чувства може да направи да се чувствуваат неценети, да ја уништи нивната самодоверба и да ја спречи нивната способност за ефективно изразување. Викање и прекумерна критика„Минатите генерации можеби се воспитувани со фокус на негативното однесување и со тенденција да викаат за да го привлечат вниманието на децата. Сепак, редовното викање може да создаде страв и вознемиреност, што доведува до проблеми со управувањето со стресот, самодовербата и комуникацијата“, предупредува Капана-Хоџ. Користење на вината за мотивацијаЧувството на вина никогаш нема да резултира со подобро однесување, велат психолозите. Д-р. Капана-Хоџ вели: „Обидот да се контролира однесувањето преку вина може да доведе до чувство на безвредност и нездрава желба да се задоволат другите. „Гледај колку напорно работам за тебе“ или „Помогни ѝ на баба или ќе се налутам“ нема да помогнат децата се развиваат во самоуверени возрасни луѓе кои знаат како да поставуваат граници“. Недостаток на конзистентни правила и граници„Мислам дека повеќе од која било друга поплака што ја слушам од родителите е дека бабите и дедовците не ги следат правилата за дисциплина“, забележува д-р Капана-Хоџ. Ввели дека недоследните правила може да создадат конфузија и несигурност кај децата, што може да доведе до влошување на однесувањето. „Најдоброто учење се случува кога децата имаат јасни, доследни граници што прават да се чувствуваат сакано и безбедно, а истовремено ги учат на одговорност и самоконтрола“, заклучува психологот. 1 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik НовостиСлајдер Верноста и лојалноста се одлука. За неверство не е потребен физички контакт Влегувањето во врска е како влегување во продавница. Влегувате по своја слободна волја. Знаете каде влегувате и знаете кој е концептот. Значи, вие сте муштерија, влегувате, купувате, а тоа значи дека плаќате и излегувате. Ако земете нешто и не платите, сте прекршиле туѓ концепт. Ако како некој што не платил изјавите дека тој што бара да платите ви ја нарушува слободата, тоа значи дека не ги разбирате границите. Мајка и Дете Апр 30, 2024 47 Сподели Верноста е доблест која во денешно време е целосно запоставена. Малку се зборува за верноста. Сите знаеме да препознаеме физичко предавство. Сите знаеме што е физичко насилство, но она што е внатре и што не се гледа ретко се споменува. Емотивното битие, иако невидливо, е исто толку важно како и физичкото. Како што го миеме лицето, треба да го измиеме и своето битие. Емоционална хигиена. Тоа е всушност едно поле составено од граници кои се како мрежа. Како географска карта. Како протокот на крв. Како координатен систем. Кога ги знаеме и почитуваме нашите граници, тогаш ќе ги почитуваме и границите на другиот. Луѓето често не можат да направат разлика помеѓу обичното флертување и предавството. Секогаш се поставува прашањето за слободата. Ако на слободата гледаме како на одлука, работите стануваат многу појасни. Влегувањето во врска е како влегување во продавница. Влегувате по своја слободна волја. Знаете каде влегувате и знаете кој е концептот. Значи, вие сте муштерија, влегувате, купувате, а тоа значи дека плаќате и излегувате. Ако земете нешто и не платите, сте прекршиле туѓ концепт. Ако како некој што не платил изјавите дека тој што бара да платите ви ја нарушува слободата, тоа значи дека не ги разбирате границите. Не. Никој не ви ја нарушил слободата. Вие сте ја нарушиле туѓата слобода затоа што знаевте каде влегувате и кои се правилата. Постојат и правила на игра. Ако играте шах, не можете да ги користите правилата што се користат во „не лути се човеку“. Некој ќе рече: „Но, врските не се игра“. Тие не се игра со цел некој да биде поразен, но она што е исто со врските и игрите е дека и двете имаат правила, т.е. граници и дека ги правите и двете и ги започнувате со вашата слободна одлука и вашата волја. Кога веќе сте во врска, прашањето е дали ја гледате врската како тим со иста цел или луѓето со кои сте во врска ги гледате како ривали кои треба да ги поразите. Ако зборуваме за емотивни и блиски врски, тогаш ќе се согласиме дека тоа е секогаш тимска игра. Значи целта е иста. Целта е љубов и мир. Во секое битие е желбата за мир. Секој човек сака мир и спокојство и безбедност. Кога ќе влезете во емотивна врска со некого, јасно е дека крајната цел на тоа патување е мирот. Без разлика дали овој мир го постигнуваме преку бурен емотивен живот или станува збор за мирно пристаниште – секако се тежнее кон задоволување и сатисфакција а тоа повторно води кон мир. Ако на врската гледаме како на чамец што треба да го однесеме некаде со веслање, тогаш некако ќе се обидеме да весламе за тој да стигне до својата дестинација. Предавството, измамата и неверството е исто како да се избуши чамецот или да се стави вода во него. Замислете двајца луѓе веслаат, а потоа еден го напушта веслањето и почнува да става вода во чамецот или да го дупчи. Токму тоа е предавство. Луѓето ги сведуваат предавството и измамата само на физички чин и контакт. Сепак, тоа е само манифестација и тоа онаа крајна манифестација на предавство. Ако добро го познавате вашето внатрешно битие и ако вашиот партнер добро го познава неговото и вашето внатрешно битие и граници, тогаш многу е јасно дека уживањето во долги разговори со други луѓе и размислувањето за други луѓе и фантазирањето за другите луѓе е еден вид предавство. Тоа е само првиот чекор. Верноста и лојалноста се квалитети кои се сведуваат на одлука. Наша одлука е дали сакаме да бидеме лојални. Зошто? Затоа што го знаеме нашето битие, нашите потреби и нашите граници. Знаеме да ги цениме нашите потреби. Ако знаеме да го цениме своето, тогаш знаеме и што ценат другите. Ако стапиме во врска со некого, многу ни е јасно дека тој ги споделува со нас своите грижи и стравови и планови и желби исто како и неговите успеси и спомени. Тоа е како кога ќе донесете огромна кутија полна со сѐ и сешто и ќе ја дадете некому да ја држи. Верност и лојалност е кога знаеш да ја држиш таа кутија, а не да ја тресеш или кршиш или да ја даваш на други додека ти си играш со туѓи кутии. Сами одлучуваме дали се согласуваме да ги задржиме и да ги дадеме кутиите. Ако веќе сме зеле нечија кутија, зошто би ја скршиле? Разменувањето пораки и е-пошта со други и уживањето со другите е емотивно мамење. Флертувањето е емоционално мамење. Ако вашите пријатели и вашите партнери флертуваат и мислат дека тоа е добро – вие сте двојно во опасност освен што сте двојно изневерени. Кога велиме предавство, не мислиме на тоа драматично предавство кога светот се распаѓа, туку границите се нарушени и некаде вашиот внатрешен мир е нарушен. За неверство не е потребен физички контакт. Зошто сето тоа е штетно освен што е предавство? Бидејќи енергијата се троши. Енергија која се троши на погрешни работи. Луѓето често се залажуваат и велат: „Јас сум слободна личност и му давам слобода на партнерот и не ми влијае ако тој флертува или ме изневерува“. Тоа не е слобода. Тоа е ниска самодоверба. Тоа е исто како да велиме дека немаме проблем со тоа што тројца други луѓе ја користат нашата четка за заби (не само за заби, туку и за миење прозорци). Жените често погрешно се учат дека мажите се ловци и затоа мора да изневеруваат. Ова не е вистина. Верноста е капацитет и одлука. Луѓето знаат дали имаат капацитет да бидат лојални. Луѓето кои го немаат овој потенцијал и капацитет не се луѓе кои можат да одржуваат трајни врски. Зад тоа обично стои нарцизам или ниска самодоверба. Исто така, лојалноста е некако одлука која се однесува на односот кон животот и очекувањата од себе и од животот. Луѓето изневеруваат од различни причини, но тоа е друга тема. Ова е за самиот корен на верноста. За тоа што тргнува од самата идеја. Не треба да дозволиме луѓето да не изневеруваат и да не мамат. Тоа е непочитување. Тоа е тажно. Не е ниту забавно, ниту весело, ниту интересно, ниту корисно. Тоа не е здраво. За крај ќе напишам дека меѓу животните има и многу видови кои се верни. Лебеди, црни мршојадци, волци, пингвини, дабари и многу други видови се животни кои имаат еден партнер долги години. Значи, кај овие животни лојалноста не е само прашање на одлука. Што е тогаш? Текстот е од ТУКА. неверствопарпредавство 47 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik НовостиСлајдер Зошто децата од исто семејство се толку различни? Дали едно непослушно, хиперактивно двегодишно дете би било посмирено со потрпелива мајка? И, дали екстровертните родители воспитуваат исти такви деца? Има сѐ повеќе докази дека карактерот и однесувањето на родителите, колку и да се добри, имаат мало влијание врз формирањето на личноста на детето. Невробиолозите објаснуваат зошто е тоа така… Мајка и Дете Апр 30, 2024 508 Сподели Дали некогаш сте размислувале во каква личност ќе порасне вашето дете и кој е одлучувачки фактор во неговиот развој? Дали однесувањето на мајката може да ја обликува личноста на детето или барем да влијае на тоа? Според научните сознанија, вие веќе сте го направиле најголемиот дел од тоа „обликување“ – со едноставно пренесување на вашите гени. Половина од нашите карактерни црти ги наследуваме од родителите. Тоа значи дека гените (природата), околината во која живееме и начинот на кој сме воспитани влијаат на нашиот карактер колку и она што го наследуваме. Ова сознание ќе биде големо и веројатно непријатно изненадување за повеќето родители кои веруваат дека нивното влијание е одлучувачко во формирањето на детето. Откако Фројд утврди дека детството е клучниот период за разбирање на сите појави во човечката раса, психологијата бара одговори за сите форми на однесување во најраните искуства. Според оваа теорија, лошиот однос со родителите е причина за формирање на интровертна и огорчена личност, додека растењето во големо семејство (со многу деца) е причина за изразената натпреварувачка природа на личноста и потребата за доминација. Сепак, ниту ова не е сосема точно. Размислете повторно Кога станува збор за личноста, се чини дека сите други средини имаат посилно влијание врз детето од онаа што ја создаваат родителите во домот. Оваа теорија стана дел од психолошката наука од 1987 година, кога британскиот психолог Роберт Пломин објави научна статија насловена „Зошто децата од исто семејство се толку различни?“ Анализирајќи ги студиите за близнаци и посвоени деца, Пломин сугерираше дека нормалната средина во која растат родените браќа и сестри – што го вклучува стилот на родителство, како и расположението и приоритетите на целото семејство – не ја обликува личноста и не влијае на психолошкиот развој. Терминот „нормално“ значи отсуство на физичка и ментална злоупотреба или занемарување на потребите на децата. Исто така, нормална средина е онаа во која родителите не се однесуваат премногу заштитнички, ниту пак премногу бараат од своите деца. Најјасен доказ за заклучокот на Пломин е истражувањето на посвоени двегодишни деца одгледани со други деца со кои не се биолошки поврзани. Под претпоставка дека начинот на воспитување на детето има силно влијание врз дефинитивното формирање на личноста, би било логично да се очекува дека децата израснати во исто семејство се послични по карактер отколку случајните минувачи на улица. Тоа, сепак, не е така. Според Пломин, средината која влијае на формирањето на личноста не е внатре во семејството, туку надвор од него. Со такви пријатели… Американските истражувачи отидоа чекор подалеку во поддршката на оваа теорија тврдејќи дека децата се главно под влијание на нивните врсници. Други психолози веруваат дека формирањето на личноста е под влијание на начинот на кој другите луѓе нè перцепираат. Карактеристиките како изгледот и интелигенцијата влијаат на тоа како другите луѓе не гледаат, така што нивната реакција кон нас станува длабоко вградена во нашата личност. Секако, сето ова не значи дека влијанието на родителите и семејството е помалку важен фактор во развојот на детето. Задачата на родителите е да го олеснат влегувањето на детето во светот, како и да го водат, поддржуваат, поттикнуваат и покажуваат што е добро, а што лошо во тој свет. На крајот на краиштата, сфаќањето дека како родители не сме апсолутно одговорни за тоа какви ќе бидат нашите деца, носи некакво олеснување. Нè ослободува од одредена доза на вина и вознемиреност и ни помага да бидеме поопуштени и подобри родители, свесни дека секоја ситница што ја правиме или не ја правиме нема да има значителни последици врз развојот на детето. Нема повеќе судири помеѓу природата и воспитувањето Ако сите карактеристики на човековото однесување се наследни, тогаш веќе не важи старата полемика за спротивставените влијанија на природата и воспитувањето. Модерната наука покажува дека двата фактори работат заедно. Интелигенцијата е една од особините што се наследува во најголема мера (60 до 80%). Гените пренесуваат некои особини на кои никогаш не би помислиле. На пример, капацитетот за емпатија е наследен до одреден степен, како и тенденцијата за собирање и чување на работи. Врската помеѓу влијанието на природата и воспитувањето (влијанието на околината) сѐ уште е предмет на научно истражување. Од моментот на зачнувањето, нашата ДНК постојано се реинтерпретира. Индивидуалните гени се вклучуваат и исклучуваат како реакција на светот што не опкружува и на животот што го водиме. И тоа е сѐ што можеме – да реагираме. Текстот е од ТУКА. 508 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СлајдерСовети Три работи кои најмногу ја одложуваат и спречуваат деменцијата: Бесплатни се! Ова не се единствените фактори на ризик за деменција поврзани со начинот на живот, но нивното контролирање може значително да го намали ризикот од развој на болеста. Мајка и Дете Апр 30, 2024 310 Сподели Деменцијата е исклучително честа појава. Оваа состојба не може целосно да се спречи. Возраста, генетиката и надворешните влијанија можат да играат улога во развојот на деменција. Сепак, можеме да влијаеме на некои фактори на ризик поврзани со начинот на живот. Фактор на ризик: недоволно вежбањеЗнаеме дека најмалку 150 минути вежбање неделно има далекусежни ефекти врз здравјето, покрај одржувањето на телесната тежина. Но, главната придобивка од физичката активност е намалување на ризикот од деменција. „Дебелината, високиот крвен притисок и дијабетесот се поврзани со до 50 проценти од случаите на деменција“, вели д-р Алваро Пасквал-Леоне, професор по неврологија на здравствената школа на Харвард. „Значи, има смисла дека контролирањето на факторите на ризик, како што е (седечки) начинот на живот што придонесува за развој на овие состојби, може значително да ги намали стапките на деменција“. Покрај тоа што помага во контролата на дебелината, хипертензијата и дијабетесот, Пасквал-Леоне тврди дека физичката активност може да го стимулира формирањето на нови клетки во мозокот. „Тоа ја подобрува ефикасноста на механизмите за пластичност на мозокот, кои се клучни за стекнување нови вештини и формирање на сеќавања“, вели тој. Стремете се кон комбинација од аеробни вежби како одење или возење велосипед, вежби за сила со тегови или еластични ленти и вежби за ум-тело како јога или таи чи, кои можат да го смират умот. Постепено зголемувајте го вашето вежбање на најмалку 30 минути дневно, пет дена во неделата. Фактор на ризик: Недоволна социјална интеракцијаОсаменоста е многу поврзана со депресија, злоупотреба на алкохол и проблеми со спиењето. Се покажало дека осаменоста и лошиот социјален ангажман се фактори на ризик за деменција, потврдува за HuffPost д-р Смита Пател, лекар и невролог. Покрај заштитата на мозокот, Пател истакнала дека зголемената социјална интеракција исто така може да го продолжи животот. „Вкупната стапка на преживување се зголемува за 50 проценти ако имате силни социјални односи. Повеќе од 80 проценти од стогодишниците секојдневно комуницираат со пријател или член на семејството“. Интеракциите со семејството, пријателите и соседите нè прават она што сме“, објаснила Пасквал-Леоне. „Тие моменти не само што не прават среќни, туку и ја подобруваат функцијата на мозокот и општото здравје. Истражувањата покажуваат дека чувството на осаменост може да биде подеднакво штетно за здравјето како и попознатите фактори на ризик како секојдневното пушење или сериозни здравствени состојби како што е дијабетесот“. Ако сте загрижени дека не добивате доволно социјална интеракција, Пасквал-Леоне вели дека има некои чекори што можете да ги преземете веднаш. „Започнете со идентификување на пет блиски пријатели и поврзување со секоја од нив најмалку еднаш неделно“, вели таа. „Ова може да значи да им се јавите на телефон или да се сретнете на кафе. Потоа запрашајте се дали се чувствувате осамено. Ако одговорот е да, разговарајте со вашето семејство и најблиските пријатели за тоа што можете да направите заедно. Можете исто така да размислите да се приклучите на клуб, курс или група на луѓе кои ги делат вашите интереси“. Фактор на ризик: Недоволен сон„Недостатокот на сон, особено спиењето помалку од пет до шест часа навечер, е поврзано со зголемен ризик од развој на деменција подоцна во животот“, вели неврологот Пател. За жал, несоницата станува сѐ почеста како што старееме. Ако не можете да спиете повеќе од пет часа навечер, Пасквал-Леоне предлага неколку чекори што можете да ги преземете. „Подобар режим на спиење се постигнува со ограничување на алкохолот, избегнување големи оброци и пијалаци два часа пред спиење, одржување на удобно ладење, избегнување изложување на мобилни телефони, лаптопи и телевизор два часа пред спиење и користење на апликација или уред што произведува смирувачки бел шум“. вежбањедеменцијастарост 310 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СлајдерТинејџер Психолог открива како да разговарате со тинејџер Наместо едноставно насочување на однесувањето или поставување рутински прашања, смислените разговори би требало да се фокусираат на интересите на тинејџерот Мајка и Дете Апр 30, 2024 419 Сподели Психологот Дороти Чин потсетува за порталот Psychology Today на трогателната сцена од филмот The Joy Luck Club во која ќерката ѝ соопштува на мајката дека станала независна. Овој момент ја сумира неповрзаноста што често се чувствува меѓу родителите и адолесцентите затоа што адолесцентите потврдуваат независност, оставајќи ги родителите да се прашуваат кога нивното дете пораснало. Како да се помирите со независноста на сопственото дете?Иако адолесценцијата често се прикажува како турбулентна фаза со многу предизвици, одржувањето силна врска родител-тинејџер не само што е изводливо, туку и поедноставно отколку што многумина претпоставуваат. Потпирајќи се на нејзината стручност како психолог и искуството како родител на тинејџери, Чин нуди сознанија. Ја нагласува потребата на родителите да ја редефинираат комуникацијата за време на адолесценцијата. Наместо едноставно насочување на однесувањето или поставување рутински прашања, значајните разговори треба да се фокусираат на интересите на тинејџерот.Чин ги признава културолошките варијации во динамиката родител-дете, особено во колективистичките култури во кои разговорот со децата на еднаква основа може да изгледа неконвенционално. Нагласува дека адолесценцијата е клучен период на индивидуален раст, повикувајќи ги родителите да прифатат поинаква динамика за доброто на своето дете и семејството. Дозволете им на тинејџерите простор самостојно да управуваат со своите емоцииПонатаму, Чин ги советува родителите да се воздржат од доминација во разговорите, овозможувајќи им на тинејџерите простор сами да управуваат со своите емоции и искуства. Иако е природно родителите да се чувствуваат горди или загрижени, усогласувањето на емоционалниот тон со нивниот тинејџер е клучно за поддршка на нивниот развој. Поттикнувајќи ги родителите да ги споделат сопствените животни приказни и искуства, Чин нагласува дека адолесцентите сѐ повеќе се интересираат за минатото на нивните родители. Зборувањето за сопствената историја и искуства може да му помогне на вашиот тинејџер да постигне сопствена независност. Додека тинејџерите преговараат за нивниот пат до независност, за нив е корисно да видат дека и нивните родители живеат живописни, независни животи. Чин додава: Она што родителите треба да го разберат е дека тинејџерите се обидуваат да станат независни од нив. Да, ќе ви го растргнат срцето кога ќе си заминат од дома, но ако ги држите премногу цврсто, толку е поголема нивната потреба да побегнат од вас. Исто така, живеењето ангажиран живот им моделира можности за нивната иднина.На крајот на краиштата, ја нагласува важноста од адаптирање на комуникацијата, почитување на автономијата на адолесцентите, споделување лични искуства и моделирање на независно живеење со цел да се одржи силна врска со тинејџерите во оваа трансформативна фаза. комуникацијародителитинејџери 419 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels НовостиСлајдер Бирате бебешка количка или автомобил? Кога опремата за деца ќе стане прашање на престиж… Кога децата се мали најмногу се грижиме дали добиваат доволно млеко и дали дишат додека спијат. Дали очекувавте дека само за една бебешка количка ќе треба да издвоите една цела плата или повеќе затоа што во спротивно ќе се соочите со осудата на другите родители? Мајка и Дете Апр 29, 2024 87 Сподели Кога се роди син ми, во далечната 1993 година, земавме креветче, количка и оградичка од братучед ми, а подоцна добивме и „кенгур“ за носење, како и онаа количка која најдолго ја користевме, чадор-количка, од сестра ми. Се разбира, зборувам за користени работи во кои израснало најмалку едно бебе. И тогаш имаше луѓе кои даваа куп пари за нови работи за своите деца. Сеедно, тогаш дефинитивно немаше толку различни модели како денес. Овие што ги има сега, речиси сите се како малечки скапи болиди, не знае човек дали се толку во функција на удобноста на бебето или пак за покажување. Како да се натпреваруваат која ќе има полуксузна и побрендирана опрема. Дури и кога ги шетаат во нив своите мали наследници, се облекуваат во тон со опремата за бебето, да не биде дека се распар. Како и да е, колку што гледам, цените за колички денес се движат од нешто помалку од 500 евра па до 1.000. Којзнае, веројатно има и поскапи. Но не можат сите да си ги дозволат. Иако е прашање дали, дури и кога би можеле, има потреба да се вложуваат толку пари во една количка кое бебето ќе ја користи отприлика една година. Впрочем, во тоа време кога син ми беше бебе никогаш не почувствував осуда поради тоа што сум зела веќе користена количка. Мислам и дека повеќето го правевме истото, а и немаше голема разлика помеѓу количките. Не постоеја вакви болиди како денес, или пак онакви елегантни тркалезни колички во кои кога ќе ѕирнеш очекуваш да видиш бебе со круна. Ама тоа е, времињата се менуваат и се чини дека станува сѐ потешко за оние на кои овие работи им се важни. Оние кои имаат многу постојано се натпреваруваат со другите кои имаат многу, а оние кои немаат, се жалат себеси и своите деца затоа што немаат. Нормалните луѓе, верувам дека не се занимаваат со вакви нешта како што е тоа брендот на бебешката количка, на облеката и слично. На пример, неодамна се појави едно видео на Тик-Ток во кое мајка од Њујорк се пожали дека поради обичната количка за нејзиното бебе за време на семејниот излет во зоолошката градина, чувствувала осуда од страна на другите родители кои, сите до еден, туркале пред себе луксузни колички. Кога децата беа мали ние најмногу се грижевме за тоа дали добиваат доволно млеко и дали дишат додека спијат. Се грижевме и ако не спиеја ноќе со часови па трчавме по лекари за да ни кажат во што е проблемот. Се грижевме да бидат суви и среќни бевме затоа што се појавија пелени за еднократна употреба. Денес повторно им се враќа модата на оние платнените, ама тоа е веќе прашање на висока свест за заштита на природата. Искрено, кога би имала сега бебе, после искуството и со едните и со другите, не верувам дека би им се вратила на платнените. Мислам, некои работи, колку и да се грижите за природата, се навистина толку добри! Но, денес има една работа за која повеќето од нас не очекуваат дека ќе се грижат кога ќе станат родители, а тоа е осудата на другите родители поради бебешката опрема. Токму за тоа зборува оваа мајка во видеото подолу. @brookesobasic I didn’t realize my stroller would enable classist side eyes 🤨 #mamatok #stroller #graco #vista #uppa #nuna #wonderfold #richmom #poormom #parenting #babygear ♬ original sound – Brooke „За време на семејниот излет во зоолошката градина, чувствував како другите ме осудуваат затоа што туркав количка која не беше меѓу поскапите. Секоја количка беше луксузна, освен мојата обична”, изјавила оваа жена по име Брук. Нејзиното искуство очигледно не е единственото, бидејќи многумина во коментарите изразиле дека доживеале слично чувство на срам. Танај Хауард пишува за списанието Parents дека не осудува никого за изборот на опрема за нивното дете. „Знам колку пари имам и се грижам за својот џеб. Никогаш не би се задолжила за да се вклопам со мајките во паркот или само за да бидам дел од бандата која има луксузна опрема за бебиња”, објаснува таа наведувајќи дека живее во Њујорк, каде киријата е превисока. „Не можев да замислам да платам сума која е месечна кирија за еднособен стан за да купам количка. Моите деца и онака не ја користеа многу. Но, на многу семејства им треба количка, а тоа колку е скапа или ексклузивна треба да биде последното нешто што ви е на ум. На долгата листа на работи за кои другите луѓе ќе ни судат во текот на родителството, цената на туѓите бебешки работи не треба да има никакво влијание врз вас. Кога сакате да купите каква било опрема за бебиња, ги советувам родителите да бараат безбедност, едноставна употреба и издржливост“, вели Хауард. 87 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik НовостиСлајдер Кога децата се мали најмногу се грижиме дали добиваат доволно млеко и дали дишат додека спијат. Дали очекувавте дека само за една бебешка количка ќе треба да издвоите една цела плата или повеќе, затоа што во спротивно ќе се соочите со осудата на другите родители? Мајка и Дете Апр 29, 2024 1 Сподели Бирате бебешка количка или автомобил? Кога опремата за деца ќе стане прашање на престиж… Кога се роди син ми, во далечната 1993 година, земавме креветче, количка и оградичка од братучед ми, а подоцна добивме и „кенгур“ за носење, како и онаа количка која најдолго ја користевме, чадор-количка, од сестра ми. Се разбира, зборувам за користени работи во кои израснало најмалку едно бебе. И тогаш имаше луѓе кои даваа куп пари за нови работи за своите деца. Сеедно, тогаш дефинитивно немаше толку различни модели како денес. Овие што ги има сега, речиси сите се како малечки скапи болиди, не знае човек дали се толку во функција на удобноста на бебето или пак за покажување. Како да се натпреваруваат која ќе има полуксузна и побрендирана опрема. Дури и кога ги шетаат во нив своите мали наследници, се облекуваат во тон со опремата за бебето, да не биде дека се распар. Како и да е, колку што гледам, цените за колички денес се движат од нешто помалку од 500 евра па до 1.000. Којзнае, веројатно има и поскапи. Но не можат сите да си ги дозволат. Иако е прашање дали, дури и кога би можеле, има потреба да се вложуваат толку пари во една количка кое бебето ќе ја користи отприлика една година. Впрочем, во тоа време кога син ми беше бебе никогаш не почувствував осуда поради тоа што сум зела веќе користена количка. Мислам и дека повеќето го правевме истото, а и немаше голема разлика помеѓу количките. Не постоеја вакви болиди како денес, или пак онакви елегантни тркалезни колички во кои кога ќе ѕирнеш очекуваш да видиш бебе со круна. Ама тоа е, времињата се менуваат и се чини дека станува сѐ потешко за оние на кои овие работи им се важни. Оние кои имаат многу постојано се натпреваруваат со другите кои имаат многу, а оние кои немаат, се жалат себеси и своите деца затоа што немаат. Нормалните луѓе, верувам дека не се занимаваат со вакви нешта како што е тоа брендот на бебешката количка, на облеката и слично. На пример, неодамна се појави едно видео на Тик-Ток во кое мајка од Њујорк се пожали дека поради обичната количка за нејзиното бебе за време на семејниот излет во зоолошката градина, чувствувала осуда од страна на другите родители кои, сите до еден, туркале пред себе луксузни колички. Кога децата беа мали ние најмногу се грижевме за тоа дали добиваат доволно млеко и дали дишат додека спијат. Се грижевме и ако не спиеја ноќе со часови па трчавме по лекари за да ни кажат во што е проблемот. Се грижевме да бидат суви и среќни бевме затоа што се појавија пелени за еднократна употреба. Денес повторно им се враќа модата на оние платнените, ама тоа е веќе прашање на висока свест за заштита на природата. Искрено, кога би имала сега бебе, после искуството и со едните и со другите, не верувам дека би им се вратила на платнените. Мислам, некои работи, колку и да се грижите за природата, се навистина толку добри! Но, денес има една работа за која повеќето од нас не очекуваат дека ќе се грижат кога ќе станат родители, а тоа е осудата на другите родители поради бебешката опрема. Токму за тоа зборува оваа мајка во видеото подолу. @brookesobasic I didn’t realize my stroller would enable classist side eyes 🤨 #mamatok #stroller #graco #vista #uppa #nuna #wonderfold #richmom #poormom #parenting #babygear ♬ original sound – Brooke „За време на семејниот излет во зоолошката градина, чувствував како другите ме осудуваат затоа што туркав количка која не беше меѓу поскапите. Секоја количка беше луксузна, освен мојата обична”, изјавила оваа жена по име Брук. Нејзиното искуство очигледно не е единственото, бидејќи многумина во коментарите изразиле дека доживеале слично чувство на срам. Танај Хауард пишува за списанието Parents дека не осудува никого за изборот на опрема за нивното дете. „Знам колку пари имам и се грижам за својот џеб. Никогаш не би се задолжила за да се вклопам со мајките во паркот или само за да бидам дел од бандата која има луксузна опрема за бебиња”, објаснува таа наведувајќи дека живее во Њујорк, каде киријата е превисока. „Не можев да замислам да платам сума која е месечна кирија за еднособен стан за да купам количка. Моите деца и онака не ја користеа многу. Но, на многу семејства им треба количка, а тоа колку е скапа или ексклузивна треба да биде последното нешто што ви е на ум. На долгата листа на работи за кои другите луѓе ќе ни судат во текот на родителството, цената на туѓите бебешки работи не треба да има никакво влијание врз вас. Кога сакате да купите каква било опрема за бебиња, ги советувам родителите да бараат безбедност, едноставна употреба и издржливост“, вели Хауард. 1 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Скриншот: Тик-Ток НовостиСлајдер Кога децата се плашат од нешто, верувајте им и проверете! Дете се плашело од чудовиште, во ѕидот нашле огромна кошница со пчели Упорноста на едно мало дете довело до неверојатно откритие во семејна куќа стара сто години. Во ѕидот имало илјадници пчели, кога удриле по него, потекол мед Мајка и Дете Апр 29, 2024 1.244 Сподели Детето на Ешли Мејсис Клас почнало да се жали дека во собата има чудовиште. Мајката го поврзала ова со типични детски стравови. „Го гледавме цртаниот филм „Чудовишта“, а мојата најстара ќерка малку доцнеше со говорот, па го поврзав со тоа. Со сопругот ѝ кажавме дека нема чудовишта, се пошегувавме и ја уверувавме дека нема никој во плакарот“, изјавила Ешли за People. Детето почнало да има ноќни кошмари, а Ешли и нејзиниот сопруг по неколку недели забележале неколку пчели на нивното поткровје. Тие повикале компанија за контрола на штетници. „Ни рекоа дека пчелите се медоносни и дека ќе мора да контактираме со пчелар“, се сеќава мајката. Еден пчелар пристигнал со термална камера за да ја процени ситуацијата, но никој не можел да предвиди што ќе открие. Удрил со чекан во ѕидот во детската соба, а потоа сите останале шокирани. Пчеларот ја пронашол најголемата кошница што ја видел дотогаш „Се чинеше како поток од пчели, а од ѕидот што го удри течеше мед“, вели таа.Пчеларот ја затворил вратата од собата и ја известил Ешли дека ќе мора да отвори голем дел од ѕидот за да ја разгледа ситуацијата одблизу. „Тој го отвори ѕидот и рече дека тоа е најголемата кошница што ја видел во неговата кариера. Имаше 50.000 пчели кои ја преполнија собата на мојата ќерка“, продолжува Ешли. @classashley What nighthmares are made of #bees #toddlersoftiktok #toddlers ♬ Oh No – Kreepa Првиот ден пчеларот успеал да отстрани 20.000 пчели и парче саќе тешко 50 килограми, а следниот ден отстранил уште 20.000 пчели. Постојано доаѓаат нови пчели, па пчеларот се враќа и очекува да отстрани уште 20.000. Штетата надминува 18 илјади евра„Ѝ кажавме на ќерката дека беше во право и дека го најдовме „чудовиштето“. Ја запознавме со пчеларот кого го нарече ловец на чудовишта“, вели мајката. @classashley Replying to @cantthinkofaUsername How did they get in?/Why we didn’t notice them #savethebees #bees #charlotte #honeycomb ♬ original sound – Ashley Штетата во куќата надминува 18 илјади евра. Покрај околу 50 илјади пчели, пчеларот ја нашол и матицата. Тој успеал да ги пресели преживеаните пчели во живеалиште за пчели. 1.244 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels ДецаСлајдер Ова се знаци по кои можеме да препознаеме дислексија кај децата „Раното препознавање на знаците на дислексија може значително да влијае на образованието на детето. Ако состојбата се препознае на време, децата на крајот ќе постигнат способност да читаат на ниво на другите врсници”, вели Бенџамин Пауерс од Фондацијата за дислексија. Мајка и Дете Апр 29, 2024 1.240 Сподели Најчеста заблуда за дислексијата е дека луѓето само ги менуваат буквите додека читаат. Иако ова е делумно точно, оваа заблуда често води до тоа дислексијата погрешно да се замени со други потешкотии во учењето или да остане незабележана. За децата со дислексија, раната интервенција е исклучително важна. „Раното препознавање на знаците на дислексија може значително да влијае на образованието на детето. Ако состојбата се препознае на време, децата на крајот ќе постигнат способност да читаат на ниво на другите врсници”, вели Бенџамин Пауерс од Фондацијата за дислексија. Дислексијата е нарушување на учењето кое погодува приближно едно од пет деца. Во раното детство, знаците на дислексија вклучуваат грешки во изразувањето, како што е на пример „печето Меро“ наместо „мечето Перо“. Детето може да се мачи со именување познати предмети, може да има потешкотии со римување и со низи и може да има проблем да ги следи насоките со повеќе чекори. Во пониските одделенија, децата со дислексија може да имаат проблем да ги запомнат имињата на буквите и нивните звуци. Тие се збунети од буквите кои изгледаат или звучат слично, имаат проблем со читањето познати зборови, менуваат зборови кога читаат на глас, имаат потешкотии во правописот и им е тешко да одвојат поединечни звуци во зборовите или не можат да комбинираат букви во збор. Во повисоките одделенија може да дојде до забуна или прескокнување на пократки зборови, има потешкотии во стекнувањето нови зборови. Детето може да има проблеми со препознавањето на вообичаените зборови, да се мачи да објасни што се случило во приказната. Карактеристиките на дислексијата вклучуваат слаб правопис и избегнување на читање секогаш кога е можно, или фрустрација и вознемиреност во текот на читањето. Едукаторите и психолозите се обучени да препознаваат дислексија. Родителите, исто така, треба тесно да соработуваат со наставниците, педијатрите и, доколку е потребно, со други медицински професионалци, вклучително и невропсихолози и логопеди, доколку се сомневаат дека нивното дете има дислексија. дислексијазнаци на дислексијачитање 1.240 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels Животни приказниСлајдер Млад си, ќе имаш други деца! Чудни утехи за татковците што не можат да си ги гледаат децата Нема отуѓување, децата само не сакаат кај вас затоа што не ве гледаат, сѐ е нормално. Тука нема отуѓување, оставете ги тие празни приказни. Млад сте, ќе имате уште жени, уште деца… Ова е дел од збирката приказни на Ана Рајковиќ, психолог и психотерапевтка која работи со деца и родители – жртви на отуѓување како форма на семејно насилство. Мајка и Дете Апр 26, 2024 785 Сподели Гледав во него, преку таа зелена маса, ги знаете оние маси што стоеја во канцелариите на лекарите сто години, малку излупени по рабовите, широки и толку ужасно зелени, со неколку папки и кутија преполна со моливи.Неговиот раскопчан бел мантил беше во страшна спротивност со она што го зборуваше. Претпоставувам дека белиот мантил значи дека му помагате на некого, дека се обидувате да го направите подобар, а тој го направи токму спротивното. Со секој негов збор, ми се чинеше дека тонам, дека ми се врти во главата и дека се се губи во некоја магла. Страшно ми пречеше неговиот бел мантил, раскопчан и стуткан по реверите и ракавите, но постојано се потсетував дека тој е лекар, психијатар и дека ова е неговото работно место, некоја клиника, и дека сега е сосема случајно некој кој уништува животи наместо да ги спасува. Сега, сосема случајно, тој е судски експерт, а јас којзнае како се најдов карши него и мојот живот е во негови раце. И мојот и сите наши животи.Имаш три деца – ми рече. Да – одговорив. И не сте ги виделе од разводот? Колку време помина, две години? Да – реков повторно.Ех, знаете како, тоа се многу комплицирани работи. Сега да се натегате со поранешната сопруга е залудно. Децата се со мајката, таму не им е толку лошо, мајка си е мајка. Ги гледам тие проблеми постојано, верувајте ми, вие не сте единствените.Молчев. Длабоко верував дека ќе биде некој што ќе каже нешто друго. И потонав некаде длабоко во мене.Ќе ти кажам нешто – продолжи тој, ти си нормална, ментално здрава личност, тоа можеш веднаш да се види. И сте претрпеле неправда, тоа е сигурно, ви пишувале претходно во извештаите дека сте нестабилни и дистанцирани. Тоа е грешка, неправда кон тебе. Сега можам да ви ветам дека во овој извештај ќе ја поправиме таа неправда, сигурно ќе напишеме дека сте стабилни и нормални, какви што сте. Дефинитивно ќе го потврдиме тоа, не грижете се за тоа.Се уште молчев и зјапав во него, а тој ми возвраќаше по малку, гледајќи незаинтересирано кон мене, онака самоуверено мавтајќи со раката во која се наоѓаше неговото пенкало.Но, знаете, децата, тие веќе се навикнати да не ве гледаат и би било потресно сега да го менуваат тоа. Подобро е да се остане како што е. Ќе пораснат, еве го веќе најстариот – колку има? 14 години?Грлото ми се исуши. Кога зборував, тоа не беше мој глас, тоа беше некое напукнато полу-стенкање.Но, што е со оттуѓувањето? Би требало да го процените тоа, така пишува во судскиот налог. Со отуѓувањето?Ме погледна зачудено, а јас бев сигурен дека не го ни прочитал она што е напишано во судската наредба.Отуѓување – повтори тој. Мислите она, како кај Маркс, отуѓување од луѓе?Сега неговиот поглед како да заискри, како да се обидува да се сети за што се работи.Не, мислам на отуѓување од родителите.Аааааа, тоа. Да.И направи кратка пауза и продолжи. – Нема отуѓување, децата само не сакаат кај вас затоа што не ве гледаат, се е нормално. Тука нема отуѓување, оставете ги тие празни приказни.Туку… И се насмеа шеретски, речиси ми намигнуваше.Вие сте убав и млад човек, целиот живот е се уште пред вас. Треба да одите понатаму, ќе има уште жени и ќе има уште деца.Дали имате проблем да бидете со друга жена сега, и во сексуална смисла, да се пошегувам како маж со маж, рече тој и повторно намигна – знаете што мислам, да имате секс со друга жена?Не, немам таков проблем – одговорив потполно изненаден од пресвртот на ситуацијата.Е тоа би било проблем да го имавте! Вака е се во ред, можете да продолжите по својот пат. А ова, ова треба да биде затворено поглавје. Вашите деца ќе пораснат, ќе разберат и на крајот сe ќе биде во ред.Не ви треба ова натегање, тоа само ве труе во животот и не е добро ниту за децата.Затворете го тоа поглавје – повтори уште еднаш, како да открил решение.Излегов на улица и не знаев каде да тргнам. Ниту по која улица, ниту каде сам со себе. Од паричникот фотографиите на моите деца неподносливо ме печеа. Ана Рајковиќ, психолог и психотерапевт Текстот е од ТУКА. отуѓувањеразвод 785 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik СлајдерСовети Како бабите и дедовците ги саботираат родителите? Огромната љубов на бабите и дедовците кон своите внуци понекогаш води до „мали“ проблеми за родителите! Еве како бабите и дедовците често несвесно ги саботираат родителите … Мајка и Дете Апр 26, 2024 399 Сподели Нема подобра улога во животот од онаа на бабите и дедовците. За децата, бабите и дедовците се вистински благослов и обратно. Една неодамнешна студија покажала дека бабите и дедовците кои повеќе се грижат за своите внуци и поминуваат повеќе време со нив, живеат дури пет години подолго. Меѓутоа, понекогаш бабите и дедовците можат да им создадат малку проблеми на младите родители. Велат дека да се биде баба и дедо е вистински подарок затоа што можете да се опуштите со вашите внуци и никој нема вас да ве обвини за грешки во воспитувањето. Експертите пишуваат за начините на кои бабите и дедовците можат несвесно да ја „саботираат“ напорната работа на родителите и како треба да постапат родителите во тие моменти. Им даваат премногу слатки Бабите и дедовците едноставно уживаат во детството на вашето дете и повеќе не мора да ја извршуваат тешката улога на родител и да бидат строги. Затоа тие се многу благи кон своите внуци. Понекогаш може да се налутите или да се разбеснете кога ќе дознаете дека дедото му дал на внучето непосредно пред вечера крофна, само затоа што тоа посакало. Пред да полудите целосно, сетете се дека ним им е забавно да разгалуваат некого што го сакаат без да имаат никаква одговорност за тоа. Дедото сигурно не ја разбира сериозноста на проблемот и не гледа проблем да му даде на детето крофна пред вечера. Се прашувате што можете да направите како родител? Ако знаете дека бабите и дедовците не можат да одолеат без да му угодат на внучето, пред да го оставите детето кај нив, оставете им и работи што му се дозволени на детето. Друга опција е да им објасните дека детето со слатки ќе си го расипе апетитот и дека нема да може да вечера нормално и дека најверојатно ќе гладува во текот на ноќта. Им дозволуваат работи кои инаку не им се дозволени! Бабите и дедовците едноставно не можат да бидат строги со своите внуци и не го очекувајте тоа од нив. Немојте да се изненадите кога ќе ги видите како се смеат на белјите на внуците. Всушност, бабите и дедовците едноставно не сакаат да бидат строги. Но, ако вашето дете поминува многу време со нив, сигурно сте се запрашале што можете да направите, за вашите методи на воспитување да не паднат во вода? Едноставно е, ако бабите и дедовците не можат да го дисциплинираат детето и да ги почитуваат вашите правила, побарајте од нив да ги предупредат децата дека сите белји што ќе ги направат во текот на денот ќе им бидат пренесени на родителите, па децата ќе знаат дека последици заради лошото однесување сепак ќе има. Им кажуваат непријатни работи за вас За да го направат престојот на децата во нивниот дом што е можно позабавен, бабите и дедовците понекогаш им кажуваат на децата што правеле нивните деца кога биле помали. Приказните за вашето растење честопати можат да бидат засрамувачки, особено ако бабите и дедовците зборуваат за белјите што сте ги направиле, за кои не сакате некој друг да дознае, особено не вашите деца. Можеби се прашувате зошто имаат потреба да го прават ова? Едноставно кажано, бабите и дедовците или сметаат дека овие приказни се смешни или едноставно сакаат да се вратат во времето кога сте биле деца. Што и да е причината најверојатно не е злонамерна и не треба да ве загрижува! 399 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СлајдерСовети Дали ги учите своите ќерки да не бидат оние „пакосни девојчиња“? Зошто да не се обидеме да ја излечиме културата на „пакосни девојчиња“, која колку и да се обидуваме да ги разубавиме работите и да ги завиткаме со панделка – стана реалност. Да, има девојчиња кои сакаат да ги повредат своите другарки. Тоа го прават многу свесно, намерно, уживајќи во резултатите од нивниот „напор“. А ги има сѐ повеќе и се сѐ погласни. Мајка и Дете Апр 26, 2024 96 Сподели Да, постојат девојчиња кои сакаат да ги повредат своите другарки. Тоа го прават свесно, намерно, уживајќи во резултатите од нивниот „напор“. Јас моите ќерки ги учам да не прават така. И тоа не онака патем, преку критикување и карање. Се сеќавам на денот кога влегов во дворот на моето ново училиште, како некој да ме удри во стомакот. Бев шесто одделение и штотуку се преселивме. На почеток одев во друго училиште и два месеца ги молев моите родители да ме префрлат затоа што девојчињата беа многу злобни. И сега, кога се навраќам на тој период, неверојатно е колку беа сурови. Почувствував олеснување кога моите родители се согласија. Но, набрзо сфатив дека не е важно во кое училиште одиш, злобните девојчиња се насекаде! Веднаш ме прифати една група на девојки. Ме поканија да седнам на нивната клупа. Не знаев дека ја избркале другата девојка за да седам до нив. Бев благодарна што имав пријатели. Но, и малку наивна. Можеби затоа што пораснав во куќа во која се подржувавме, па претпоставував дека така ќе биде и кога „ќе излезам во светот“. Но, еден ден кога пристигнав во училишниот двор и погледнав кон клупата каде што седев изминатата недела, таа беше зафатена. Двете девојки кои беа „лидери“ ме погледнаа, си шепнаа нешто и сите ми се смееја. Срцето ми се стегна. Отидов до клупата и прашав: „Има место за мене?“ Имав чувство дека срцето ќе ми скокне од градите. Не се сеќавам што рекоа, но разбрав бидејќи се свртив и барав друга клупа. Видов клупа каде што немаше никој и седнав. Сакав да плачам. Но, не се расплакав. На одморите седев сама. Сите ние сме имале вакви искуства кога другите девојки биле злобни кон нас. Еднаш, откако колегата му шепна нешто, еден наставник дојде кај мене со сочувствителен поглед на лицето и ме праша нешто на кое сега не можам да се сетам. Но, сметав дека не можам да му се обратам за поддршка и помош. Не можев на ниеден наставник. Знам дека со текот на времето се приклучив на друга група деца. Во следните две години колку што живеевме овде, имав и убави искуства. Всушност, стекнав и пријатели, а со некои од нив и денес сум во контакт. Но, тие две девојки продолжија да ме малтретираат и да бидат насилници. Да, сега можам да го наречам тоа врсничко насилство, бидејќи како возрасна разбирам што навистина се случувало. Тие беа вид на „пријатели“ кои ќе ве поканат кај себе за да си помислите: „О, добро! Повторно сме пријатели!“ И тогаш ќе сфатите дека сте поканети само за да зборуваат за вас или да ве понижат на некој начин. Кога некој ги повредува другите, тоа е затоа што и самиот е повреденПред некој ден, една моја пријателка ми кажа дека им мавнала на две мајки што разговарале, а тие ја гледале и ѝ се смееле. Тоа се случува во детството. А може да се случи и меѓу возрасни жени. Знам дека кога некој ги повредува другите, тоа е затоа што и самиот е повреден. И, исто така, знам од праксата на советувалиштето за родители, дека кога животот на нашите деца ќе го помрачат нашиот, всушност ние (свесно или несвесно) се сеќаваме на сопствените искуства – кога сме биле повредени, отфрлени или сме се чувствувале предадени. Сите тие стари искуства, иако излечени, се враќаат и не прават нежни и чувствителни. Што произлегло од моето искуство со „злобните девојки“? Кога ќе погледнам наназад и кога ќе видам каква личност станав, можам да кажам дека сум личност која ги вклучува другите. Станав некој што го гледа аутсајдерот и сака да го прифати и да го вклучи во групата. Станав некој кој е добар во тоа некој нов и несигурен да се чувствува како дел од тимот. Ја применив истата особина и способност за вклучување и на својот внатрешен свет на чувства и искуства. Станав личност која „вклучува“ и во своето семејство Како родители, мојот сопруг и јас се обидуваме да моделираме сочувство и емпатија кај нашите деца. Се трудиме да создадеме „постојан простор“ за нашите деца свесно да именуваат и да изразуваат сѐ што се случува во нив. Во добрите денови можам да кажам: „Ќе останам покрај тебе“. Јас ќе бидам со тебе во ова“. И, се разбира, има денови кога сум лошо, но успевам да протуркам. И потоа почнуваме повторно. Се враќаме заедно, па дури и го вградуваме тоа искуство во нашиот човечки и несовршен начин да бидеме семејство. И нашето семејство стана група на луѓе кои „вклучуваат“Се грижиме за заедницата и за создавање простор за луѓето – во нашиот дом, во нашите животи, во нашите срца – за возрасните и децата да се чувствуваат сакани, вклучени и прифатени такви какви што се. И… овие искуства сè уште ме прават чувствителна. И тоа е добро, дури и свето, затоа што се отворам за да ги видам раните кај другите и да бидам нежна со нив. Ме прави навистина нежна кога се моите ќерки во прашање. Тоа ме предизвикува, ме воздигнува и нуди можност да ја продлабочам мојата практика на внимателност и сочувство – да го отворам моето срце уште пошироко. Се надевам дека сите девојки еден ден ќе споделат приказни како: „Мајка ми ме слушаше додека ме галеше по косата, додека седеше со мене, а јас споделував што се случува и како се чувствувам“. Мајка ми не паничеше поради сопствените стравови и болки. Таа седеше со мене и ме прашуваше за моите идеи и што ми треба. Таа чекаше и слушаше слушајќи го она што е кажано и некажано, создавајќи безбеден простор за мене“. „Моите родители ќе застанат зад мене и ќе бидат тука за мене во ситуации во кои треба да се вклучат и возрасните. Тие не би дејствувале од страв или гнев“. „Научив да кажам: ТОА НЕ Е ВО РЕД!„Научив како да гледам јасно. Научив да не мислам дека нешто не е во ред со МЕНЕ. Научив да не си вртам грб на себе, туку да се грижам за себе“. „Научив со сочувство да именувам – за себе и за другите – што се случува. „Научив да зборувам. Научив да зборувам за себе, но и за другите наспроти неправдата – на игралиштето, во ходниците на средното училиште или на меѓународните мировни преговори“. Ова е она што јас им го моделирам на моите ќерки, ова е просторот што го создавам за нив. Не е совршено, но го правам најдоброто што можам. Затоа што вака ја лечиме културата на „злобните девојки“ – ги поддржуваме, вклучуваме, сакаме, ги зајакнуваме и почитуваме нашите девојки. И тоа го покажуваме со начинот на кој се однесуваме кон другите жени. Текстот е од ТУКА. 96 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СлајдерСовети Пет знаци дека сте подобар родител отколку што мислите Вината е доминантната емоција што ја доживуваат многу родители. Иако велиме дека ако ги ставите децата на прво место тоа ве прави добар родител, тоа не значи да ги игнорирате вашите сопствени потреби. Мајка и Дете Апр 25, 2024 2.142 Сподели Повеќето родители го даваат максимумот кога станува збор за воспитувањето на нивните деца. Сепак, понекогаш може да се чувствуваме како ништо што правиме да не е доволно добро. Лесно е да се посомневаме дека можеби не ја работиме нашата работа најдобро што можеме, но семејната и брачната советничка Тина Феј открива пет знаци дека всушност сме подобри родители отколку што мислиме. Ги сакате своите деца без оглед на сѐ Целта на повеќето родители е да одгледаат успешни и среќни деца, но понекогаш можеме да ги закомплицираме работите во процесот. „Можеби се чувствувате виновни ако не можете да си дозволите приватни училишта, најнови мобилни телефони или безброј хобија и активности за кои се надевате дека ќе им го збогатат животот. Но, децениските истражувања откриваат дека најважниот фактор во доброто родителство е можеби и оној најскромниот: љубов“ – ”, вели Феј.Подготвени сте да ги ставите на прво место Ништо не нѐ учи на несебичност како родителството, вели советничката. Таа тврди дека ако сме подготвени да се откажеме од одредени работи за да ги ставиме своите деца на прво место, тоа докажува дека веројатно сме подобри родители отколку што мислиме. Не ги решавате сите нивни проблеми„Интересно е што ова може да биде една од работите што нè прават да се чувствуваме како да ги изневеруваме нашите деца, но тоа е токму спротивното. Кога нашите деца имаат проблем, ние често сакаме веднаш да најдеме решение за нивните грижи. Спротивно на она што може да го чувствувате понекогаш, навистина не е ваша работа да ги заштитите вашите деца од апсолутно сите потешкотии“, вели советничката. Тука сте за децата кога сте им потребни„Ако сте тука за вашите деца на крајот од денот, без оглед на сѐ, тогаш сте одличен родител – забележува таа. Меѓутоа, основната работа што го прави некого доверлив не е совршено однесување цело време. Доследноста е клучна. Истражување спроведено од експерти од Универзитетот во Волонгонг покажува дека на децата им е потребна доследност од нивните родители. Тоа се работи како стабилност и рутина во домот, но и доследна дисциплина и поставување граници“, додава таа. Сакате да одвоите време за себе и понекогаш сакате малку одмор од децата„Вината е доминантната емоција што ја доживуваат многу родители. Претходно споменавме дека ако ги ставите децата на прво место тоа ве прави добар родител, но тоа не значи да ги игнорирате вашите сопствени потреби. Важно е да одвоиме време за себе без разлика колку ги сакаме нашите деца. Тоа е всушност позитивен знак бидејќи се работи за проактивна грижа за вашето ментално здравје“, заклучува Феј. 2.142 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels НовостиСлајдер Дали и вие типкате наместо да се јавите? Во кој момент почнавме да се плашиме од контакт со другите? Некогаш, не толку одамна, со часови висевме на телефон за да му прераскажеме некому нешто. Денес стискаш порака, осумстотини емотикони и GIF-ови и работата е решена? Мајка и Дете Апр 25, 2024 183 Сподели Веќе некое време забележувам еден тренд кој дури и како шега се прошири на социјалните мрежи, а тоа е одбивноста кон телефонските повици. Денес е многу непопуларен феномен, некој да ви се јави на телефон покрај сите чуда од пораки, мејлови и чет. Сѐ може да се реши така, тоа е објаснувањето. Добро, некои од деловните работи, ако не и сите, најчесто и се решаваат преку пишани трагови, но што е со оние кои негуваат други односи, понекогаш дури и на далечина во истиот град? Зошто телефонските повици одеднаш станаа трагедија, а типкањето пораки со часови, не? Налудничаво типкање Некогаш, не така одамна, со часови висевме на телефон за некому нешто да му кажеме или конечно да го слушнеме, да му честитаме родендени, раѓања, бракови, нови работни места и селење. Денес стискаш порака, осумстотини емотикони и GIF-ови и работата е решена? Сакам да слушнам нечиј глас, се разбира не секогаш и не од сите луѓе што ги познавам, но сакам да ги слушам најблиските луѓе. Сакам да разговараме како сме на кафе без мобилен или како порано на клупа во парк. Тие неколку минути, половина час, час да си ги посветиме еден на друг, а не да праќаме пораки за додека другиот да одговори, да испратиме уште десет на други адреси, скроламе малку на Инстаграм, купуваме чевли, праќаме деловен мејл. а потоа се враќаме на тој ладен разговор со пораки, целосно нефокусирани на разговорот и личноста со која се допишуваме. Уште полошо е ако ситуацијата или темата на разговор е сериозна, а често истите тие пораки, и покрај емотиконите, се извор на недоразбирање. Пораките си дале душа за недоразбирања, погрешни реакции и толкувања затоа што не сме посветени или сме премногу, па се анализира она што речиси никогаш не би се случило со обичен повик и боја на гласот. Како и да е, модерното време и светот избираат бескрајно лудо типкање до недоглед, она seen е веќе прифатливо дури и кога тоа ти го сервира сопствениот родител затоа што, ете, работи и има други обврски или едноставно не чита пораки. Неколку луѓе со кои си праќам гласовни пораки ми даваат малку утеха во последно време бидејќи се пократки и повторно се слуша нечиј глас и сѐ станува појасно. Меѓутоа, кога ќе видам дека некој мој ми се јавува, ако можам да одговорам, одговарам и навистина уживам во таа близина, дури и ако муабетот е за тоа што има во некоја продавница на акција или што треба да се направи утре на лекар или во банка. Губење на контактитеПоследниве месеци поминував часови на телефон со некои од моите најблиски луѓе и тие часови беа и секогаш ќе бидат пред секоја порака. Кога, на пример, мојот 83-годишен дедо (кој праќа пораки и на WhatsApp) ми се јавува среде работа, одговарам од неколку причини. Ја прекинувам мојата работа и сѐ друго, затоа што не знам дали нешто се случило или тој само сака да ме слушне, од почит кон него и неговите години и едноставно затоа што, додека е тука со нас, сакам да го слушнам дури и ако сака да ми каже истата приказна што веќе сум ја слушнала. Верувам дека телефонските разговори денес се избегнуваат не поради губење време (бидејќи типкањето може да биде многу долго, а понекогаш се доволни две минути разговор) туку поради губење на контакт и со другите и со самите нас. Не сум експерт, не ни барав конкретни податоци за ваква теза, но прилично сум сигурна дека луѓето не се во контакт со себе и затоа бегаат. Сигурна сум дека се полниме со непотребни работи, материјални и дигитални, за да не работиме на она што е важно, а тоа сме ние самите и како се чувствуваме во општеството. Човекот е општествено суштество, дури и кога е најголемиот интроверт и ксенофоб, тој не може да опстане без другите. Да се ​​биде сам и без контакт со други, дури и со само еден човек покрај себе, не е здраво ниту психички ниту физички, а за тоа може да се најдат бројни студии, а отуѓувањето што се случи со корона вирусот само го потврди тоа. Повторно, по короната сè уште се оддалечуваме, иако за момент се приближивме по олеснувањето на мерките. Дури и да сме сосема сами, нема никој до нас, ни случајно, ни по избор, контактот што никогаш не смееме да го изгубиме е оној со нас самите, бидејќи токму тој контакт не принудува на контакт со другите и ни отвора пат до други можности. Секогаш сум за повик, а не за бесцелна и поврзана со недоразбирања преписка, дури и кога станува збор за работа. Вие одлучувате што преферирате, но бидете свесни дека понекогаш повик е токму тоа, телефонски повик кој може да ви го направи денот многу подобар. До следниот пат, повикајте некој ваш, разговарајте, слушнете се и себеси и другиот и уживајте во контактот. Текстот е од ТУКА. 183 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels ДецаСлајдер Дали мора да се покани на роденден цело одделение? Дали ги паметите своите родендени додека сте оделе во основно? Дали сте го канеле целото одделение на роденден или само најблиските другари? Мајка и Дете Апр 25, 2024 188 Сподели Родендените се исклучително важни за децата. И тоа, не оние што ни се важни нам. Првиот роденден кој родителите обично го организираат со задоволство, децата ниту го паметат ниту нешто разбираат. Исто така и следните неколку, до предучилишна возраст, кога тоа им станува навистина важно. И тогаш почнуваме да се прашуваме – дали навистина треба да го поканиме цело одделение на роденденската забава? Во поголемите градови класовите имаат 25 или повеќе ученици, а кога на таа бројка ќе се додадат браќата и сестрите, братучедите, другарите од маало, излегува дека се одржува роденденска забава за најмалку 30 деца. Дали е тоа навистина разумно? И дали е потребно? И навистина, дали вие ги паметите своите родендени додека сте оделе во основно? Дали сте го канеле целото одделение на роденден или само најблиските другари? Се сеќавам дека сите носевме во школо нешто за да почестиме, најчесто некои чоколадни бонбони, а родендените ги славевме дома и на нив, освен две-три деца од одделение, обично викавме и неколку од маало. Толку. За син ми веќе работите се сменија. Почна да оди на речиси сите родендени, па така и ние моравме да го викаме цело одделение. Со таа разлика што тогаш веќе беа во тренд игротеките па и прославите веќе не беа дома. Но точно е, јас имам само едно дете, па тоа не беше толкав проблем. Што е со оние родители кои имаат повеќе деца? Една мајка на Scarymommy.com го постави токму ова прашање и ги повика родителите да престанат со оваа практика. „Можеме ли да престанеме да го покануваме целото одделение на роденденски забави?! Пред да ме наречете бесчувствителна, дозволете ми да ве уверам дека разбирам зошто постои овој феномен“, започнала да го образложува својот став на оваа тема мајката Сем Дејвидсон, а потоа продолжила: „Додека децата се мали, важно е да се чувствуваат како дел од заедницата. дека не се изоставени. Ја разбирам важноста да се биде инклузивен и да се избегнуваат ситуации кои потенцијално би можеле да доведат до повреда на некои деца затоа што не биле вклучени“. Но, оваа мајка поставила и логично прашање – што е со родителите кои имаат три или повеќе деца? Дали треба да ги носат децата на сите тие роденденски забави и да прават исто толку големи забави за сите нивни деца? „За мене, тоа се околу 40 потенцијални роденденски забави – плус неколку за моето дете од предучилишна возраст и за моето дете-средношколец. Потенцијално 40 ознаки на календарот, 40 развозувања и превезувања, 40 можни барања да останам и да се дружам со родители што не ги познавам, 40 подароци за купување. Не можам да ги постигнам ниту сите училишни, спортски и домашни активности“, вели оваа мајка. Дали сето тоа воопшто има смисла? Дали детето треба да оди на повеќе од 20 родендени годишно? И дали на детето што слави роденден му се потребни пријатели со кои ретко или никогаш не игра? И во ред, ќе одите на родендените на кои можете, но што е кога ќе дојде роденденот на вашето дете? Можеби некој едноставно не може да си дозволи да покани повеќе од 20 деца на роденденска забава. И сосема е во ред да не поканите, но ако сите ги канат сите (или скоро сите) а вашето дете не, тогаш што? Практиката да се покани цела група на роденден е понова и сосема бесмислена. Дефинитивно треба да ги научиме децата на емпатија, а ако има некој во класот кој поради која било причина е избегнуван, повикајте го, заедно со децата со кои се дружи вашето дете. Но, невозможно е на кое било дете да му требаат 25 пријатели на неговиот роденден. Тоа се прослави кои губат смисла, ги исцрпуваат родителите, го оптоваруваат буџетот и поставуваат нереални стандарди. До десет навистина добри пријатели заедно со блиските роднини се повеќе од доволни за прослава во која детето ќе ужива. децапрославиродендени 188 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Unsplash ДецаСлајдер Градинарство во училиштата во Холандија – Ние ги имаме училишните градини на Слоу фуд Учењето за природата и земјоделството преку практични активности е задолжителен дел од наставата во училиштата во Холандија. Кај нас, веќе 10 години се одвива проект на Слоу фуд, за создавање што повеќе училишни градини низ Македонија. Мајка и Дете Апр 25, 2024 112 Сподели Предноста на учењето преку пракса и вистинските, применливи примери се секако најдобриот начин децата да стекнат вистинско знаење. Со примена на стекнатото знаење и учење преку пракса, децата полесно ќе го совладаат материјалот, но и ќе научат како навистина да го користат сето она што ќе го научат. Градинарството во училиштата како повод за физичка активностУчењето за природата и земјоделството, односно за растенијата и целиот процес на растење има повеќекратни предности. Со тоа што времето го поминуваат во градината – децата се физички активни и редовно се на отворено и на чист воздух. Ова придонесува за подобро здравје на децата, физичка сила, но и го подобрува имунолошкиот систем и овозможува подобра концентрација. Зошто спонтаното скокање е добро за здравјето на децата Освен физичка активност, децата во Холандија на „часови по градинарство“ учат сè за растенијата – како се садат, каков е процесот на развој, како да се одржуваат растенијата, но и како да се берат и користат плодовите… На овој начин , децата го запознаваат целиот процес на одгледување растенија, но и дел од производството на храна. Учење за природата и човечките односиПреку негување и одгледување растенија, децата лесно ќе совладаат некои вештини кои ќе им бидат важни во другите сфери од животот. Градинарството придонесува за развој на одговорност кај децата, но и трпение и соработка кога тие работат заедно со иста цел – да произведат нешто здраво. На овој начин децата развиваат подлабоко разбирање за грижата за околината и природата, но и за меѓучовечките односи и емпатијата. Одгледувањето овошје и зеленчук придонесува за поздрави навики во исхранатаЕнтузијазмот за одгледување овошје и зеленчук што тие подоцна можат да ги јадат е тоа што може многу да придонесе за воспоставување на здрави навики во исхраната кај децата. Ова е секако еден од најважните аспекти на ваквата работа со децата – затоа што децата се поврзуваат со природата, со растенијата и на крајот со храната што ја јадат, а која самите тие, со свои раце, ја создале! Кога децата ќе знаат повеќе за овошјето и зеленчукот што го јадат, како се одгледуваат и подготвуваат, што содржат и како влијаат на нашето здравје – сигурно е дека ќе имаат поголема желба да се хранат на тој начин. Здравите навики во исхраната се нешто што се учи, нешто со кое никој не се раѓа – но секој има можност да го усвои, а еден од најдобрите начини е токму овој – преку интересни активности во колективот. Затоа и кај нас веќе десет години успешно опстојува и постепено се развива проектот за создавање што повеќе училишни градини низ Македонија, во организација на Слоу фуд. градинарстводецаучилишни градини 112 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels Женски приказниСлајдер Зошто 10-годишните девојчиња купуваат крем со ретинол? Се чини дека границата помеѓу детството и зрелоста се намалува, а потоа повторно некако нејасно се преклопува, бидејќи додека 10-годишните купуваат производи со ретинол, за тоа време возрасните жени се обидуваат да ги вратат годините назад и да бидат девојчиња. Мајка и Дете Апр 24, 2024 221 Сподели Не знам колку сте активни на Тик-Ток, но вашите девојчиња се. И има големи шанси да гледаат рецензии за производи за нега на лице кои воопшто не им се потребни, но ќе побрзаат до блиската аптека барајќи го новиот популарен производ затоа што некојаси таму инфлуенсерка им рекла дека е одличен за кожата. Сè почеста е глетката на групи девојчиња кои прегледуваат и пробуваат шминки во продавниците. Погодете која е мајката, а која е детето, врескаше насловот од неодамнешното вирално видео. Го гледате видеото и навистина немате поим која е мајка, а која ќерка. И во ред, некои раѓаат многу млади, на некои им помагаат гените, па не е нешто што е незамисливо. Но, она што е незамисливо во нашата генерација е дека девојчињата се шминкаат уште во пониските одделенија во основно. Првите меѓу нас почнаа да се шминкаат во средно, можеби некои ставија малку маскара и лошо моливче за очи за полуматура, но мислам дека не се купуваа серуми или креми за лице наменети за возрасни. Што да кажам, немавме Тик-Ток и Инстаграм, па не бевме под влијание на брендови или инфлуенсери. Нашите идоли не ни продаваа производи, само музика и лоши фризури. Но, минатиот Божиќ, девојчињата на нивните листи со посакувани подароци ставаа шминка – и тоа онаа на онаа од еден вирален бренд на Тик-Ток. Генерацијата Алфа – оние родени помеѓу 2010 и 2023 година – се првата генерација што порасна во дигиталниот свет. И брендовите знаеја како да ја искористат ранливоста на младите девојчиња за да профитираат, баш исто како и инфлуенсерите. Оти ​​зошто инаку 10-годишно девојче би барало крем со ретинол во продавница кој чини 55 евра? Благодарение на Тик-Ток, брендот Drunk Elephant стана најбараниот бренд меѓу девојчињата на возраст од осум и нагоре. Според Форбс, брендот остварил нето профит од 1.000 милиони долари во 2018 година, кога биле прогласени за „најбрзо растечка компанија во индустријата за нега на лице во историјата“. Веќе има хаштагови #sephorakids и #kidsatsephora, па погледнете што се крие под тоа. Ние го немаме тој бренд, но има и други кои исто така доста добро ги користат социјалните мрежи и инфлуенсерите за да им кажат на вашите деца дека не се доволно убави и млади и дека им требаат скапи производи. Никој нема поим колку години имаат децата денесДенес не можете да знаете колку години имаат девојчињата: 12 или 17. Тие се нашминкани како ниес кога излегувавме за викенд за време на студии, па некои од нас ниту тогаш. Денешните мајки на тинејџери велат дека денес сите се шминкале во седмо одделение. И дека ставаат гел на ноктите. Искрено, не можам ни да сфатам колку години имаат ниту повозрасните што си го менуваат личниот опис ставајќи разни ботокси и филери на лицата и усните, ги издаваат само рацете и во лето опуштената кожа на долната страна на надлактицата – тој дел наводно прв ја покажува возраста затоа што не може да се затегне и со најсилниот тренинг. Но, да се вратиме на девојчињата. Сѐ ни се случи пребрзо и не се снајдовмеПовеќето девојчиња отсекогаш сакале да се шминкаат. Како деца, повеќето ги имитираат мајките, им го крадат карминот и се шминкаат како кловнови. Учиме со имитација и сосема е нормално девојчињата да гледаат што прават постарите девојки. Но, денес ние постарите им ја туркаме шминката во рацете. Децата не се криви што сакаат побрзо да пораснат и да бидат поубави ако ги земеме да им ја средат косата на пет години (добро прочитавте, некои мајки тоа го бараат, фризерката ми кажа дека сѐ повеќе и повеќе го прават тоа.) Децата не се виновни што мислат дека треба да бидат поубави отколку што се затоа што нивните мајки ги фотошопирале кога биле бебиња (некои мајки – инфлуенсерки го прават и тоа!). Децата не се виновни ако побараат ботокс на 18 години. Имате и регионални инфлуенсерки кои јавно промовираат примена на бебешки ботокс на 25 години и порано со цел да се спречи создавањето на брчки. Затоа што стареењето денес е најлошата казна. Децата не се виновни што мислат дека не се доволно убави. Виновни се возрасните. Има такви брендови и инфлуенсери кои ги интересираат само парите и не им е гајле што им продаваат креми на вашите и на нашите деца, со или без ретинол. Имаме родители кои не го ограничуваат или контролираат пристапот на своите деца до социјалните мрежи, кои не разговараат со нив за она што го гледаат, кои сакаат да ги направат своите деца ѕвезди на социјалните мрежи… Сѐ ни се случи пребрзо и не се снајдовме. Ниту нашите деца не се справуваат. А тие се толку природно убави, без никакви креми. Штета е што сè помалку деца навистина мислат така за себе. Ви благодариме инфлуенсери. 221 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Животни приказниСлајдер Исповед на тинејџер-коцкар: Инфлуенсерите ме навлекоа на обложување Еден од инфлуенсерите кој го спомнал речиси секој од зависниците е моментално најпознатиот српски инфлуенсер, кој речиси во секое видео ги покажува автомобилите, својот скап стан или покажува торби полни со пари, пишува хрватски „Јутарњи лист“. Мајка и Дете Апр 24, 2024 141 Сподели Законот за игри на среќа е целосно несоодветен за новите трендови и социјалните мрежи, вели психијатарот д-р Давор Бодор за хрватски „Јутарњи лист“. „Се започна со првите излегувања во клубовите. Тие работеа до околу еден часот по полноќ, па јас и моите пријатели потоа ќе решевме да се забавуваме на поинаков начин. Тогаш имав 13 години. Бевме придружувани од лице кое имаше 18 години и со негова помош влеговме. Ми го даде клучот од колата и откако му ја проверија личната карта, дојдов на ред. Му мавнав со клучот на обезбедувачот и сум ја заборавил во кола. Така влегов првиот, вториот, третиот и стотиот пат без никој ништо да ме праша. Таа вечер започна сѐ“, вака млад човек, лекуван зависник од коцка, ја опишува својата прва посета на казино. Според доц. д-р. Давор Бодор, специјалист психијатар, супспецијалист за алкохолизам и други зависности од Клиниката за психијатрија Свети Иван во Загреб, која е дел од единствената дневна болница за лекување на зависност од коцкање во Хрватска, речиси 20 отсто од вкупното население се коцка на месечно ниво, од 1,5 до 2 отсто од луѓето се зависници од коцкање, а бројките само растат. „Овие проценти можеби не изгледаат големи, но апсолутните бројки се поразителни бидејќи тоа значи дека околу 40.000 до 50.000 луѓе се зависници од коцкање. Уште полош е фактот што околу 10 до 13 проценти од нашите средношколци имаат сериозни психосоцијални проблеми поврзани со коцкањето. Адолесценцијата е многу чувствителна возраст во која младите имаат желба да се забавуваат и да ризикуваат. „Тие немаат перцепција колку навистина се опасни игрите на среќа и колкава штета можат да предизвикаат“, забележува докторот. Лицето од приказната на „Јутарњи лист“ е совршен пример кој го потврдува тврдењето на овој психијатар. Како што вели, неговата зависност се развила многу брзо, а всушност започнала со спортско обложување кога имал десет години, а продолжила преку обложување на коњски трки на машини за обложување во кафулињата и на крајот го одвела во болница.„Вториот пат кога влегов во казино добив 500 евра. Можеби сега некому му изгледа малку, но кога имаш 13 години, тоа е како да освоиш 500 илјади евра. Морав некако да ги скријам тие пари или да ги потрошам, но не го сторив ниту едното ниту другото, туку ги прокоцкав истиот ден. Од таа сума почна и моето коцкарско патување“, вели младиот човек. Коцкањето не влијае само на зависникотКако што истакнува д-р Бодор, коцкањето е зависност што го погодува не само зависникот, туку и неговата околина, најчесто се тоа пријателите, семејството или колегите на работа. Од последиците од коцкање страдаат уште околу шест лица во непосредна близина на зависникот. „Луѓето полека почнаа да забележуваат дека нешто не е во ред со мене. Постојано бев нервозен, раздразлив, работев по 12 часа на ден, а никогаш немав пари“, опишува младиот човек. Како што вели, имал финансиски проблеми поради коцкањето, но набрзо го зафатиле и социјалните проблеми. Полека се одвоил од сите луѓе во неговиот живот и останал сам со својата зависност. Тоа влијаело на сите аспекти од неговиот живот, а луѓето со кои бил во контакт мислеле дека тој е патолошки лажго, бидејќи на тој начин се обидувал да го реши својот проблем. „Првите долгови ги имав уште на 15 години, но повеќето ги решавав сам бидејќи работев на две работни места во угостителството. Ја хранев својата зависност создавајќи им проблеми на другите луѓе. Ги зголемував нивните грешки и неправилности за да ги оправдам своите и така долго функционирав“, вели тој и додава дека коцкањето отсекогаш било присутно во неговото семејство и не е табу тема. Како што вели, речиси и да нема пријатели, но свесен е дека за тоа е сам крив. Тој, исто така, имал слаб успех во училиште и верува дека неговата зависност е исто така тесно поврзана со ова.„Им продавав секакви приказни, ги лажев, ги вовлекував во матни работи за да добијам пари. Тие работни места беа обични измами дизајнирани од мојот мозок“, објаснува тој. Се менува начинот на коцкањеСпортски обложувалници, слот клубови и казина денеска се наоѓаат на речиси секој агол, но со доаѓањето на пандемијата и неможноста за обложување во живо се појави нова опасност. Станува збор за онлајн коцкањето кое станува е сѐ попопуларно. „Во минатото, обложувалниците и машините за обложување во кафулињата беа доминантна форма на иницијација за влез на децата и младите во светот на обложувањето. Денес е малку поинаку. Многу пациенти ни пријавуваат дека нивниот прв контакт со игрите на среќа, освен со автоматите, бил токму благодарение на инфлуенсерите кои своето коцкање го пренесувале во живо преку социјалните мрежи“, вели д-р Бодор и додава дека тоа е исклучително опасно бидејќи меѓу нивните следбеници има голем број на деца и малолетници. Според зависникот од приказната и тој на многу млада возраст се сретнал со оваа форма на коцкање, а со школските другари со нетрпение ги очекувал виртуелните преноси од коцкањето на неговите омилени инфлуенсери. „Приказната започнува некаде во шесто одделение во основно училиште, кога дознав за еден познат инфлуенсер кој ги емитува различните игри што ги играл, а ние како деца постојано го гледавме. Тој пренос во живо секогаш почнуваше околу 18 часот, а околу 20 часот тој пренос се претвораше во коцкање“, опишува тој.Наведува дека инфлуенсерот имал потпишан договор со сајт за коцкање кој тој им го промовирал на своите малолетни следбеници во преносите во живо. „Никогаш нема да заборавам како сите со нетрпение чекавме да дојде 20 часот за да видиме како се коцка. Искрено, дотогаш не ни знаев дека тоа постои, но откако ги видов сумите што се вртеа во тие онлајн обложувалници, ми стана интересно“, открива младиот човек. Како што вели, неговата зависност се развила подоцна, но освен што одел во казино, практикувал и онлајн казино. Немало посебна заштита на страниците на кои одел, а за регистрација била потребна лична карта на возрасен и кредитна картичка. „Прв пат се коцкав на интернет кога имав 15 или 16 години и отворив сметка на име на мајка ми. Ја украдов нејзината лична карта и банкарска картичка, се регистрирав, ја овластив сметката и редовно се коцкав секој ден“, опишал тој. Кога се коцкал, користел и промо кодови на инфлуенсери. Инфлуенсерите склучуваат договори со казинатаА како всушност функционира соработката на инфлуенсерите со обложувалниците и целиот онлајн свет на коцкањето открива уште еден млад човек, кој исто така се лекува во таа дневна болница во Загреб. Трендот во кој коцкањето се емитува во живо, како што посочува, најпрво почнал да се развива во Америка, но брзо станал популарен на Балканот бидејќи тука коцкањето веќе беше широко распространето. Инфлуенсерите соработувале со обложувалници кои имаат свои лиценци во Куракао, а соговорникот објаснува дека е тоа сива, но често и нелегална област. „Балканските инфлуенсери почнаа да се коцкаат и да пренесуваат во живо, но не се коцкаа со свои пари, туку склучуваа посебни договори со организаторите што ги промовираа, што секако е незаконски, а нивните плаќања најчесто доаѓаа во форма на криптовалути“. Како што објаснува тој, овие преноси најчесто привлекуваат млада публика, а коцкањето е главно наместено за да се привлечат што повеќе нови играчи. За популарноста на овој метод сведочи фактот што на Тик-Ток можете да гледате преноси во живо на коцкање или лотарија. „Тие добиваат зголемени добивки, односно добиваат поголеми суми отколку што би добиле ние кога би креирале сметка сега. Нивните проценти на добивки се зголемуваат и сè е всушност лажно“, открива тој. Еден од инфлуенсерите кои ги спомнува речиси секој зависник е моментално најпознатиот српски инфлуенсер, кој речиси во секое видео ги покажува автомобилите, својот скап стан или покажува торби полни со пари. Неодамна беше вмешан во скандал во кој се тврдеше дека прокоцкал сѐ, но тој ја демантираше приказната. Ваквите видеа, како што вели психијатарот, имаат силно влијание врз младите кои исто така сакаат да заработат на тој начин. View this post on Instagram A post shared by Bogdan Ilic (@bakaprase) „Овие инфлуенсери секогаш имаат некакви линкови или промо кодови со кои ја повикуваат публиката да си ги креира сметките и на тој начин добиваат бонуси. Вака повеќето млади луѓе влегуваат во светот на онлајн коцкањето, а речиси ништо од тоа не е регулирано поради лажни лиценци“, вели младиот соговорник. Тој забележува дека казината знаат како функционираат зависностите, па затоа првите онлајн облози се наместени за повеќето нови корисници. „Тие ја програмираат играта, односно ја поставуваат така што на почетокот се добива одредена сума која го привлекува корисникот да се врати. Kick е најпознатата американска платформа за онлајн коцкање која одлучила дека не се грижи за регулативите воопшто, а кај нас најчесто се пренесува преку Јутјуб“, заклучува соговорникот.Како што вели д-р Бодор, Закон за игри на среќа постои, но е целосно неадекватен за времето во кое живееме и не е доволно добро имплементиран во пракса и треба да се измени имајќи го предвид овој нов тренд и социјалните мрежи. . „Поради сето ова кај младите се развива позитивен став кон коцкањето и кај нас полека се нормализира коцкањето, што е многу лошо. Во светло на предложените измени на Законот за игрите на среќа кои во моментов се разгледуваат, нагласувам дека ова е многу важен проблем кој не смее да помине под радар“, вели докторот и посочува дека несреќниот аспект на новиот закон (се мисли на хрватскиот) се однесува на регулирањето на рекламирањето на коцкањето, што исто така е голем проблем. Искушенијата се на секој аголПрвиот соговорник на „Јутарњи лист“, благодарение на семејството решил да побара помош за својата зависност на Клиниката за психијатрија „Свети Иван“. Неговото лекување на почетокот било добро, но на крајот тој подлегнал. Посочува дека рекламите и тоа што речиси на секоја улица има казина многу му го отежнале закрепнувањето. „Кога почнав да се лекувам, не се коцкав скоро девет месеци, но таа апстиненција не беше успешна поради мојата несериозност. Моето последно одење во казино изгледаше такашто бев четири дена без сон бидејќи се обидував да извадам што е можно повеќе пари и да се спасам од долгови. По девет часа непрекинато коцкање, излегов од казиното, повратив, се вратив внатре и седнав на машината. Тогаш сфатив дека вака веќе не може, но ништо не направив, туку мајка ми ме откри“, вели младиот човек, додавајќи дека веќе седум месеци не се коцка и редовно ја посетува дневната болница. Сите апелираат државата да го заостри и измени законот со цел регулирање на онлајн коцкањето. Посочуваат дека построго треба да се применуваат постојните одредби, а докторот нагласува дека најважно во закрепнувањето е семејството и желбата на зависникот да оздрави. „Им велам на сите кои страдаат од оваа болест дека третманот на зависност од коцкање е безбеден и ефикасен и дава резултати. Дозволете да ви помогнеме и да бидеме со вас на патот кон закрепнувањето“, апелира д-р Бодор. Текстот е од ТУКА. 141 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels ИсхранаСлајдер Имаме рецепт и видео за поздрава верзија на смоки: Потребни ви се три состојки и десет минути Ние не сме ги пробале овие грицки, но не е тешко да се направат, а со оглед на состојките, нема зошто да не се вкусни. Следниот пат кога децата ќе ви побараат смоки, пробајте да ги направите Мајка и Дете Апр 24, 2024 147 Сподели Тренерката Марија Ковач објави рецепт за поздрава верзија на смоки. Идејата е идеална за оние кои сакаат да ослабат, а повремено сакаат да се почестат со некоја грицка, како и за родителите кои сакаат да им понудат на своите деца здрава ужина. Состојки:снег од две белкиедна лажичка путер од кикиритки40 грама кикиритки (идеално бланширани, несолени, но може и да се пропржат на суво и без сол) Приготвување:Соединете ги состојките и посолете по желба. Формирајте смокви. Печете ги 30 минути во рерна загреана на 160°C. За популарноста на рецептот говори и фактот што за еден ден има 113.000 прегледи на Инстаграм и 192.000 на Фејсбук. View this post on Instagram A post shared by Ivan i Marija Kovač (@ivan.i.marija.kovac) 147 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik СлајдерСовети Ова се 6 работи кои не треба да бидат одговорност на детето, бидејќи не е добро предвреме да се порасне Родителите понекогаш поставуваат преголеми очекувања пред своите деца, односно бараат од нив да бидат повозрасни отколку што се – не сфаќајќи дека им прават лошо, па дури и зло на децата. Мајка и Дете Апр 23, 2024 2.841 Сподели Кога едно семејство ќе се најде во тешка ситуација, кога нешто е многу потешко и полошо отколку што треба да биде, често се забележува дека децата растат, или созреваат порано отколку што треба. Животот понекогаш не тера да пораснеме прерано. Децата треба да бидат – деца. И тоа е сѐ. Меѓутоа, освен што понекогаш самиот живот не тера да пораснеме, понекогаш таа улога ја играат и родителите – свесно или несвесно. И ова може да има долгорочни последици врз животот на таа личност подоцна. Британскиот експерт за ментално здравје Аби Раулинсон неодамна сподели некои знаци дека ова можеби ви се случило – но и како тоа може да влијае на вашите деца ако им го правите тоа. Патем, ова на англиски се нарекува „parentification“, а кај нас може да се означи како „прерано пораснато дете“. Експертите го користат овој термин за да го опишат воспитувањето во кое немало доволно граници меѓу детето и старателот. Ова често вклучува дете кое презема одговорности за своите браќа и сестри или дури и за своите родители, кои се, од очигледни причини, целосно несоодветни задачи за дете. Во една неодамнешна објава на Инстаграм, Раулинсон го опиша феноменот како „менување на улогите“, каде што децата „наместо да добиваат грижа и поддршка, тие самите ја обезбедуваат“ со преземање домашни работи, на пример, или дури и нудејќи емоционална поддршка на нивните родители. Ова пак води до проблеми со менталното здравје во зрелоста – од анксиозност и зависности до нарушувања во исхраната и перфекционизам. Но, и покрај огромното влијание, Раулинсон вели дека овој феномен често останува незабележан.Психотерапевтката сподели 6 работи за кои детето никогаш не треба да биде одговорно. Да се ​​биде посредник во семејните кавги Ако децата мора да бидат сведоци на постојани расправии меѓу нивните родители, тоа може да биде штетно само по себе – норвешка студија покажала дека таквите деца имаат 46% поголема веројатност да искусат симптоми на посттрауматски стрес. Кога родителите ги користат децата како посредници, овие ефекти се зголемуваат. Да даваат совети за проблемите на родителите Се подразбира дека децата не се опремени за да помогнат во решавањето на проблемите на родителите. Така, кога тие се ставени во позиција да го прават тоа, тоа предизвикува непотребен стрес и го одвлекува вниманието од нивниот сопствен ментален развој во процесот. Давање емоционална поддршка на тажен, лут или депресивен родител Ова е нешто што детето сè уште не знае како да го направи ниту за себе, а камоли за возрасни луѓе. Кога децата се ставени во оваа позиција, тие се научени да ги игнорираат сопствените емоционални потреби и проблеми за да направат простор за својот родител. Ова може да доведе до доживотна неспособност да ги препознаат сопствените емоции, што го нарушува не само нивниот сопствен развој, туку и нивните односи – особено затоа што ги прави особено зависни. Да се ​​биде чувар на родителските тајни Ова може да биде навистина страшно за детето – и често го остава без решение или без некого кому би се обратиле за сопствените проблеми. Децата кои прерано растат често се гледаат како „напредни“ или „зрели за нивната возраст“, ​​бидејќи уште од мали нозе им биле наметнати проблеми. Задоволување на потребата на родителите за љубов или дружење Се подразбира дека ова не е детска работа – треба да биде обратно. Многу такви деца на крајот даваат премногу и како резултат на тоа имаат лоши граници во врската, потиснувајќи ги сопствените потреби за да ги задоволат и смират своите партнери или пријатели. Криење на чувствата за да го заштитат родителот Ако некогаш сте биле во неволја да ги изразите вашите сопствени потреби или емоции кога вашиот родител ги изразувал своите, веројатно го носите овој проблем во себе. Потребата да ги проголтаме чувствата нè става во режим на борба или бегство, што е лошо за вашиот мозок и тело, бидејќи го преплавува вашето тело со стресни хемикалии кои, со текот на времето, може да резултираат со сè, од проблеми со менталното здравје како сложен ПТСН до проблеми со функционирањето на органите и мускулно-скелетни проблеми. 2.841 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik СлајдерСовети Ова се 6 работи кои не треба да бидат одговорност на детето, бидејќи – прераното растење не е добро Родителите понекогаш поставуваат преголеми очекувања пред своите деца, односно бараат од нив да бидат повозрасни отколку што се – не сфаќајќи дека им прават лошо, па дури и зло на децата. Мајка и Дете Апр 23, 2024 0 Сподели Кога едно семејство ќе се најде во тешка ситуација, кога нешто е многу потешко и полошо отколку што треба да биде, често се забележува дека децата растат, или созреваат порано отколку што треба. Животот понекогаш не тера да пораснеме прерано. Децата треба да бидат – деца. И тоа е сѐ. Меѓутоа, освен што понекогаш самиот живот не тера да пораснеме, понекогаш таа улога ја играат и родителите – свесно или несвесно. И ова може да има долгорочни последици врз животот на таа личност подоцна. Британскиот експерт за ментално здравје Аби Раулинсон неодамна сподели некои знаци дека ова можеби ви се случило – но и како тоа може да влијае на вашите деца ако им го правите тоа. Патем, ова на англиски се нарекува „parentification“, а кај нас може да се означи како „прерано пораснато дете“. Експертите го користат овој термин за да го опишат воспитувањето во кое немало доволно граници меѓу детето и старателот. Ова често вклучува дете кое презема одговорности за своите браќа и сестри или дури и за своите родители, кои се, од очигледни причини, целосно несоодветни задачи за дете. Во една неодамнешна објава на Инстаграм, Раулинсон го опиша феноменот како „менување на улогите“, каде што децата „наместо да добиваат грижа и поддршка, тие самите ја обезбедуваат“ со преземање домашни работи, на пример, или дури и нудејќи емоционална поддршка на нивните родители. Ова пак води до проблеми со менталното здравје во зрелоста – од анксиозност и зависности до нарушувања во исхраната и перфекционизам. Но, и покрај огромното влијание, Раулинсон вели дека овој феномен често останува незабележан.Психотерапевтката сподели 6 работи за кои детето никогаш не треба да биде одговорно. Да се ​​биде посредник во семејните кавги Ако децата мора да бидат сведоци на постојани расправии меѓу нивните родители, тоа може да биде штетно само по себе – норвешка студија покажала дека таквите деца имаат 46% поголема веројатност да искусат симптоми на посттрауматски стрес. Кога родителите ги користат децата како посредници, овие ефекти се зголемуваат. Да даваат совети за проблемите на родителите Се подразбира дека децата не се опремени за да помогнат во решавањето на проблемите на родителите. Така, кога тие се ставени во позиција да го прават тоа, тоа предизвикува непотребен стрес и го одвлекува вниманието од нивниот сопствен ментален развој во процесот. Давање емоционална поддршка на тажен, лут или депресивен родител Ова е нешто што детето сè уште не знае како да го направи ниту за себе, а камоли за возрасни луѓе. Кога децата се ставени во оваа позиција, тие се научени да ги игнорираат сопствените емоционални потреби и проблеми за да направат простор за својот родител. Ова може да доведе до доживотна неспособност да ги препознаат сопствените емоции, што го нарушува не само нивниот сопствен развој, туку и нивните односи – особено затоа што ги прави особено зависни. Да се ​​биде чувар на родителските тајни Ова може да биде навистина страшно за детето – и често го остава без решение или без некого кому би се обратиле за сопствените проблеми. Децата кои прерано растат често се гледаат како „напредни“ или „зрели за нивната возраст“, ​​бидејќи уште од мали нозе им биле наметнати проблеми. Задоволување на потребата на родителите за љубов или дружење Се подразбира дека ова не е детска работа – треба да биде обратно. Многу такви деца на крајот даваат премногу и како резултат на тоа имаат лоши граници во врската, потиснувајќи ги сопствените потреби за да ги задоволат и смират своите партнери или пријатели. Криење на чувствата за да го заштитат родителот Ако некогаш сте биле во неволја да ги изразите вашите сопствени потреби или емоции кога вашиот родител ги изразувал своите, веројатно го носите овој проблем во себе. Потребата да ги проголтаме чувствата нè става во режим на борба или бегство, што е лошо за вашиот мозок и тело, бидејќи го преплавува вашето тело со стресни хемикалии кои, со текот на времето, може да резултираат со сè, од проблеми со менталното здравје како сложен ПТСН до проблеми со функционирањето на органите и мускулно-скелетни проблеми. 0 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik НовостиСлајдер Деца на инфлуенсери: Како детството стана најскапата содржина Денес родителите на социјалните мрежи споделуваат многу повеќе од успесите и неуспесите на нивните деца… Многу често на социјалните мрежи може да се најдат многу интимни детали од семејниот живот и детството на многу деца… Мајка и Дете Апр 23, 2024 60 Сподели Комерцијализацијата на децата на Интернет стана вообичаена појава, од Америка до Русија. Правните регулативи ширум светот заостануваат зад овој социјален феномен, па многу родители ја преминуваат границата со разоткривање на своите деца на социјалните мрежи. „Комерцијализацијата е меч со две острици, затоа што додека јавноста официјално ги осудува родителите – инфлуенсери, публиката е всушност гладна за таква содржина“, вели за српскиот портал „Време“, Катарина Јонев, едукатор за безбедност на децата на интернет. Денес е вообичаено младите да ги документираат своите успеси и неуспеси на Интернет, оставајќи дигитална трага што ги следи од платформа до платформа низ годините. Но, родителите на некои деца споделуваат повеќе од пофалби за медал освоен на училишен турнир или фотографии од одење на училиште. Наместо тоа, на Интернет се пренесуваат интимните детали од нивните животи. Родителите како продуценти на нивното лично „Труман шоу“ ги бележат сите човечки слабости, од првите изливи на емоциите на нивните деца, до тоа како ги дисциплинираат. Таа содржина се споделува, а понекогаш и се монетизира без нивна согласност. Некои деца на инфлуенсери кои се снимани од раѓање не го познаваат животот без камера, а понекогаш обезбедуваат приходи за целото семејство. Пример се седумгодишните идентични близначки кои се заслужни за успехот на нивните родители на YouTube, чиј канал „Kyler and Med“ има околу три милиони претплатници. Рекламирањето на семеен канал на YouTube чини помеѓу 25.000 и 50.000 долари. Близначките Тејтум и Окли веќе рекламираа автомобилски седишта на Инстаграм на двегодишна возраст. Кајлер Фишер, таткото на близначките, тогаш изјави дека спонзорирана објава на профилот на девојчињата чини помеѓу 10.000 и 20.000 долари. Родителите често ја преминуваат границатаЕдукаторката за безбедност на децата на Интернет, Катарина Јонев, вели дека комерцијализацијата на децата на Интернет е забележлива во последните години. Во нашиот регион, вели, почесто е надоместокот да биде во производ или услугата што децата ја рекламираат. Фото: Freepik „Често се случува, поради потребата од што повеќе споделувања и лајкови, да не се води сметка ниту за безбедноста и приватноста, ниту за угледот и достоинството на детето. „Одредени фотографии би морале да останат само во мобилниот телефон, а некои ни таму, туку само можеби во семејниот албум“, вели Јонев. Меѓутоа, од короната, се случи удар на онлајн присуството, а родителите често ја преминуваат границата. „Споделуваат слики од деца со растечени носеви, на нокшир, во када. Имаше и серија предизвици на Тик-Ток каде родителите ги заплашуваа, па дури и ги повредуваа своите деца. Духот во огледалото, експлозијата на машината за перење, зомби…И тој застрашувачки тренд каде мајките ги кршат јајцата од главите на децата“, се присетува Јонев. Таа додава дека манијата за погледи и лајкови лачи допамин и дека поради тоа понекогаш родителите се спремни да одат толку далеку. Изложеноста и комерцијализацијата на децата – меч со две острициЗа разлика од Америка или Русија, инфлуенсерите во нашата област се помалку екстремни во разоткривањето на нивните деца. „Таков вид на комерцијализација е меч со две острици. Јавноста го осудува ваквото однесување, а потоа масовно ја одобрува ваквата содржина на социјалните мрежи. Бројот на коментари, лајкови, споделувања е огромен, така што веќе не станува збор само за тоа дека некој човек го користи своето дете, туку имаме и публика која е гладна за ваква содржина“, објаснува Јонев. Таа вели дека навистина треба да внимаваме како се однесуваме со фотографиите на нашите деца кои никој ништо не ги прашал. „И потоа ќе им кажеме да внимаваат што прават на Интернет. А јас не внимавам што ти правам тебе“, додава таа. Јонев посочува и дека во сè важна улога имаат и медиумите. „Често се пишува за малолетни инфлуенсери кои заработуваат милиони евра годишно, што потоа многу лесно ги наведува родителите да се обидат на тој начин да заработат пари. Останува прашањето дали оваа добивка треба да остане кај детето кога ќе порасне или дали (ако воопшто) се користи за детето на дневна основа. Мислам дека тоа треба да биде регулирано со законски норми во секоја држава“, вели Јонев. Какви последици ги очекуваат децата на инфлуенсерите во зрелоста?Драгана Станковиќ, психолог и психотерапевт и уредничка на порталот „Психологија онлајн“, за „Време“ вели дека истражувањата покажуваат дека просечниот родител на интернет објавува речиси 1.500 фотографии од своето дете до петтиот роденден на детето. „Некои од најзначајните проблеми кои произлегуваат од нерегулираната употреба на социјалните медиуми во детството и адолесценцијата се депресија, проблеми со исхраната, психолошки проблеми, нарушувања на спиењето, зависност, намалена физичка активност, онлајн дотерување, предатори. Јасно е дека социјалните мрежи можат да имаат негативни последици за детето. Најдобра заштита е да не се објавуваат слики од деца, а ако тоа е веќе направено, тогаш нека бидат видливи само за проверените пријатели или лицата на децата нека бидат заматени“, вели Станковиќ. Таа истакнува дека дигиталните отпечатоци на многу деца се создаваат уште пред да се родат. „Многу новопечени родители споделуваат ултразвучни слики. Нивната потреба редовно да споделуваат моменти со своето дете може да продолжи во текот на нивниот живот. Ако сте родител- инфлуенсер, добро е да се информирате пред да се впуштите во овој вид на заработка. Ако вашето дете не се чувствува добро поради тоа, не објавувајте. Ако е премало за да ви одговори, треба да процените дали правите добро за вашето дете“, вели Станковиќ. Таа“ додава дека дури и ако детето се согласува со тоа што го објавувате за него, може да побара во иднина да ја избришете фотографијата или коментарот, па почитувајте го тоа барање. „Но, никогаш не можете целосно да ги отстраните фотографиите од Интернет, особено ако други луѓе ги споделиле понатаму. И не заборавајте дека еден ден потенцијалните работодавци, претставници за прием на факултетите ќе ги пребаруваат платформите на социјалните мрежи за да ги испитаат како кандидати“, вели Станковиќ. Во изминатите десет години, од подемот на комерцијализацијата, беа снимени бројни документарни филмови во кои децата отворено зборуваат за тоа како се бореле со анксиозност, промени во расположението или се соочиле со насилство на училиште бидејќи растеле под будното око на голем број непознати луѓе. Кои закони за децата инфлуенсери се донесени и каде?Илиноис е првата држава во САД која обезбедува компензација за работата на децата инфлуенсери на социјалните мрежи, а законот треба да стапи на сила на 1 јули оваа година. Според новиот закон, детските инфлуенсери од Илиноис ќе имаат право на процент од заработката врз основа на тоа колку често се појавуваат на блогови или онлајн содржини што генерираат најмалку 10 центи по преглед. Содржината мора да биде создадена во Илиноис, а децата треба да бидат прикажани во најмалку 30 проценти од содржината во период од 30 дена. Видео блогерите мора да ја распределат бруто заработката за детето на сметка од која ќе може да подигне средства кога ќе наполни 18 години, а доколку не го сторат тоа, детето има право да го тужи. Во Франција е усвоен закон со кој се регулира работата и приходите на инфлуенсерите помлади од 16 години. Кога станува збор за нашиот регион, во Словенија, родители – инфлуенсери за првпат беа казнети пред две години затоа што ги користеле децата за промоција на производи и затоа што не добиле дозвола да го снимаат детето од надлежната инспекција. децазаконродители-инфлуенсери 60 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СлајдерСовети Три знаци дека вашиот партнер не е „оној вистинскиот“ Романтичните врски се слични на пријателствата по тоа што не мора секогаш да бидат исполнувачки, но не треба ни да не исцрпуваат. Мајка и Дете Апр 23, 2024 69 Сподели Во врска, често сакаме да веруваме дека нашиот партнер е „оној вистинскиот“ или „онаа вистинската“. Но, понекогаш работите не се како што изгледаат. Затоа, брачната советничка Тина Феј, открива три знаци кои можат да укажат дека можеби не сме со вистинската личност. Не можете да ја замислите иднината со нивПовеќето парови би сакале да го поминат остатокот од животот заедно. Иако секој пар може да има различна цел – од брак до основање семејство или заедничко вселување, заедничката нишка е дека тие би сакале да живеат заедно со своите партнери во иднина. „Доколку сега размислувате за вашиот партнер, дали би сакале да го поминете остатокот од животот со него? Ако вашиот одговор е негативен или ако имате многу дилеми, големи се шансите дека вашиот партнер/ка не ви одговара“, вели консултантката за Hack Spirit. Мора да криете одредени нивни однесувања од пријателите и семејствотоФеј објаснува дека ако нашиот партнер има лоши навики или негативни особини за кои не сакаме луѓето околу нас да знаат, може да се срамиме од партнерот или од фактот дека треба да се преправаме дека сѐ е во ред во врската. „Обично, ако треба да го прикриете или да барате изговори за однесувањето на вашиот партнер, тоа е силен знак дека не го добивате она што го заслужувате. Може да се најдете во ситуација кога треба да им дадете поинаква слика за вашиот партнер на луѓето околу вас затоа што длабоко во себе имате идеја за тоа што го сакате од него или од неа, а што тие моментално не се“, објаснува таа. Ако е така, веројатно е дека вашиот партнер не е вистинската личност за вас. Ве исцрпува наместо да ви дава енергијаРомантичните врски се слични на пријателствата по тоа што не мора секогаш да бидат исполнувачки, но не треба ни да не исцрпуваат. „Партнерите треба да уживаат во поминувањето време заедно. Меѓутоа, ако вашиот партнер или вие сакате да се оттргнете од нив и да избегнете комуникација, тоа може да биде знак дека тој партнер не ви одговара и дека врската не оди во добра насока“, заклучува Феј. енергијапарсовети 69 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СемејствоСлајдер Терапевтка откри осум знаци кои укажуваат дека имате „синдром на најстара ќерка“ Семејната терапевтка Кети Мортон открила осум знаци кои укажуваат на „синдром на најстарата ќерка“ во неодамнешното вирално видео на Тик-Ток. Мајка и Дете Апр 22, 2024 172 Сподели Интернетот беше разбрануван во текот на изминатите неколку месеци бидејќи најстарите ќерки колективно сфатија дека имаат многу заеднички работи. Така, семејната терапевтка Кети Мортон се надоврзала на темата и открила осум знаци кои укажуваат на „синдром на најстарата ќерка“ во неодамнешното вирално видео на Тик-Ток. @katimorton The 8 signs you have eldest daughter syndrome… #eldestdaughter #siblings #siblingcheck ♬ original sound – Kati Morton, LMFT Според Мортон, осумте знаци кои укажуваат на „синдром на најстарата ќерка“ се следниве: Имате интензивно чувство на одговорност.Многу сте мотивирани.Многу се грижите и веројатно е дека имате анксиозност.Се борите со претерано задоволување на луѓето.Тешко ви е да поставите и да одржувате граници.Им замерувате на своите браќа и сестри и на семејството.Се борите со чувството на вина.Тешко ви е да одржувате односи во зрелоста. Сепак, терапевтката предупредила дека „синдромот на најстарата ќерка“ не е официјална дијагноза за ментално здравје. Наместо тоа, Мортон заклучува дека е тоа „единствен притисок и одговорности што се ставаат врз најстарата ќерка во семејството“. 172 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Јутјуб НовостиСлајдер Ако некој ве убеди дека сте болни и дека ќе умрете, тоа навистина може да се случи! Биолог го шокираше светот: Имаме природни лекови во нас, еве како да ги активираме Американскиот биолог и научник Брус Липтон верува дека умот е посилен од гените, дека многу повеќе влијаеме врз сопственото здравје и врз околината со нашите мисли и верувања отколку со генетското наследство. Мајка и Дете Апр 22, 2024 396 Сподели Д-р Брус Липтон, американски биолог и научник верува дека умот е посилен од гените и дека многу повеќе влијаеме врз сопственото здравје и врз околината со нашите мисли и верувања отколку со генетското наследство. Во својата работа, Липтон ги поврзува биологијата, психологијата и духовноста. За ова зборувал на семинар во Загреб во септември 2019 година, а гостувал и во емисијата „На работ на науката“. Липтон предавал на Медицинскиот факултет на Универзитетот во Висконсин, а подоцна спровел револуционерно истражување за матични клетки на Медицинскиот факултет на Универзитетот Стенфорд. Неговото пионерско истражување на клонирани човечки матични клетки го навести денешното ново, револуционерно поле на епигенетиката. Денешната наука покажува дека нашите гени се всушност контролирани од нашата околина и од начинот на кој ја перципираме нашата околина. Нашето тело е составено од билиони клетки и секоја од овие поединечни клетки е уникатен дел од целото ваше битие што прима наредби од вашиот повисок ум, мисли, верувања и перцепции, истакнува Липтон во својата книга Биологија на верувањето. Човечките клетки се под силно влијание на околината Инаку, Липтон е молекуларен биолог и истражувач, пионер на епигенетиката кој најголемиот дел од својот живот го посветил на проучување на матичните клетки. Токму благодарение на нив, тврди тој, ја открил тајната на здравјето и животот. Науката и медицината отсекогаш не учеле дека секој од нас е само одраз на сопствената ДНК, односно, на гените. Следи дека сме целосно немоќни да промениме било што, но тоа е далеку од вистината, вели д-р Липтон. Во своето истражување забележал нешто многу интересно – на човечките клетки силно влијае околината, како и нашите мисли и верувања. Во една од неговите бројни студии, тој го набљудувал однесувањето на идентични матични клетки во Петриев сад, во три различни хемиски средини. Секоја од овие групи на матични клетки, иако се генетски идентични, се развила во нешто друго – во зависност од околината, па така во една средина матичните клетки се претвориле во коскени клетки, во друга се формирале масни клетки, а во третата мускули. Тој заклучил дека гените не одлучуваат како ќе се развие една клетка и дали ќе биде болна или здрава. Околината е важна. Нашиот организам се состои од огромна група од 30 трилиони клетки кои работат во хармонија. Д-р Липтон тврди дека однесувањето на секоја од овие клетки е значително под влијание на нашиот ум и перцепција, односно нашето доживување на светот. На пример, ако го гледаме светот како пријателско место, нашите клетки ќе добијат сигнали кои поттикнуваат отвореност, раст и развој. „Ако некој ве уверува во тоа дека сте болни, вие ќе поверувате“ Ако го перцепираме истиот свет како непријателска средина во која мора постојано да се браниме и да внимаваме, нашите ќелии ќе добијат сигнали за исклучување. Наместо да ги извршуваат своите вообичаени функции, тие ќе преземат нова улога – одбрана од стрес и непријатели. Многу луѓе денес живеат под постојан стрес. Стресот го стимулира лачењето на хормонот кортизол, кој ги стеснува вашите крвни садови. Тогаш енергијата од стомакот, кој е центар на вашата виталност, имунитет и здравје, се пренасочува кон екстремитетите, кои добиваат целосен приоритет во ситуацијата „бори се или бегај“. Бидејќи клетките под стрес трошат многу енергија за одбрана, веќе нема доволно енергија за работата на дигестивниот систем, имунолошкиот систем итн. Како резултат на тоа, организмот со текот на времето слабее, создавајќи поволна средина за разни нарушувања и болести. Имено, на медицината ѝ е познато дека „семето на болеста“ се сади во првите шест години од животот на детето, кога семејните верувања се пренесуваат во потсвеста на детето. Во текот на тие рани години, мозокот на детето првенствено се наоѓа во тета бранови што создава хипнагогична состојба на умот. Оваа состојба на транс објаснува зошто децата лесно ја замаглуваат границата помеѓу фантазијата и формата. „Ако некој ве убеди дека сте болни и дека од таа болест веројатно многу брзо ќе умрете, а вие во тоа навистина и поверувате, тоа навистина може да ви се случи! Ако можете да му помогнете на човек да ги излечи својот ум и верувања, можете да му помогнете да го излечи своето тело. Можеме да произведеме природни лекови во себе менувајќи ја состојбата на нашат американски биолог и научникбиологД-р Брус Липтон 396 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

НовостиСлајдер Наместо „Билобил“ земете маче, куче, прасе, коза…Со домашно милениче може да го намалите стареењето на мозокот до 15 години Истражувањата укажуваат на помошната улога на животните за време на лекувањето на многу болести како што се кардиоваскуларни заболувања, рак, фибромијалгија, аутизам и деменција. Но, дали има некое истражување за ефектите на домашните миленици врз човечкиот мозок? Мајка и Дете Апр 22, 2024 172 Сподели Да се има домашно милениче, значи да се има дружење без осудување, безусловна љубов и поддршка. Домашните миленици го намалуваат стресот и анксиозноста, го подобруваат расположението и ни помагаат да бидеме физички поподготвени. Сите овие фактори, исто така, имаат тенденција да го подобрат познанието, бидејќи менталното здравје директно влијае на тоа како функционира мозокот. Истражувањата укажуваат на помошната улога на животните за време на лекувањето на многу болести како што се кардиоваскуларни заболувања, рак, фибромијалгија, аутизам и деменција. Терапијата со помош на животни, исто така, често се користи за лекување на менталното здравје како што се депресија, анксиозност, посттрауматско стресно нарушување и други состојби. Но, дали има некое истражување за ефектите на домашните миленици врз човечкиот мозок? Да, студија од 2022 година ја испитувала поврзаноста помеѓу имањето домашно милениче и когнитивната способност кај постарите возрасни лица. Испитаниците биле возрасни на возраст од 65 и повеќе години, кои имале домашно милениче повеќе од пет години, кои имале домашно милениче помалку од пет години и сопственици кои немале домашно милениче. Резултатите покажале дека испитаниците кои имале миленичиња повеќе од пет години имале подобри резултати во краткорочното и одложено потсетување на зборовите од оние кои немале миленици. Друга студија го истражувала ефектот на поседување домашно милениче врз познанието и здравјето на мозокот. Вклучени биле 95 возрасни субјекти на возраст меѓу 20 и 74 години, од кои 56 биле сопственици на домашни миленици, а 39 не биле. Субјектите завршиле невропсихолошка проценка и МРИ сесија. Резултатите покажале дека поседувањето домашно милениче е поврзано со повисоки нивоа на когниција (подобра брзина на обработка, ориентација на вниманието и меморија за приказни) и поголеми мозочни структури (дорзално внимание, лимбички систем и зададени поставки на мрежи на модалитет). Овие ефекти биле најголеми за сопствениците на кучиња и постарите возрасни лица кои имале повеќе од едно домашно милениче. Истражувачите исто така заклучиле дека поседувањето миленичиња може да ја намали староста на мозокот до 15 години. Истражувачите откриле дека сопствениците на мачки може да имаат помалку психијатриски нарушувања и генерално имаат поповолен став кон нивните миленици. Како заклучок, истражувањата покажуваат дека домашните миленици генерално се добри за здравјето на нашето тело и мозокот. домашни миленициздравјемозок 172 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Инстаграм Деца 1-6Слајдер Вака изгледа еден ден во градинка во Данска: Родителите од другите земји се во шок (ВИДЕО) Од чувството кое калта го создава меѓу прстите, до земјениот мирис што го исполнува воздухот, играта со кал нуди богато сетилно искуство што не може да се повтори во затворен простор. Пуштете ги да го прегрнат нередот и да се нурнат во радоста на играта со кал – нивните сетила ќе им бидат благодарни за тоа, стои во описот на видеото кое кај родителите од други земји предизвика шок Мајка и Дете Апр 22, 2024 561 Сподели Децата во нордиските земји – Исланд, Финска, Норвешка, Шведска и Данска – имаат највисоки стапки на благосостојба на глобално ниво. Можеме многу да научиме од нив. Сепак, видео од една градинка во Данска шокираше многу луѓе од другите земји. Воспитувачката Вини Ен објавила видео од децата во градинка како си играат во калта. Се тркалаат и скокаат во услови кои многумина ги сметаат за несоодветни. View this post on Instagram A post shared by The Danish Way™️ (@thedanishway) „Играњето и скокањето во калта е повеќе од забава – тоа е од суштинско значење за сетилниот развој на децата. Кога децата поминуваат време, тие ги вклучуваат сите свои сетила: допир, вид, мирис, па дури и звук. Од чувството кое калта го создава меѓу прстите до земјениот мирис што го исполнува воздухот, играта со кал нуди богато сетилно искуство што не може да се повтори во затворен простор. Пуштете ги да го прегрнат нередот и да се нурнат во радоста на играта со кал – нивните сетила ќе им бидат благодарни за тоа“, стои во описот на видеото. Откако видеото стана вирално и се прошири на други профили, многу луѓе го коментираа. Некои велат дека не би сакале нивните деца да се вратат од градинка толку валкани. „Во ред е децата да се забавуваат, но сигурен сум дека родителите не се среќни кога децата се враќаат од градинка со калливи алишта“. „Како ги чистите децата после ова? Јас сум воспитувачка во Америка и сигурна сум дека родителите не би биле среќни доколку им предадам валкани деца“, прашуваат тие. Некои луѓе се прашуваат дали оваа практика е безбедна за здравјето. „Вака децата можат да се заразат со глисти“! „Само ме интересира што се случува кога на децата ќе им влезе кал во устата и ќе добијат инфекција“, пишуваат тие. Мајка од Финска објаснила дека во градинките во таа земја има тушеви и кади во кои децата можат да се искапат кога ќе се извалкаат со кал. „Од родителите се бара да чуваат четири комплети чиста облека во шкафовите. Персоналот ги тушира ​​и ги пресоблекува децата дури и по оброците. Претпоставувам дека затоа Финска е рангирана како најсреќна земја во светот седум пати по ред. Оваа практика кога децата се оставаат да си играат надвор е нормално овде во нордиските земји“, открила таа. Една мајка од Шведска вели: „Велиме дека не постои лошо време, туку само лоша облека“. 561 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Инстаграм Деца 1-6Слајдер Вака изгледа еден ден во градинка во Данска: Родителите од други земји се во шок (ВИДЕО) Од чувството кое калта го создава меѓу прстите, до земјениот мирис што го исполнува воздухот, играта со кал нуди богато сетилно искуство што не може да се повтори во затворен простор. Пуштете ги да го прегрнат нередот и да се нурнат во радоста на играта со кал – нивните сетила ќе им бидат благодарни за тоа, стои во описот на видеото кое кај родителите од други земји предизвика шок Мајка и Дете Апр 22, 2024 2 Сподели Децата во нордиските земји – Исланд, Финска, Норвешка, Шведска и Данска – имаат највисоки стапки на благосостојба на глобално ниво. Можеме многу да научиме од нив. Сепак, видео од една градинка во Данска шокираше многу луѓе од другите земји. Воспитувачката Вини Ен објавила видео од децата во градинка како си играат во калта. Се тркалаат и скокаат во услови кои многумина ги сметаат за несоодветни. View this post on Instagram A post shared by The Danish Way™️ (@thedanishway) „Играњето и скокањето во калта е повеќе од забава – тоа е од суштинско значење за сетилниот развој на децата. Кога децата поминуваат време, тие ги вклучуваат сите свои сетила: допир, вид, мирис, па дури и звук. Од чувството кое калта го создава меѓу прстите до земјениот мирис што го исполнува воздухот, играта со кал нуди богато сетилно искуство што не може да се повтори во затворен простор. Пуштете ги да го прегрнат нередот и да се нурнат во радоста на играта со кал – нивните сетила ќе им бидат благодарни за тоа“, стои во описот на видеото. Откако видеото стана вирално и се прошири на други профили, многу луѓе го коментираа. Некои велат дека не би сакале нивните деца да се вратат од градинка толку валкани. „Во ред е децата да се забавуваат, но сигурен сум дека родителите не се среќни кога децата се враќаат од градинка со калливи алишта“. „Како ги чистите децата после ова? Јас сум воспитувачка во Америка и сигурна сум дека родителите не би биле среќни доколку им предадам валкани деца“, прашуваат тие. Некои луѓе се прашуваат дали оваа практика е безбедна за здравјето. „Вака децата можат да се заразат со глисти“! „Само ме интересира што се случува кога на децата ќе им влезе кал во устата и ќе добијат инфекција“, пишуваат тие. Мајка од Финска објаснила дека во градинките во таа земја има тушеви и кади во кои децата можат да се искапат кога ќе се извалкаат со кал. „Од родителите се бара да чуваат четири комплети чиста облека во шкафовите. Персоналот ги тушира ​​и ги пресоблекува децата дури и по оброците. Претпоставувам дека затоа Финска е рангирана како најсреќна земја во светот седум пати по ред. Оваа практика кога децата се оставаат да си играат надвор е нормално овде во нордиските земји“, открила таа. Една мајка од Шведска вели: „Велиме дека не постои лошо време, туку само лоша облека“. 2 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Тик-Ток БебеСлајдер Има ли потреба да се малтретира тримесечно бебе со дупење уши? Погледнете го видеото и кажете што мислите за оваа тема? Американската академија за педијатрија (ААП) препорачува родителите да почекаат додека децата не станат доволно возрасни за да донесат сопствена одлука за пирсинг на увото. Освен тоа, предност на чекањето е тоа што детето ќе може да се погрижи да се исчисти само по пирсот, што ја намалува можноста за инфекција. Мајка и Дете Апр 19, 2024 1.296 Сподели Кога станува збор за дупчење на ушите на бебињата и малите деца, јавноста е поделена. Додека едни го прават тоа поради културолошки причини, а други затоа што им се допаѓа нивните бебиња да носат обетки, има и такви кои се големи противници родителите да им ги дупнат ушите на своите деца додека не станат доволно возрасни сами да кажат дали тоа воопшто го сакаат. На Кејти Шадел кога имала три месеци ѝ ги дупнале ушите, па решила да го стори истото со својата ќерка. Таа на Тик-Ток објави видео во кое нејзината ќерка седи во прегратките на нејзиниот татко. Бебето спие, а штом вработениот во златарницата ќе почне да ѝ боде увото, таа се штрекнува и почнува да плаче. И драмата не завршува тука бидејќи пиштолот за дупење на уши се заглавува во ушната школка. Додека вработениот се обидува да го отстрани, бебето неутешно плаче.Кејти признава дека сцената ѝ го „скршила срцето“, но сепак добила бројни критики. Американската академија за педијатрија (ААП) препорачува родителите да почекаат додека децата не станат доволно возрасни за да донесат сопствена одлука за пирсинг на увото. Препораката на ААП има за цел да им овозможи на децата сами да донесуваат одлуки за своето тело. Друга предност на чекањето е тоа што детето ќе може да се погрижи да се исчисти само по пирсот, што ја намалува можноста за инфекција. Ако сепак сакате да ја донесете таа одлука во име на вашето дете, има неколку клучни фактори кои треба да се земат предвид. Прво, не треба да се дупчат ушите на детето пред да наполни два месеци, кога обично се дава првата доза од вакцината против тетанус. „По пирсингот на ушите, ќе има болка, која ќе исчезне за неколку дена. Колку е помало детето, толку помали се шансите дека ќе посегне кон увото за да ја извади обетката. Постарите бебиња, на возраст од пет или шест месеци , може да ја локализираат болката, а тоа е проблематично“, вели педијатарот Норина Окампо за Fatherly. „Во првиот месец од животот постои поголем ризик локалната инфекција да навлезе во системот и да стане системска. Бактериите како стафилокока живеат на кожата, а доколку навлезат во телото, последиците можат да бидат сериозни“, вели педијатарот Рави Џајарам. „Исто така сакам да напоменам дека родителите мора да имаат предвид дека само обетки од 24-каратно злато се погодни за бебиња. Никогаш нема да имате реакција на чистото злато, додека никелот, дури и 14-каратното и 18-каратното злато може да предизвикаат алергиски реакции“, забележува Окампо. По дупчење на ушите, инфекциите може да се спречат со чистење на областа околу обетката со алкохол и вртење на обетките во ушите двапати дневно. Знаците на инфекција вклучуваат црвенило и осетливост и гноен исцедок. Во овој случај, неопходно е да се побара медицинска помош. @katiebartrum My poor babygirl ❤️‍🩹🥺 You can tell her daddy was on edge, we both were. But she looks so beautiful 🥹 #3monthsold #earspierced #claires #fyp #viral #foryou ♬ I Get to Love You – Acoustic – Mysha Didi 1.296 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Инстаграм НовостиСлајдер Kако изгледаат игротеките во јавниот превоз во Финска Њујорчанецот Џош Левин кој со сопругата и нивните близнаци се преселил во Хелсинки, неодамна стана вирален кога покажа како изгледа јавниот превоз во Финска. Мајка и Дете Апр 19, 2024 190 Сподели Ако имате мало дете, веројатно ви е поудобно да се возите со автомобил отколку да користите јавен превоз. Со количка за бебиња не е лесно да се најде доволно простор во трамвајот или автобусот, мора да го забавувате детето и да се уверите дека е безбедно. Сето тоа звучи прилично стресно, и така и е, освен ако не сте во Финска. Земјата неодамна беше прогласена за најсреќна во светот, според CN Traveler. Причините за освојување на оваа престижна титула вклучуваат фактори како што се великодушност, слобода на избор, очекуван животен век. Но, заборавија да напоменат дека во таа земја е вистинско задоволство да се одгледуваат деца. Таткото Џош Левин неодамна стана вирален кога покажа како изгледа јавниот превоз во Финска. Поточно, тој се фокусирал на детска игротека која има тобоган, масички, лавиринт и катче за читање исполнето со сликовници. Местото е чисто, а возот не е полн. Повеќето родители од други земји биле воодушевени од фактот дека вакво нешто постои. Од друга страна, еден Финец прокоментирал: „Не знаев дека ова е неверојатно. За мене е тоа едноставно нормално“. Левин е роден Њујорчанец кој се преселил во Хелсинки со сопругата и нивните близнаци. Откако неговото видео станало вирално, тој одлучил да покаже повеќе причини зошто финскиот јавен превоз е нешто кон што секоја земја треба да се стреми. View this post on Instagram A post shared by Josh Levine (@joshlevine485) „Возењето во метрото во Њујорк со двојна количка е практично невозможно, но во Хелсинки е лесно и – бесплатно“, открива тој. Постои уште една причина зошто Финците се сметаат себеси за толку среќни. Тие го прифаќаат концептот дека играта им е наменета на децата, а наставните програми во градинките се базираат исклучиво на игра. 190 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Женски приказниСлајдер Мајка сликарка, татко музичар, ќерка-фотографка: Луна Китановска, единствен македонски акредитиран фотограф на Канскиот филмски фестивал Бидејќи животот со мајка како нашата сликарка Симонида Филипова Китановска и со татко како нашиот музичар Тони Китановски, влијаел врз формирањето на нејзиниот добар вкус во сите аспекти од живеењето, имаме комплетна доверба во неа кога раскажува за убавините на француската ривиера кадешто живее веќе 4 години. Втора година по ред таа е акредитиран фотограф на Канскиот филмски фестивал Драгица Христова Апр 18, 2024 434 Сподели Младата скопјанка Луна Китановска веќе четири години не живее во Скопје, туку во Ница кадешто студирала на универзитетот Cote d’Azur, двегодишна магистерска програма по менаџирање на ризиците од природните непогоди и еколошки катастрофи.Бидејќи оваа интернационална програма привлекува студенти од сите краишта на планетата, имала можност да студира и да се дружи со колеги од разни земји од петте континенти.Признава дека студирањето понекогаш не било лесно, само и само поради опкружувањето, односно, животот во таква убавина каква што извира и од нејзините фотографии од француската ривиера. Како изгледа да се живее во таква убавина? Со еден збор – прекрасно, вели Луна и додава – на убавина човек лесно се навикнува и никогаш не му здосадува.„Времето е топло и пријатно речиси целата година, Медитеранот е секогаш на чекор од мојот стан, а Алпите се на час и половина од Ница. Во ист ден можеш да одиш на скијање и на плажа. На не повеќе од 50 км се Кан, Сан Тропе, Монако, Ментон, Антиб, италијанската ривиера и неброени прекрасни средновековни селца, островчиња и секаков вид на природни убавини. Овој дел на светот изобилува и со музеи во кои се изложени многубројни творби на познати уметници кои живееле тука, меѓу кои Пикасо, Моне, Матис, Шагал, Реноар…“, раскажува Луна. А бидејќи животот со мајка каква што е нашата сликарка Симонида Филипова Китановска и со татко каков што е нашиот Тони Китановски, џез-гитарист, композитор и професор, обајцата и одлични кулинари и големи гурмани, влијаел врз формирањето на нејзиниот добар вкус во сите аспекти од живеењето, имаме комплетна доверба во неа кога ќе каже:„Овдешната кујна е прекрасна мешавина од медитеранска, француска, италијанска и голем број етнички кулинарски традиции. И сѐ заедно, од гастрономијата до природните убавини и климата, мора да признаам дека одзема внимание и дека не беше секогаш лесно да се студира. Но, ова место нуди искуства кои не можеш да ги добиеш на ниеден универзитет. Едно од нив е и Канскиот филмски фестивал“, вели Луна, водејќи не до поводот за нашиот разговор со неа. Имено, нашата соговорничка е веќе втора година по ред акредитиран новинар на Канскиот филмски фестивал, што секако не е мала работа. Првите фотографии ги направила уште како дете. Иако не размислувала професионално да се занимава со фотографија, вели, патот некако постојано ја носи во таа насока. „Целосната организација на Канскиот филмски фестивал е извонредна, како што и доликува на настан кој трае речиси две недели и на кои учествуваат најголемите светски ѕвезди од областа на филмот, музиката и модата. Нивното обезбедување и присуството на огромна маса луѓе допатувани од сите краишта на светот за да ги видат своите омилени ѕвезди, е на највисоко можно ниво. Тоа се гледа и во самиот процес на акредитација кој е ригорозен и долготраен и успеваат да се акредитираат само мал број фотографи. Јас имав многу среќа да бидам дел од оваа одбрана група која со своите фотографски апарати е во најдобра позиција и најблиску до сите паради на ѕвездите на црвениот тепих. Сите мои останати колеги се реномирани фотографи кои повеќе години наназад го покриваат фестивалот за елитни светски магазини и агенции. Постојат неколку нивоа на акредитации, а највисоката е официјален фотограф на црвениот тепих. На секој од нас му беше доделено точно определено место и јас повторно тука имав најмногу среќа“, раскажува Луна. Со оглед на тоа што сега ја има како искуство претходната година, таа веќе може да се пофали дека имала можност да фотографира ѕвезди како Мајкл Даглас и неговата сопруга Катрин Зета Џоунс, кога на Мајкл Даглас му беше доделена златна палма за животно дело. Потоа, Џони Деп кој лани го промовираше својот нов филм, исто како и Харисон Форд, Мартин Скорцезе, Роберт Дениро, Леонардо Дикаприо, Хелен Мирен, Скарлет Јохансон, Вес Андерсон, Адриан Броди, Шон Пен, Селма Хајек, Ума Турман…Потоа, големите ѕвезди на источните кинематографии на Индија, Кина, Јужна Кореа и Јапонија. Од светот на модата таму биле Наоми Кемпбел, Адриана Лима, Ирина Шаик, а од музичките ѕвезди Травис Скот, Роби Вилиамс, Викенд…„Градот Кан самиот по себе има посебнa вибрација и шарм кои повеќекратно се мултиплицираат за време на фестивалот. Ако ви здосади целиот гламур и врвулицата од луѓе, за минута или две веќе можете да стигнете до прекрасните кански песочни плажи и да ги слушате брановите на Медитеранот. Оваа година претседател на жирито на фестивалот е Грета Гервиг, режисерката на филмот Барби, па едвај чекам да направам фотографии од нејзе на црвениот тепих“, раскажува со возбуда Луна.Фотографиите на Луна од канскиот фестивал и други манифестации на кои е фото-новинар, во Македонија секогаш ги објавува порталот МКД.мк со кој вели дека има извонредна соработка. Некои од фотографиите се објавени и во САД, по барање на промотери на артисти или нивниот менаџмент кога особено ќе им се допадне некоја од нив.„Не знам каде ќе ме однесе патот професионално, но секако фотографијата ќе биде дел од мојот живот“, вели Луна која признава дека тоа што пораснала со родители-уметници има оставено свој белег.„Моите родители секогаш ме подржуваа и никогаш не ме тераа да бидам или да работам ова или она, туку изборот беше секогаш мој. Кога бев мала ми беше чудно затоа што не беа како родителите на другите деца. Не одеа на работа секој ден туку работеа дома или пак патуваа со својата уметност насекаде по светот. Веројатно од нив го имам наследено добриот вкус – она што не се купува или учи никаде. Фотографијата ме привлекуваше од секогаш и тоа беше единствената уметност за мене“, завршува Луна која ја чекаат уште многу нови предизвици и избори таму некаде, во белиот свет. Кански филмски фестивалЛуна Китановскафотограф 434 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels ДецаСлајдер Сѐ повеќе деца со недостаток на емпатија: Mозокот не им работи добро, почнуваат да се појавуваат екстремни примери! Д-р Ранко Рајовиќ, специјалист по интерна медицина, магистер по неврофизиологија, автор на програмата НТЦ кој предава во различни делови на Европа и основач на Менса во регионот, меѓу другото, за српски подкаст зборува и за недостатокот на емпатија кај децата и вели дека се појавуваат сѐ повеќе екстремни примери Мајка и Дете Апр 18, 2024 8.826 Сподели Нивниот мозок не работи добро, почнуваат да се појавуваат екстремни примери и ги има сѐ повеќе, вели д-р Ранко Рајовиќ, специјалист по интерна медицина, магистер по неврофизиологија, автор на програмата НТЦ кој предава во различни делови на Европа и основач е на Менса во регионот, во српскиот подкаст „Агеласт“ во кој, меѓудругото, зборува и за недостатокот на емпатија кај децата. „Кога имаат проблем со емпатијата, тие не се снаоѓаат. Реагираат поинаку, се чудиме како немаат емпатија. Ним деловите од мозокот не им функционираат добро. Тие не поврзуваат информации, немаат чувство за други луѓе, само сетете се на Ерик Фром, а јас ќе завршам со Доситеј Обрадовиќ кој веле: Научете ги децата на добрина, од тоа зависи светот. Да преведеме, научете ги децата на емпатија, од тоа зависи иднината на државата, деца без емпатија, тоа е пропаст на државата. И ќе повторам, сè зависи од тоа да ги научиме младите на добрина. И тоа е тоа“, порачал Рајовиќ. Тој зборува и за тоа што треба да учат сите деца на училиште. „Училиштето не е за тие да учат математика и физика, туку за да развиеме комплетна личност, способна да размислува, да поврзува, да помага. Некои ќе скршнат кога ќе пораснат, па некои ќе одат во криминал, некои не знам каде, но сме ги развиле и сме издржале од 14 до 18 години. Но, ако сите скршнат од патот на 12 или 14 години, каква надеж имаме. Нема многу такви деца без емпатија. Но, екстремните примери почнуваат да се појавуваат и ги има сѐ повеќе, тоа е проблем, дури и три или четири проценти се многу. Тоа никогаш не било така. И ќе повторам, децата не се наш проблем, туку на родителите и мораме да им објасниме некои работи на родителите, па тие ќе им објаснат на децата. И не можеме да дојдеме до децата, родителите треба да си го направат својот дел, затоа и се родители. А кој му ја поставува границата на детето? Па родителите. Ако детето нема граница, дали знае само да си ја создаде? Не може. Ќе ги изгубиме децата. Тоа е суштината на таа приказна“, вели Рајовиќ. воспитувањедецаемпатија 8.826 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels ДецаСлајдер Сѐ повеќе деца со недостаток на емпатија: Ним мозокот не им работи добро, почнуваат да се појавуваат екстремни примери! Д-р Ранко Рајовиќ, специјалист по интерна медицина, магистер по неврофизиологија, автор на програмата НТЦ кој предава во различни делови на Европа и основач на Менса во регионот, меѓу другото, за српски подкаст зборува и за недостатокот на емпатија кај децата и вели дека се појавуваат сѐ повеќе екстремни примери Мајка и Дете Апр 18, 2024 1 Сподели Нивниот мозок не работи добро, почнуваат да се појавуваат екстремни примери и ги има сѐ повеќе, вели д-р Ранко Рајовиќ, специјалист по интерна медицина, магистер по неврофизиологија, автор на програмата НТЦ кој предава во различни делови на Европа и основач е на Менса во регионот, во српскиот подкаст „Агеласт“ во кој, меѓудругото, зборува и за недостатокот на емпатија кај децата. „Кога имаат проблем со емпатијата, тие не се снаоѓаат. Реагираат поинаку, се чудиме како немаат емпатија. Ним деловите од мозокот не им функционираат добро. Тие не поврзуваат информации, немаат чувство за други луѓе, само сетете се на Ерик Фром, а јас ќе завршам со Доситеј Обрадовиќ кој веле: Научете ги децата на добрина, од тоа зависи светот. Да преведеме, научете ги децата на емпатија, од тоа зависи иднината на државата, деца без емпатија, тоа е пропаст на државата. И ќе повторам, сè зависи од тоа да ги научиме младите на добрина. И тоа е тоа“, порачал Рајовиќ. Тој зборува и за тоа што треба да учат сите деца на училиште. „Училиштето не е за тие да учат математика и физика, туку за да развиеме комплетна личност, способна да размислува, да поврзува, да помага. Некои ќе скршнат кога ќе пораснат, па некои ќе одат во криминал, некои не знам каде, но сме ги развиле и сме издржале од 14 до 18 години. Но, ако сите скршнат од патот на 12 или 14 години, каква надеж имаме. Нема многу такви деца без емпатија. Но, екстремните примери почнуваат да се појавуваат и ги има сѐ повеќе, тоа е проблем, дури и три или четири проценти се многу. Тоа никогаш не било така. И ќе повторам, децата не се наш проблем, туку на родителите и мораме да им објасниме некои работи на родителите, па тие ќе им објаснат на децата. И не можеме да дојдеме до децата, родителите треба да си го направат својот дел, затоа и се родители. А кој му ја поставува границата на детето? Па родителите. Ако детето нема граница, дали знае само да си ја создаде? Не може. Ќе ги изгубиме децата. Тоа е суштината на таа приказна“, вели Рајовиќ. воспитувањедецаемпатија 1 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik НовостиСлајдер Младите во Европа сѐ подолго остануваат да живеат со родителите Новите генерации млади луѓе сѐ подоцна и подоцна стануваат независни и ова е тренд што зафаќа сè поголем дел од Европа Мајка и Дете Апр 18, 2024 107 Сподели Многу млади Европејци денес се соочуваат со предизвикот да најдат сопствен станбен простор и финансиска независност, што доведе до тоа некои од нив да останат во заедница со своите родители подолго отколку што беше случај порано. Овој феномен, позната на Запад како „продолжен престој со родителите“, станува сѐ почест во многу европски земји. Младите во полоша економска состојба од претходните генерации Една од главните причини за оваа промена е економската состојба. Високите цени на недвижностите, како и трошоците за живот, им отежнаа на младите да се одлучат да ја напуштат родителската куќа, како и да најдат свој имот или стан под кирија. Зголемувањето на невработеноста и несигурноста на пазарот на труд придонесуваат и младите да се одлучат да останат со родителите, за да ги намалат трошоците и да обезбедат финансиска стабилност, пишува Гардијан. Дополнително, промените во социјалните норми и перцепцијата за семејните односи, исто така, влијаат врз одлуката на младите да останат подолго во домот на нивните родители. Традиционалните очекувања за напуштање на домот по завршувањето на училиштето сѐ повеќе се менуваат, а живеењето со родителите станува поприфатлив избор. Некои млади луѓе исто така избираат да останат со своите родители за да обезбедат емоционална поддршка или да помогнат во грижата за постарите членови на семејството. Овој тип на меѓугенерациски заеднички живот може да биде корисен за сите вклучени страни и придонесува за зајакнување на семејните врски. Меѓутоа, подолготрајниот живот со родителите може да донесе и одредени предизвици. Недостатокот на приватност и автономија може да влијае на индивидуалниот развој на младиот човек, додека прекумерната зависност од родителите може да го отежне процесот на осамостојување и постигнување лична независност, пишува британскиот весник. Традицијата на Балканот – причините за подолг престој со родителите различни отколку во остатокот од ЕвропаНа Балканот традиционално постои тренд на продолжен престој на младите со нивните родители, иако причините за оваа појава се малку поразлични во споредба со другите делови на Европа. Високата стапка на невработеност, ниските плати и економската нестабилност често им отежнуваат на младите луѓе да најдат работа и сопствено домување.На Балканот, семејните врски често се многу силни, а традиционалните вредности обично поттикнуваат блиски семејни односи и поврзување на генерациите. Поради ова, младите често остануваат со своите родители за да ги одржат тие односи и да се грижат за постарите членови на семејството. На Балканот владее економска миграција на младитеВо балканските земји, значаен е и факторот на економска миграција. Многу млади луѓе ги напуштаат своите родни места, па дури и земји, со цел да побараат подобри можности за вработување и живот. Оние кои остануваат, сепак, честопати се соочуваат со тешкотии да најдат работа што ќе им овозможи финансиска независност и сопствен простор за живеење. Дополнително, постои социјална стигма поврзана со продолжениот престој со родителите, особено во подоцнежните години. Ова може да доведе до чувство на срам или притисок кај младите луѓе кои сакаат да постигнат независност и самодоверба.Сепак, овој тренд не е универзален и има големи разлики во искуствата на младите на Балканот. Многу млади луѓе успеваат да постигнат финансиска независност и да обезбедат место за живеење, додека други избираат да останат со своите родители од различни причини, вклучувајќи економски и семејни фактори. Европејците се независни веќе во своите 20-тиПросечната возраст кога младите од Европа обично стануваат независни е помеѓу дваесеттите и раните триесетти. Во многу западноевропски земји, како што се Шведска, Норвешка и Данска, на пример, младите луѓе обично го напуштаат домот на своите родители и стануваат независни во раните дваесетти години, често по завршувањето на училиштето или стекнувањето диплома. Од друга страна, во балканските земји, процесот на независност може да биде одложен поради економските предизвици, високата стапка на невработеност и други фактори. Многу млади луѓе остануваат со своите родители долги временски периоди, понекогаш дури и до доцните триесетти, додека се обидуваат да најдат стабилна работа и сигурно домување.Во јужноевропските култури има поголеми очекувања младите да останат дома додека не се венчаат, стапат во брак или имаат стабилна работа. Образовните фактори се уште една причина. Продолженото школување значи дека младите поминуваат повеќе време на учење пред да влезат во светот на работата, што уште повеќе го отежнува осамостојувањето.Со зголемениот број разводи и помалку бракови, младите исто така чувствуваат помал притисок да го напуштат домот на нивните родители. Економските фактори играат клучна улога во оваа појава. Високите цени на становите и пониските плати во споредба со трошоците за живот се причините поради кои младите тешко постигнуваат финансиска независност. живот со родителитемладисемејство 107 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Женски приказниСлајдер Од облека од втора рака и банери, до кујнски престилки и ташни: Лиља и Гога, две пријателки со исти идеи и страст за редизајнирана мода Од старо прават ново, се грижат за природата и за луѓето и шират позитивна енергија. Двете натурализирани скопјанки, се запознале на српска слава во Скопје и сега се најдобри пријателки и бизнис-партнерки Драгица Христова Апр 17, 2024 887 Сподели Лилјана Петров и Гордана Родиќ, се натурализирани скопјанки, а откако се запознале пред околу 14 години на српска слава во Скопје, се и најдобри пријателки. Не многу подоцна, станале и бизнис партнерки. Всушност, нивниот иден социјален бизнис сѐ уште е во истражувачки, развојни фази, но веќе прават одлична работа за која се надеваат дека наскоро ќе прерасне и во економски исплатлив ангажман. Имено, со нивната невладина организација имаат одлична идеја за социјално претпријатие кое, освен за социјалниот сегмент, ќе води сметка и за екологијата. Но за да стигнеме дотаму, првин да ги запознаеме. Лилјана е од Сараево, а Гордана, од (Титов) Дрвар. Тие се едни од оние ликови кои каде и да одат ја шират својата позитивна енергија и привлекуваат внимание со нивната заразна смеа. Ако се прашувате што им е уште заедничко освен што се двете по националност Србинки, ќе ви кажат дека и двете се вљубиле во Македонци, се омажиле за нив и дошле да живеат во Македонија. Сопругот на Лилјана бил воено лице, па се запознале додека бил на служба во нејзиното родно Сараево, а потоа смениле повеќе локации, за во 1993 година да се доселат конечно во Скопје. Во сите тие селидби низ годините, иако откако станала мајка на сега веќе 33-годишниот син, немала веќе многу време за своето омилено хоби, шиењето, секаде ја носеле со себе и нејзината стара „Багат“ машина за шиење, од оние старите, со кутија и ножни педали. Нејзината пријателка Гордана пак, пред да се омажи за нејзиниот Македонец, живеела во Холандија, а пред да се вљуби во него се вљубила во Охрид и во Македонија кадешто доаѓала и претходно поради различни, социјални проекти. Со оглед на тоа што има холандски пасош, не можеше да не ја прашаме, зошто останале во Скопје. Вели дека, иако во Холандија има многу детски паркови, не е како тука, кадешто можела и додека бил помал нејзиниот сега 14-годишен син, да го остава да си игра без нејзин надзор и да има слично детство како она нејзиното во бивша Југославија. Вљубена е и во нивната населба Ново Лисиче, со големи зелени паркови меѓу зградите и со топлина и близина меѓу луѓето. И двете се веќе долго со своите животни сопатници, па така, дента кога го водевме нашиот разговор беше токму 35-та годишница од бракот на Лилјана со сопругот, додека Гордана има помал брачен стаж, кој изнесува солидни 17 години. Двете се дел од граѓанското здружение SIEC (Social Integration & Empowerment Centre) / ЦИП (Центар за интеграција и поддршка на граѓани) со фокус на едукација, развој на заедницата, зајакнување на маргинализирани групи граѓани, родови прашања, човечки права, анти-дискриминација и развој на социјално претприемништво. Она со што најмногу го привлекоа нашето внимание е нивниот проект за подготовка и дизајнирање производи направени главно од рециклирани материјали. За таа цел тие соработуваат со социјалното претпријатие Копче / Црвен крст кои им донираат дел од облеката која инаку би завршила како отпад, но и со корпоративно-одговорни компании, невладини организации и амбасади кои им донираат разни отпадни материјали и облека кои со помош на креативноста и умешноста на Лилјана и дизајнерскиот тим добиваат нова употребна вредност. На пример, банерите кои партнерите им ги подаруваат после некој настан, таа ги претвора во ташни со различни намени, а облеката од втора рака ја трансформираат и во модерна, урбана облека, разновидни ташни, престилки за во кујна, кујнски додатоци и слично. Некои од чантите се дизајнирани за секојдневна употреба, но има и такви кои може да се користат за лаптопи, за книги, за носење на јога простирки, ранчиња. Засега, односно, до донесување на законот за социјални претпријатија кој никако да дојде на дневен ред на Собранието, нивните производи се промовираат преку саеми на невладини организации, а дел од нив и во Центарот за поддршка на социјалните претпријатија (на МТСП) на улица Македонија. И додека Лилјана е одговорна за дизајнот и изработката на нивната линија од рециклирани материјали, приказната за социјално претпријатие, всушност, ја почнала Гога. Низ годините таа работела за повеќе организации, а пресудна за неа била средбата со Барбара Садовска од полската фондација „Барка“, која како експерт за социјално претприемништво, била вклучена во интернационален проект за развој на социјално претприемништво, со поддршка од ЕУ и МТСП. Гордана и Барбара се прв пат сретнале на некоја невладина средба во Шуто Оризари и за миг се поврзале преку нивните заеднички визионерски идеи за дологорочна поддршка на маргинализирани групи и нивното зајакнување. Потоа, Гордана била на студиски посети во Полска кадешто се запознала со начинот на кој функционира тамошната фондација „Барка“, а била и во Чешка, Унгарија и Словачка и гледајќи како се развиваат таму социјалните претпријатија, решила да се обиде да направи нешто слично кај нас. Откако со Лилјана долго размислувале што би можеле да прават заедно, наеднаш, пред 3-4 години, како што велат, коцките сами се наредиле. Лилјана која уште од мала самата си шиела облека, (сама си ја сошила и својата венчаница), добила од сопругот за тогашната годишница на бракот нова електрична машина за шиење, а Гордана токму во тој ист период преговарала за соработка со Копче и така почнале со практично развивање на социјално претприемништво во рамките на SIEC кој претходно бил основан заедно со уште неколку пријатели или, како што велат, со луѓе на кои им веруваат. „На Лили ѝ се врати волјата за шиење, јас правев истражувања за социјално претприемништво и за тоа како може долгорочно да се зајакнуваат маргинализираните групи, во истиот период следевме обуки заедно со неколку други организации, кои подоцна ни станаа соработници во Вишеград проектите за социјално претприемништво (по овие обуки за социјално претприемништво и учество во интернационални проекти, имаме одлична соработка со нашите партнери од АРНО, Љубезност, Мисла, СОЛЕМ и АХП Прилеп) и фукционираме како неформална НВО мрежа која е единствена во Македонија кога е во прашање взаемна поддршка и организирање хуманитарни настани за промоција на солидарноста кај граѓаните“, раскажува Гога. Тие објаснуваат дека засега нивната работа е повеќе волонтерска, со оглед на тоа што сѐ уште не е регулиран законот за социјални претпријатија, но се надеваат дека допрва ќе се „расцветаат“ како што треба, со оглед на тоа што навистина нудат производи со одличен квалитет и додадени вредности. „Секако, најпрвин сакаме да ја подигнеме свеста за производите од втора рака и за рециклирањето, бидејќи луѓето од нашево поднебје сѐ уште немаат свест за тоа колку е значајно тоа што го правиме и каков ефект има на повеќе полиња, како за екологијата, така и за идни вработувања“, велат тие. Инаку, имаат уште неколку соработници, меѓу кои Маја, која плете капи, Аммар кои креира ташни и ранци од кожа, Фросина која заедно со Гога со ентузијазам верува во позитивни друштвени промени преку солидарноста помеѓу граѓаните, а од неодамна и Џеки, волонтерка од Америка, која е дел од Мировен корпус и одлично се вклопила во тимот, а ќе остане со нив две години и, меѓудругото, ќе им помага за пишување проекти, за промоција и развој на социјалното претприемништво и солидарноста, а ќе држи и бесплатни часови по англиски јазик за деца и за возрасни. Џеки ја сретнавме со нашите две прекрасни пријателки и на хакатонот во Ист гејт, во рамките на модната недела, кадешто тие држеа работилници за редизајнирана мода и креирање ташни од банери. Сега, Лили и Гога, заедно со дел од младите креативци со кои тие работеа на овие работилници во Ист Гејт, планираат модно шоу на есен. Се шегуваат и велат дека Лили полека се учи како да не ги чува љубоморно за себе предметите кои ги изработува. „Секој направен предмет ми е посебен и се врзувам за него. На почеток не ги давав, особено ми беше тешко и ми требаше долго за да се разделам од првата ташна што ја направив. Наместо да ги ставам да се продаваат, јас би ги носела сите“, се смее таа. А ташните и особено кујнските престилки кои лесно можете да ги помешате со фустани за излегување, се навистина посебни. Најголема желба им е луѓето да знаат да ја ценат и да ја вреднуваат нивната работа. „Кај нас кога некој е болен, луѓето се генерално многу солидарни и собираат пари за итни операции, но на секојдневно ниво како да ни недостасува солидарност, недостасува свест кај граѓаните. Попрво ќе одат да купат некое парче брендирана облека од големите модни индустрии, отколку да поддржат некој социјален бизнис“, вели Гордана. Но тие две се сигурни дека како ЦИП / SIEC тим се на вистинскиот пат и несебично се вложуваат не само во своите, туку и во заеднички проекти и граѓански иницијативи со солидарни и хумани цели со други слични партнерски организации / здруженија и амабасади каде несебично ја даваат нивната поддршка за децата на улица, за бездомни лица и останати загрозени граѓани. За повеќе информации за ЦИП / SIEC активностите, може да ги заследите на: https://www.facebook.com/siecmacedonia https://www.instagram.com/siecmacedonia/ 887 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik Женски приказниСлајдер Кога единственото што ве мачи на 92, е калус (жуљ) на ногата: Не пијам никакви лекови, сама пазарам и готвам! Кога деновиве на пазар ја сретнав д-р Алексиќ, мојата прва забарка, знаејќи дека беше постара од мајка ми која сега би имала 85, се изненадив што воопшто ме препозна. А тогаш ми раскажа за жуљот на ногата, единственото што ја мачи, на 92-годишна возраст Драгица Христова Апр 17, 2024 387 Сподели Староста обично ја одредуваме според функционалниот (психофизички) статус на одделна личност (индивидуален пристап), а животниот век на човекот го делиме на животни периоди. Првиот е оној до 18 години живот, вториот дел од животот е периодот од 19 до 65 години, тоа е време на учење, работа, создавање. Третиот дел е од 65 до 74 години и често го нарекуваме „златна доба“ или рана старост, четвртиот е периодот од 75 до 84 години, познат како средна старост и периодот на длабока старост е од 85 години од животот па натаму. Е токму во овој период од животот е и д-р Алексиќ, мојата прва забарка од „Букурешт“, кај која ме носеа на редовни контроли на забите уште пред да тргнам на училиште. Ѝ беше колешка и пријателка на тетка ми која се омажи во своите четириесетти и замина во Америка. Знаев дека е отприлика на иста возраст со неа, а дека и двете беа постари од мајка ми која сега, ако беше жива, ќе имаше 85. Иако низ годините ја среќавав повремено, овојпат, бидејќи долго ја немав видено и ми требаше време за да ја препознаам нејзината смалена фигура, се изненадив што таа воопшто се сети на мене. И не, не ме помеша ниту со мајка ми, ниту со тетка ми, туку се сеќаваше на моето име. И нормално, како и секој повозрасен човек желен за муабет и внимание, се замуабети со мене малку подолго, но сѐ што кажа беше на место. Ја споредував со мајка ми која имаше Алцхајмер и онака одоколу се обидов да дознаам колку години има сега. Ме прочита и без проблем си ја изговори бројката: имам 92. И тогаш ми раскажа за жуљот на ногата, единственото нешто што ја мачи на 92-годишна возраст. Разговорот одеше отприлика вака: „Како сте со здравјето?“, ја прашав јас. „Немам проблем ниту со притисок, ниту со срцето, ама имам еден калус (жуљ) на ногава кој ме мачи со години. Ми го вадеа шест пати, ама толку ги бидува. Во мое време ги немавме сите десетки на факултет, ама имавме знаење, сега е обратно“, ми рече таа. Ми објасни дека досега немала потреба од никакви лекови освен што веќе долго зема некој суплемент за кој вели дека е можеби заслужен за нејзиното добро здравје. Јас дури и не запомнив за кој суплемент станува збор, бидејќи не ми беше познат. Штета! Како и да е, се наврати на годините додека била дете, ми раскажа дека сакала да оди на училиште уште од 4 години, па морале да ја примат порано затоа што едноставно не се откажувала од идејата дека и таа мора да учи со нејзината постара сестра. Ми раскажа и за тоа колку различно биле воспитувани во тоа време децата и колку посаглам биле поради тоа. И од своите деца и од внуците и од сите генерации после нив. Ме праша и за кој од моите најблиски да ме праша, односно, кој од нив е жив. Ѝ кажав дека од постарите нема веќе никој. Стоевме уште 15-20 минути, а јас едноставно немав срце да ја прекинам. Но не се однесуваше како сенилна старица која не знае дека предолго зборувала. Ми се извини затоа што ме задржала и ми раскажа само уште за тоа дека живее со еден од синовите и неговото семејство, а кога ѝ реков дека е тоа одлично, бидејќи не е сама, ми рече: „Јас уште си пазарам и готвам самата, би можела да функционирам и сама, ама сепак сме заедно“. Ме праша и што правам јас, дали имам семејство, што работам и слично. Се извини уште еднаш затоа што предолго зборувала и си замина. Гледав по неа додека полека се оддалечуваше од мене. Малку, едвај забележливо накривнуваше, веројатно од жуљот. Одеше бавно и ги пребројуваше парите од кусурот што не успеа да го преброи додека стоевме заедно. Да, беше смалена, бавна, остарена. Нема сомнеж дека стареењето е неповратен процес, годините минуваат и не можеме да ја запреме или да ја вратиме стрелката на нашиот животен часовник. Но промените што се случуваат во нашето тело не значат болест, туку се природни знаци на стареење, и иако не се пријатни – останува само да се приспособиме и да се прифатиме такви какви што сме, остарени. И ако можеме, да им додадеме малку живот на годините. И да, најважно од сѐ, да можеме да се грижиме сами за себе. Ако покрај тоа сѐ уште можеме да се грижиме и за другите, тоа е само додадена вредност во животот во кој и онака ни останале само малку или воопшто пријатели со кои можеме да се дружиме. Дај Боже сите да имаме старост како нашата драга д-р Алексиќ. д-р Алексиќженастарост 387 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik НовостиСлајдер Британските педијатри сакаат да забранат шамарaње на децата: „Никогаш не е прифатливо“ На меѓународно ниво, 65 земји воведоа целосна забрана за физичко казнување на децата, а уште 27 се обврзаа да ги реформираат своите закони за да постигнат целосна законска забрана. Мајка и Дете Апр 17, 2024 72 Сподели Законите мора да се променат за да се осигура дека удирањето дете не се смета за прифатливо под никакви околности, вели Кралскиот колеџ за педијатрија и детско здравје (RCPCH). Имено, во март 2022 година, Велс забрани секаков вид телесно казнување, вклучително и шлаканици, удирање и тресење, додека Шкотска воведе слична забрана уште во ноември 2020 година. Од друга страна, законите во Англија и Северна Ирска имаат т.н. сиви зони, што значи дека во некои случаи телесното казнување на децата може да се смета за прифатливо. RCPCH бара ова да се промени. „Децата кои доживуваат телесно казнување имаат речиси три пати поголеми шанси да развијат полошо ментално здравје и повеќе од двојно поголема веројатност дека ќе доживеат сериозен физички напад и злоупотреба. Телесното казнување, исто така, ја зголемува веројатноста за проблеми во однесувањето во детството, полоши односи со родителите и семејството и појава на агресија подоцна во животот“, објаснуваат педијатрите. На меѓународно ниво, 65 земји воведоа целосна забрана за физичко казнување на децата, а уште 27 се обврзаа да ги реформираат своите закони за да постигнат целосна законска забрана. Двајца од тројца возрасни веруваат дека физичкото казнување на децата е неприфатливо„Законите за физичко казнување во Англија и Северна Ирска се неправедни и опасно нејасни. Тие создаваат сива зона каде што некои форми на физичко казнување можат да бидат законити, но не се“, рекол професорот Ендрју Роланд, педијатар и службеник за заштита на децата во RCPCH. Роуланд вели дека педијатарот кој работи во службите за заштита на децата редовно наидува на ситуации кога се тврди дека е употребено физичко казнување врз дете. „Поради нејасната природа на законот, многу е тешко да се разговара со семејствата за тоа какви се правилата во однос на физичкото казнување на децата, што го отежнува разговорот за најдобриот интерес на децата“, додал тој. Според професорот Роуланд, ставовите на општеството за казнувањето се промениле со текот на времето и двајца од тројца возрасни сега се согласуваат дека физичкото казнување на децата е неприфатливо. забраназаконфизичко казнување 72 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels НовостиСлајдер Загрижувачки тренд: „Расте бројот на деца кои влегуваат во пубертет пред осумгодишна возраст“ Доколку се работи за вистински предвремен пубертет од централен тип, потребно е децата да примаат терапија која го прекинува овој пубертет, објаснува Весна Миљковиќ, специјалист педијатар и супспецијалист ендокринолог во Универзитетскиот клинички центар на Република Српска Мајка и Дете Апр 16, 2024 591 Сподели „Во последно време, преку работа во клиничката пракса, забележавме голем пораст на бројот на деца со предвремен пубертет“, изјавила во интервју за „Независне новине“ Весна Миљковиќ, специјалист педијатар и супспецијалист ендокринолог во Универзитетскиот клинички центар на Република Српска, додавајќи дека медицината не најде начин да го спречи тоа. „Предвремениот пубертет се дефинира како појава на знаци на пубертет пред осумгодишна возраст, кога зборуваме за девојчиња или пред деветгодишна возраст кога зборуваме за момчиња“, вели Миљковиќ. Доколку се работи за вистински предвремен пубертет од централен тип, потребно е децата да примаат терапија која го прекинува овој пубертет, објаснува оваа докторка. „Терапијата е неопходна поради психолошката незрелост на децата на возраст кога се јавува предвремен пубертет, како и порано завршување на растот, што на крајот доведува до тоа децата да не ја достигнат однапред одредената висина, т.н. генетски потенцијал – остануваат пониски отколку што би требало да бидат доколку пубертетот дошол во период кој се смета за физиолошки“, објаснила Миљковиќ. Според неа, не се познати точните причини за појавата на предвремен пубертет, а освен во ретки случаи, кога причината може да биде тумор на мозокот или некоја од другите ретки мозочни заболувања, кои кај секое дете со дијагноза на вистински предвремен пубертет од централен тип, го исклучуваме со правење НМР на ендокраниумот и хипофизата. „Со оглед на тоа што бројот на овие деца се зголемува, повеќе фактори влијаат на оваа појава. Медицината не најде начин да го спречи тоа“, објаснува Миљковиќ. Таа посочува дека пубертетот кај девојчињата и момчињата започнува со појавата на првите пубертетски знаци, кај девојчињата тоа е најмногу растот на градите, но прв знак може да биде и појавата на срамни влакна. „Момчињата прво доживуваат зголемување на волуменот на тестисите. На сите овие знаци им претходи т.н предпубертетски скок на раст, кога родителите ни кажуваат „дека нивните деца некако наеднаш пораснале во висина“, вели Миљковиќ. Таа додава дека мора да се нагласи дека е нормално девојчињата да влегуваат во пубертет порано отколку момчињата, а почетокот на пубертетот зависи и од тоа кога мајката на девојчето влегла во пубертет, односно кога таткото на момчето влегол во пубертет. „Потребно е децата редовно да одат на систематски прегледи кај своите педијатри, а подоцна и кај семејните лекари. Исто така, доколку родителите забележат раст на градите, појава на влакна во пределот на гениталиите или под пазувите, треба да се јават прво кај својот лекар“, објаснила Миљковиќ. Според неа, научните студии не пронашле врска помеѓу одредени намирници или начини на исхрана со почетокот на предвремениот пубертет. „Секако дека во иднина треба да ја истражиме појавата на поврзаност на одредени адитиви или други додатоци на исхраната. Постојат јасно дефинирани критериуми, како и дополнителни тестови кои мора да се направат, за да се постави дијагноза на вистински предвремен пубертет. Кога ќе ја поставиме таа дијагноза, тогаш се препорачува терапија“, заклучила Миљковиќ. предвремен пубертеттренд 591 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik Деца 7-13НовостиСлајдер Сите тестирани деца од 7 до 15 години, имаат проблем со концентрацијата и вниманието: Поразителни резултати од психолошко истражување во земјава Сите деца кои учествувале во истражувањето на проф. д-р Слаѓана Анѓелкоска, имале проблем со вниманието, концентрацијата, брзината на реакција, визуопросторната ориентација, егзекутивните функции кои претставуваат ментален капацитет значаен за дефинирање на цели, планирање на начинот за доаѓање до целта и успешно извршување на дадениот план. Мајка и Дете Апр 16, 2024 2.677 Сподели Децата во земјава на возраст од 7 до 15 години најчесто имаат проблем со вниманието, концетрацијата и брзината на реакција, покажува истражувањето „Когнитивно функционирање на децата на возраст од 7 до 15 години“ на проф. д-р. Слаѓана Анѓелкоска, универзитетска професорка, психолог и психотерапевтка. Истражувањето е спроведено од февруари 2023 година до декември 2023 година на територијата на целата наша држава, во сите осум региони (Вардарски, Источен, Југозападен, Југоисточен, Пелагониски, Полошки, Североисточен и Скопски), а се опфатени 2032 ученици по случаен избор, на возраст 7 до 15 години. Истражувањето има за цел да ги согледа когнитивните постигнувања на децата во делот на вниманието, концентрацијата, помнењето, работната меморија, нивниот фокус, брзина на реакција, визуопросторна ориентација, развој на фина моторика, егзекутивни функции и да ја утврди фактичката состојба наспроти зачестеното алармирање од страна на наставниците, психолозите, педагозите, родителите дека децата имаат сè поголеми тешкотии во совладувањето на наставните содржини, како на часовите, така и дома. Резултатите покажале дека во сите возрасни групи најголем процент на деца имаат намалена одржливост на когнитивното функционирање при решавање на задача. „Кај децата на возраст од 14 и 15 години се очекуваше да нема деца кои нема да можат да ја решат задачата и најголем процент да бидат деца кои ќе влезат во сината зона. Сепак, за жал и тука имаме 4 отсто деца кои не успеале да ја решат задачата, а 50 отсто од децата се во портокаловата зона, што е особено загрижувачки податок, кој е потребно да се анализира подлабоко со понатамошни истражувања за откривање на причините“, покажува истражувањето. Во втората задача што им била зададена да ја решат, забележани се значајни поразителни резултати, велат истражувачите. „Кај децата на возраст од 12 до 15 години, во периодот кога се очекува да имаат развиена способност да ја одржат постојаноста на вниманието во насока на поставената цел и следење на чекори за постигнување на целта, добиваме резултат во кој е голема процентуалната разлика на деца коишто тоа можат да го следат и деца коишто имаат значајни потешкотии да ги следат чекорите за постигнување на целта. Деветнаест отсто, 11 проценти и 6 отсто на деца коишто не успеваат да ја завршат задачата се поразителни проценти коишто ни укажуваат на потешкотиите на децата во совладување на наставниот материјал и постигнувањето на успех во учењето“, покажуваат резултатите од истражувањењето. Резултатите добиени во однос на направените грешки, додаваат истражувачите, се уште поголем аларм за присуство на одреден проблем. „Од децата се бараше поврзувањето во двете задачи да го направат без да ги креваат раката и моливот од листот. Потребно беше додека ги извршуваат задачите во исто време да запомнат две инструкции: да поврзуваат по даден редослед и да не го креваат моливот од листот додека ги поврзуваат точките“, стои во истражувањето. Процентите прикажани во двата графикона, додаваат истражувачите, покажуваат дека голем процент на деца се оние кои направиле повеќе од 4, односно 5 грешки, што покажува дека децата имаат потешкотија ментално да задржат две различни и неповрзани информации и да ги следат. „Она што се бараше од децата е за одредено време да извршат две задачи: во првата задача да поврзат последователни броеви од 1 до 25, а во втората задача да направат нaизменично поврзување број-буква-број-буква. Се тргна од претпоставка и очекување дека првата задача без никаков проблем ќе ја решат сите деца во определеното време предвидено за нејзино решавање, а втората задача дека ќе биде потешка за децата од 7 години, но не и за повозрасните ученици“, велат истражувачите. Додаваат дека по анализата на резултатите, било утврдено дека, генерално, сите деца кои учествувале во истражувањето имале проблем со вниманието, концентрацијата, брзината на реакција, визуопросторната ориентација, егзекутивните функции кои претставуваат ментален капацитет значаен за дефинирање на цели, планирање на начинот за доаѓање до целта и успешно извршување на дадениот план. Појаснуваат дека причините за вака добиените резултати се препишуваат на различни фактори – од недоволна рана стимулација на децата, препуштеност на децата самите да го структурираат своето време од најмала возраст, недоволна посветеност на родителите во раниот развој на децата со отсуство на активности коишто поттикнуваат когнитивно созревање на децата. Сите овие фактори може да се земат како причинители за оваа појава, но не смееме да генерализираме, се вели во истражувањето. Истражувањето беше спроведено со стандардизиран психолошки тест (прв тест од ваков тип на нашите простори) којшто ги задоволува сите критериуми за истражување и е наменет за проценка на одредени когнитивни домени: внимание, концентрација, помнење, работна меморија, фокус, брзина на реакција, визуопросторна ориентација, развој на фина моторика, егзекутивни функции. 2.677 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik Деца 7-13НовостиСлајдер Сите тестирани деца на возраст од 7 до 15, имаат проблем со концентрацијата и вниманието: Поразителни резултати од психолошко истражување во земјава Сите деца кои учествувале во истражувањето на проф. д-р Слаѓана Анѓелкоска, имале проблем со вниманието, концентрацијата, брзината на реакција, визуопросторната ориентација, егзекутивните функции кои претставуваат ментален капацитет значаен за дефинирање на цели, планирање на начинот за доаѓање до целта и успешно извршување на дадениот план. Мајка и Дете Апр 16, 2024 2 Сподели Децата во земјава на возраст од 7 до 15 години најчесто имаат проблем со вниманието, концетрацијата и брзината на реакција, покажува истражувањето „Когнитивно функционирање на децата на возраст од 7 до 15 години“ на проф. д-р. Слаѓана Анѓелкоска, универзитетска професорка, психолог и психотерапевтка. Истражувањето е спроведено од февруари 2023 година до декември 2023 година на територијата на целата наша држава, во сите осум региони (Вардарски, Источен, Југозападен, Југоисточен, Пелагониски, Полошки, Североисточен и Скопски), а се опфатени 2032 ученици по случаен избор, на возраст 7 до 15 години. Истражувањето има за цел да ги согледа когнитивните постигнувања на децата во делот на вниманието, концентрацијата, помнењето, работната меморија, нивниот фокус, брзина на реакција, визуопросторна ориентација, развој на фина моторика, егзекутивни функции и да ја утврди фактичката состојба наспроти зачестеното алармирање од страна на наставниците, психолозите, педагозите, родителите дека децата имаат сè поголеми тешкотии во совладувањето на наставните содржини, како на часовите, така и дома. Резултатите покажале дека во сите возрасни групи најголем процент на деца имаат намалена одржливост на когнитивното функционирање при решавање на задача. „Кај децата на возраст од 14 и 15 години се очекуваше да нема деца кои нема да можат да ја решат задачата и најголем процент да бидат деца кои ќе влезат во сината зона. Сепак, за жал и тука имаме 4 отсто деца кои не успеале да ја решат задачата, а 50 отсто од децата се во портокаловата зона, што е особено загрижувачки податок, кој е потребно да се анализира подлабоко со понатамошни истражувања за откривање на причините“, покажува истражувањето. Во втората задача што им била зададена да ја решат, забележани се значајни поразителни резултати, велат истражувачите. „Кај децата на возраст од 12 до 15 години, во периодот кога се очекува да имаат развиена способност да ја одржат постојаноста на вниманието во насока на поставената цел и следење на чекори за постигнување на целта, добиваме резултат во кој е голема процентуалната разлика на деца коишто тоа можат да го следат и деца коишто имаат значајни потешкотии да ги следат чекорите за постигнување на целта. Деветнаест отсто, 11 проценти и 6 отсто на деца коишто не успеваат да ја завршат задачата се поразителни проценти коишто ни укажуваат на потешкотиите на децата во совладување на наставниот материјал и постигнувањето на успех во учењето“, покажуваат резултатите од истражувањењето. Резултатите добиени во однос на направените грешки, додаваат истражувачите, се уште поголем аларм за присуство на одреден проблем. „Од децата се бараше поврзувањето во двете задачи да го направат без да ги креваат раката и моливот од листот. Потребно беше додека ги извршуваат задачите во исто време да запомнат две инструкции: да поврзуваат по даден редослед и да не го креваат моливот од листот додека ги поврзуваат точките“, стои во истражувањето. Процентите прикажани во двата графикона, додаваат истражувачите, покажуваат дека голем процент на деца се оние кои направиле повеќе од 4, односно 5 грешки, што покажува дека децата имаат потешкотија ментално да задржат две различни и неповрзани информации и да ги следат. „Она што се бараше од децата е за одредено време да извршат две задачи: во првата задача да поврзат последователни броеви од 1 до 25, а во втората задача да направат нaизменично поврзување број-буква-број-буква. Се тргна од претпоставка и очекување дека првата задача без никаков проблем ќе ја решат сите деца во определеното време предвидено за нејзино решавање, а втората задача дека ќе биде потешка за децата од 7 години, но не и за повозрасните ученици“, велат истражувачите. Додаваат дека по анализата на резултатите, било утврдено дека, генерално, сите деца кои учествувале во истражувањето имале проблем со вниманието, концентрацијата, брзината на реакција, визуопросторната ориентација, егзекутивните функции кои претставуваат ментален капацитет значаен за дефинирање на цели, планирање на начинот за доаѓање до целта и успешно извршување на дадениот план. Појаснуваат дека причините за вака добиените резултати се препишуваат на различни фактори – од недоволна рана стимулација на децата, препуштеност на децата самите да го структурираат своето време од најмала возраст, недоволна посветеност на родителите во раниот развој на децата со отсуство на активности коишто поттикнуваат когнитивно созревање на децата. Сите овие фактори може да се земат како причинители за оваа појава, но не смееме да генерализираме, се вели во истражувањето. Истражувањето беше спроведено со стандардизиран психолошки тест (прв тест од ваков тип на нашите простори) којшто ги задоволува сите критериуми за истражување и е наменет за проценка на одредени когнитивни домени: внимание, концентрација, помнење, работна меморија, фокус, брзина на реакција, визуопросторна ориентација, развој на фина моторика, егзекутивни функции. 2 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels НовостиСлајдер Дали имате лојален партнер? Еве кои се двата знаци кои укажуваат на тоа Истражувачите откриле дека редовното поминување квалитетно време со партнерот е моќен показател за нечија посветеност на врската. Високо посветените поединци се повеќе мотивирани да бидат со своите партнери, што го прават со тоа што им посветуваат значително време. Мајка и Дете Апр 16, 2024 179 Сподели Многу од нас се борат со целосното верување дека врската во која сме ќе трае. Лошите минати романтични искуства или проекцијата на сопствениот страв од посветеност и ранливост на врската може дополнително да влијаат на овие грижи. Меѓутоа, сознанието дека нашиот партнер е лојален, доверлив и многу посветен може да ги смири овие стравови. Студија објавена во 2023 година покажала дека индивидуите со високо ниво на посветеност на врската покажуваат две однесувања. Психологот Марк Траверс ја коментирал студијата и навел кои два знака укажуваат дека нашиот партнер е исклучително лојален. Отворено ви ги потврдуваат своите намери„Комуникацијата е крвотокот на секоја врска. Партнерот кој ви е многу посветен ќе ѝ даде приоритет на отворена, искрена и доследна комуникација. Покрај тоа, истражувачите откриле дека високо посветените партнери многу јасно ќе кажат дека имаат намера да градат иднина со вас“, изјавил психологот за Psychology Today. Таквите личности не се задоволуваат само со повремено признавање на нивната посветеност, туку редовно ја вербализираат својата посветеност на долготрајна врска, секојдневно потврдувајќи ја својата поврзаност со партнерот. „Дневните афирмации на посветеноста може да изгледаат како планирање на различни заеднички активности, како што е дискусија за патувањето следната година или користење изрази и изјави кои ја одразуваат желбата да се споделува „засекогаш“ и да старееме заедно“, објаснил Траверс. Обожаваат да поминуваат време со васИстражувачите откриле дека редовното поминување квалитетно време со партнерот е моќен показател за нечија посветеност на врската. Високо посветените поединци се повеќе мотивирани да бидат со своите партнери, што го прават со тоа што им посветуваат значително време. „Оваа упорност во однесувањето рефлектира вистинска инвестиција во иднината на врската бидејќи партнерите активно даваат предност на меѓусебната присутност и дружењето“, заклучил психологот. врскалојалностпартнерпосветеност 179 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels ИсхранаСлајдер Разновидна исхрана за правилен развој на детскиот мозок Протеините, цинкот, железото, фолатите, одредени витамини и незаситените масни киселини се наведуваат како најважни хранливи материи за бебето. Исхраната во која тие недостасуваат може да доведе до доживотни последици во работењето на мозокот. Мајка и Дете Апр 16, 2024 127 Сподели Кога ќе потпорасне, најдобра исхрана за едно дете е онаа разновидната – со малку месо богато со протеини, но и овошје и зеленчук кои содржат различни витамини и минерали. Храната што децата ја јадат влијае на нивниот развој, но и на развитокот на врските во нивниот мозок, објави списанието „Педијатрикс“ (Pediatrics). Насоките на Американската академија за педијатрија (ААП), ги наведуваат протеините, цинкот, железото, фолатите, одредени витамини и незаситените масни киселини како најважни хранливи материи за бебето. Имено, исхраната во којашто недостасуваат овие хранливи материи може да доведе до доживотни последици во работењето на мозокот. Д-р Сара Џејн Шварценберг од Комитетот за исхрана на ААП вели дека се препорачува доењето да трае до околу шестмесечна возраст. После тоа, мајчиното млеко не ја обезбедува доволната количина железо и цинк што им е потребна на бебињата кои растат. „И друга храна за бебиња е збогатена со цинк и железо, но пасираното месо е добар природен извор на овие хранливи материи. Житарките за доенчиња исто така се збогатени со овие хранливи материи и можат да бидат добра прва храна за бебињата“, појаснила д-р Шварценберг. Кога ќе потпорасне, најдобра исхрана за едно дете е онаа разновидната – со малку месо богато со протеини, но и овошје и зеленчук коишто содржат различни витамини и минерали. „Доенчињата се многу чувствителни на недостаток на хранливи материи. Нивниот мозок се развива со висока стапка меѓу првата и втората година, така што педијатрите треба да препорачаат здрава палета на храна“, додава лекарката. Истражувањата покажуваат дека раната здрава исхрана е важна за развој на здрав мозок. Според стручњаците, ако тоа се одложи, има помала можност за надоместување на изгубеното време подоцна. 127 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik СлајдерСовети Ако некој те навредува, игнорирај го, ќе престане: Советот што многу родители им го даваат на децата е штетен Психолог објаснува зошто советот што многу родители им го даваат на своите деца е штетен – еве зошто не е добро да игнорираат кога некој ги навредува и ги малтретира. Мајка и Дете Апр 16, 2024 703 Сподели Родителите имаат многу дилеми во воспитувањето на децата, што е сосема нормално затоа што никој не го знае одговорот на сѐ, ниту како најдобро да се однесува во секоја ситуација. Многу мајки и татковци со најдобра намера ги советуваат своите деца дека кога некој од нивните врсници ги навредува или ги понижува, едноставно да не обрнуваат внимание на тоа. „Игнорирај го и ќе престане“, е реченицата која многумина им ја кажуваат на своите деца. Сепак, психологот Елена Горинова за порталот parents.ru објаснила зошто ова е сосема погрешен совет. Зошто не е добро да не се реагира? Пристапот што подразбира нереагирање на навреди или насилство е погрешен. Отсуството на реакција на детето всушност значи дека се потиснуваат негативните емоции, дека улогата на жртвата е сомнителна (затоа што жртвата не дава отпор) и не постои надеж за помош однадвор, вели психологот Горинова. „Доколку некој ве понижува, ве тепа, ви го нарушува приватниот простор или ве навредува, потребно е да се реагира. Дополнително, неопходна е реакција дури и кога не сте жртва, туку сведок на некакво малтретирање. Толеранцијата на агресија е сериозна последица на малтретирање, слично на синдромот на посттрауматски стрес. Детето кое не реагира на никаков начин на агресија (без разлика дали е насочена кон него или кон некој друг) има намалена доверба во другите и способност правилно да пристапи кон ситуацијата, страдаат неговата емпатија и самодоверба“, предупредила таа. Психологот посочува дека тој што го малтретира детето нема да престане затоа што тоа не реагира, па нема смисла да се одложува реакцијата. Второ, велејќи му да ги игнорира навредите и проблемите што ги има, вие ги поништувате неговите чувства. Трето, според психологот, силните емоции кои се потиснати создаваат поголем стрес и може да доведат дури и до некои болести. Како да се артикулираат емоциите? Гневот, вината, лутината, огорченоста, беспомошноста, кои не се изразуваат и доживуваат правилно, може да предизвикаат депресија и неврози кај тинејџерите. Затоа психологот Горинова дава важни совети за техниките за артикулација на емоциите на кои можете да го научите вашето дете. На пример: „Се чувствувам беспомошно затоа што Саша и Катарина ми се смеат поради моите очила, но сакам нормално да разговарам со сите во класот“. Изразувањето емоции ќе му помогне на детето да разбере што сака и што мора да направи за да го постигне тоа. Најдобрата реакција на детето на насилство и малтретирање е токму силна реакција на несогласување, наспроти насилникот, интеракција со сведоците, кои во голема мера го одредуваат исходот на конфликтот. Многу е важно тинејџерот да има можност да го изрази своето мислење и да влијае на важни одлуки. Домот и семејството се безбедна зона каде детето може да ги практикува своите вештини за контрола, решавање конфликти и самоизразување. На крајот, психологот истакнува дека е важно да му се објасни на детето дека секој може да стане жртва. Ова ќе му помогне на тинејџерот да не се плаши и да не се срами да разговара со возрасните на кои им верува ако некој го малтретира. воспитувањедецаемоциималтретирање 703 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Unsplash СлајдерСовети Колку помалку играчки, толку повеќе играње Дали забележувате дека вашите деца ретко користат играчки за играње, иако имаат цело брдо? Дознајте зошто е тоа така и колку играчки навистина им се потребни на децата. Мајка и Дете Апр 15, 2024 91 Сподели За да можат децата што повеќе да се забавуваат, убаво да си играат и да им биде интересно, родителите често ги „затрупуваат“ со играчки. Нови, поинакви, досега невидени. Кога се оди некаде – се носат играчки. Тие се незаменливи на патувања и одмори. Па, што ќе прават децата освен да си играат? Мора да се земат играчки! Но дали е тоа навистина така? Дали на децата навистина им требаат играчки за играње?Токму затоа што постојано ги опкружуваме со играчки, не им даваме шанса да ни покажат како можат да си играат БЕЗ играчки. Дали ќе можат да играат на плажа ако немаат целосен комплет кофи, лопати, гребла и друга опрема? На крајот на краиштата, дури и во најраниот период, децата ги покажуваат своите интереси, па бебињата и малите деца често земаат работи што не се играчки. Што значи ова? Како да разбереме што навистина им треба за да се забавуваат?! Колку помалку играчки, толку повеќе играњеРодители, слободно водете се според ова во иднина. Ова не значи (само) дека ќе заштедите пари за нови играчки, всушност ќе направите нешто добро за вашето дете. Покрај тоа што со текот на времето купувањето нова играчка ќе престане да биде „настан“ и единствена награда достојна за добро однесување, недостатокот на играчки за детето ќе биде како подарок кој ќе му овозможи да игра слободно и да ја користи својата имагинација. Ако не верувате – осмелете се и тестирајте го! Одете на игралиште или на плажа (или некое друго место за играње во песок) без ниту една играчка. Кога ќе се најдат во песокот без сите помагала за играње (со можеби една лопатка во рака што ја донеле по своја волја) – тогаш ќе излезе она што навистина знаат да го прават, а тоа е да си играат! Школка, камчиња, дрво, прсти… сето тоа ќе бидат повеќе од доволно алатки за тоа што сакаат да го направат. На крајот на краиштата, пуштете ги и набљудувајте и наскоро ќе ви стане јасно – играта трае подолго кога нема играчки! Можете да го примените истото во просторија каде што сакаат да поминуваат време или во нивното катче за играње. Доволно е да им обезбедите минимален број на предмети со кои ќе можат да си играат – без оптоварување дека тоа треба да бидат цел куп играчки и дополнително некоја нова играчка која ќе им го „привлече вниманието и ќе поттикне нов тип на игра“. Децата дефинитивно ќе играат – тоа е нивна работаСо или без играчки – децата ќе играат. За нив играта е и имагинација, за нив играта е и измислување, зборување, трчање, скокање. И во исто време – тоа е сè што им е потребно за да се развијат, да научат, да ги надминат новите пречки и да го поттикнат нивниот развој на најдобар можен начин. Понекогаш ќе им треба играчка. Некои играчки навистина ќе ни се најдат. Но, исто така – некои ќе бидат само еднократна забава без некое значително влијание, па не е важно дали е таму или не. На крајот на краиштата, децата се деца и целиот свет за нив е едно големо игралиште! децаиграњеиграчки 91 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СлајдерСовети Феноменот на измислена публика: Психолог открива сѐ за проблемот изразен кај адолесцентите, но и кај возрасните Пред неколку години никој не мислеше дека „лајкот“ на социјалните мрежи ќе има толкаво влијание врз менталното здравје на младите, дека бројот на следбеници ќе биде толку важен за чувството на социјална припадност и дека присуството на социјалните мрежите ќе биде единственото мерило за социјалниот статус. Мајка и Дете Апр 15, 2024 128 Сподели Периодот на адолесценција може да се дефинира како преоден период помеѓу детството и зрелоста. Имајќи предвид дека ова е период на бројни физички и психолошки промени, логично е човекот да е повеќе фокусиран на себе отколку на другите, па затоа терминот адолесцентен егоцентризам е познат и во стручните дела. Сепак, не станува збор за класичен егоцентризам, туку за тоа дека адолесцентите едноставно го немаат искуството што го имаат возрасните и затоа не се свесни дека не се во центарот на вниманието во секоја ситуација во која се наоѓаат затоа што другите се справуваат со сопствените проблеми. Така настанал феноменот на имагинарната публика – верувањето дека другите луѓе постојано не гледаат и оценуваат и гледаат сѐ што правиме и кажуваме. Потребата од публика – реална или замисленаФеноменот на измислена публика не е нешто што започнува и завршува во адолесценцијата. Станува збор за појава која се јавува порано, но во комбинација со развојните задачи е нешто поизразена во адолесценцијата. Меѓутоа, тесно е поврзан со концептот од социјалната психологија – ефектот на рефлектори, т.е. тенденцијата да се прецени степенот до кој нашите постапки и изглед се забележливи за другите. И тоа не е нешто што ги засега само тинејџерите. Да речеме дека за нив е оправдано оптоварувањето со тоа дека другите константно ги набљудуваат, е оправдано со оглед на фактот дека тие истовремено доживуваат емоционални, социјални, хормонални, физички и бројни други промени. За разлика од возрасните кои имаат доволно искуство и се свесни дека никој нема да ги забележи нивните акни затоа што сите останати се зафатени со посериозни егзистенцијални грижи, адолесцентите живеат во свет во кој недостатокот на такво искуство може да доведе до чувство дека тие се единствени и најважни во ситуацијата и моментот. Сите ве гледаат и вие сте всушност единствениот херој на вашата драма.Сепак, има сѐ повеќе возрасни луѓе кои мислат дека чекорат на сцената под рефлектори и дека секој ден ги гледа имагинарна публика. Со оглед на искуството што го собрале во меѓувреме, феноменот на фиктивната публика не можеме да го припишеме на недостатокот на когнитивна зрелост што ја придружува адолесценцијата, туку на егоцентризмот. Целиот свет е сцена!Луѓето се општествени суштества и затоа многу се грижиме што мислат другите за нас. Основен сегмент од општественото постоење е самопретставувањето, односно обидот да им покажеме на другите какви сме или какви би сакале другите да веруваат дека сме. Затоа, свесно или несвесно го насочуваме своето однесување кон оставање добар впечаток кај другите. Реалниот свет се состои од сцената и зад сцената. Кога излегувате на сцената, внимателно избирате улога, или маска, со која најдобро ќе им прикажете одреден аспект од себе на другите и ќе создадете одреден впечаток во очите на публиката. Кога ќе ви аплаудираат, сте добиле награда за тоа однесување и позитивна потврда, што значи дека вашето однесување ќе се повтори. Меѓутоа, зад сцената работите се сосема поинакви. Не сме подготвени на интеракција со другите бидејќи сè уште не сме го научиле доволно добро сценариото. Ги бараме најдобрите методи за себепрезентација и ги практикуваме. Во социјалната психологија, постојат две најчести стратегии за самопрезентација што луѓето ги користат во секојдневниот живот: умилкување – процес во кој луѓето користат ласкање и пофалби за да му угодат на друго лице (кој обично е со повисок статус)самооптоварување – создавање пречки за себе за да имаме подготвен изговор доколку постигнеме полош резултат во задачата.Човекот во текот на животот се труди да им се допадне на другите и да има добра репутација во општеството. Со текот на времето сфаќа дека е важно да има луѓе околу него, но само оние кои не прифаќаат дури и кога ќе не најдат зад сцената, неподготвени и неорганизирани. Феноменот на измислена публика во светот на социјалните мрежиВо адолесценцијата, секоја публика е важна – реална или замислена. Каква и да е реално, создава стрес и бара прилагодување и играње улоги, но дава и аплауз. Во светот на социјалните мрежи, кои станаа незаменлив дел од животот на многу луѓе, публиката е разновидна, а рефлекторите никогаш не згаснуваат. Со оглед на тоа дека една од основните човекови потреби е да се има добро мислење за себе и да се стекне и одржува почит од другите луѓе, социјалните мрежи играат главна улога во обликувањето на човековото однесување. Пред сè, тие ги охрабруваат луѓето да објавуваат дневни настани, фотографии и да коментираат туѓи објави и објавени фотографии, но ги поттикнуваат луѓето да ја разубават реалноста и да ги маскираат сите потенцијални недостатоци, да користат бројни програми за уредување фотографии, да пишуваат богата, често лажна биографија, статуси и да ја прошируваат листата на пријатели со цел да се претстават во најдобро можно светло. Самопромоцијата никогаш не била полесна, а има многу стратегии за самопретставување. Имате доволно време да размислите што да прикажете, а од вас не се ни бара да настапувате во живо. Потенцијални грешки нема бидејќи имате доволно време да се подготвите, а потоа можете да ги поправите. Всушност, можете да бидете што сакате, толпата ве „следи“ каде и да одите, а сето тоа ве забавува во исто време – што може да не е во ред со тоа? Пред неколку години никој не мислеше дека „лајкот“ на социјалните мрежи ќе има толкаво влијание врз менталното здравје на младите, дека бројот на следбеници ќе биде толку важен за чувството на социјална припадност и дека присуството на социјалните мрежите ќе биде единственото мерило за социјалниот статус. Најдобар показател за нарушено ментално здравје на социјалните мрежи е во оние ситуации кога немате можност да им пристапите – размислете за количината и видот на анксиозноста и депресијата кои се манифестираат во тој момент со различни симптоми. Егоцентризмот не е исто што и феноменот на измислена публика во адолесценцијата. Тоа е когнитивна пристрасност и природно ограничување на нашата перцепција предизвикана од едноставниот факт дека светот можеме да го видиме само од наша перспектива. Потребен е посебен напор за да се види светот од која било друга перспектива освен нашата, и ова е нешто што се развива. Основниот егоцентризам е вграден во човечкото сознание, а тоа го потврдил и психологот Жан Пијаже кога го проучувал когнитивниот развој на децата. Набљудувајќи ги децата кои опишуваат како на некој друг може да му изгледа мал модел на планина со големина на маса, Пијаже открил дека пред да наполнат осум или повеќе години, оваа навидум едноставна задача им била изненадувачки тешка. Малите деца се когнитивно неспособни да заземат туѓа перспектива, а во адолесценцијата овој тип на когнитивна незрелост се манифестира токму во феноменот на фиктивната публика. Иако сите ние ја надминуваме оваа фаза на когнитивен развој, се чини дека дури и на возрасните им е тешко целосно да го надминат егоцентризмот, а многумина се заглавени во имагинарната публика на виртуелните платформи што го засилува овој вид егоцентризам. Чувството дека сите ве гледаат, го следат вашиот профил, ги лајкуваат и коментираат вашите објави дополнително ја зајакнува непријатноста од присуството на имагинарна публика што се јавува кога не успевате да препознаете дека всушност секој се занимава само со својата изведба, а не конкретно со вас.Егоцентризмот нè наведува да правиме неточни претпоставки за тоа што мислат или чувствуваат другите луѓе. Можеме да мислиме дека тие се согласуваат со нашите ставови, иако немаме објективни докази за таквото мислење, бидејќи не комуницираме доволно во дијалог, туку само во монолог. Виртуелната публика создава голема опасност од неможност да го контролирате егоцентризмот над однесувањето кога целосно ќе престанете да го гледате гледиштето на другата личност или не се грижите за тоа – а тоа може да ве доведе до крајност на нарцисоидност. Нарцисоидност на социјалните мрежиНарцисоидноста како изразена особина на личноста и нарцисоидното растројство на личноста вклучуваат претерано и грандиозно чувство на супериорност и очекување дека другите луѓе мора да ги третираат со почит и да ги задоволат нивните потреби. Исто така, овие личности имаат постојана потреба од восхит, тие се крајно критични кон другите, а во исто време многу чувствителни на лоши коментари за себе, при што често доживуваат интензивни непријатни емоции. Луѓето со изразен нарцизам оставаат добар прв впечаток, но многу е тешко да се одржат долгорочни блиски врски. Лесно воспоставуваат врски затоа што на почетокот се перципирани како лидери, интересни, самоуверени и забавни личности, но на долг рок не можат да создаваат и одржуваат блиски врски бидејќи им недостига емпатија и емоционална топлина. Тие бараат атрактивни партнери кои ќе можат да им ги покажат и да им се пофалат на другите. Нарцисоидноста е позитивно поврзана со специфичното однесување на социјалните мрежи ако се има предвид дека таквите личности имаат потреба секојдневно да се претставуваат и да се фалат пред пошироката публика преку бројни фотографии и статуси и преку создавање голем број на површни онлајн пријателства, дури и со потполни странци. Исто така, кај овие лица е забележано секојдневно ажурирање на својот статус и пишување на различни коментари, очекувајќи за возврат позитивни коментари и социјална поддршка од другите. Но, доколку не го добијат или не можат редовно да ги следат мрежите, се појавува анксиозност, која може да биде и показател за нарцисоидност.Слегување од сцената (реална или виртуелна) – неколку советиЕгоцентричноста може да излезе од контрола и навистина да се чувствувате како публиката да ве следи цело време, што не е толку позитивно како што може да звучи. Повеќето стануваат свесни за ова кога им е потребно време за себе, кога доживуваат одредени тешки ситуации или кога ќе им проработат емоциите надвор од очите на јавноста. Искрено проценете го сопствениот егоцентризам. Колку ви е важно другите да ве одобруваат, да ве следат на социјалните мрежи, да пишуваат коментари и да лајкуваат објави? Колку време трошите на вежбање улога за да оставите добар впечаток кај другите? Колку сте оптоварени со самопромоција и самопретставување? Проверете дали можете да облечете „туѓи чевли“. Дали можете да ги препознаете туѓите чувства и да чувствувате емпатија? Можете ли да препознаете сложени емоции зад нечија насмевка и да пружите утеха? Дали ги препознавате сопствените емоции и дали можете да ги вербализирате? Колку сте емоционално интелигентни?Изградете сопствена внатрешна вредност. Дали чувствувате дека вредите и без туѓото внимание, пофалби и лајкови? Колку сте смирени кога немате позитивни афирмации за она што го работите? Колку се стабилни вашите внатрешни стандарди и колку самооценување ви е доволно за одредени достигнувања?Пуштете ја измислената публика на слобода. Дали ви е тешко да го прифатите фактот дека не сте во центарот на вниманието на другите луѓе, туку дека тие самите се грижат за себе и за своето самопретставување? Колку сте смирени кога ќе слушнете дека повеќето од вашите постапки, без разлика дали се добри или лоши, ќе бидат заборавени за неколку минути, денови или можеби недели? Можете ли целосно да се тргнете од социјалните мрежи, барем на една година?Вежбајте емпатија. Колку сте вешти во заземање туѓа перспектива? Како ви изгледа светот од очите на друга личност? Колку сте сигурни дека имате способност да сочувствувате со другите или дури и да сочувствувате со себе кога ќе направите грешка или ќе направите погрешен потег? Текстот е од ТУКА. егоцентризамизмилена публикасоцијални мрежи 128 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik НовостиСлајдер Дали мислите дека изгледате помладо од вашите врсници? Повеќето од нас живеат во илузија! Не убивајте го гласникот – обвинете ја науката! Една неодамнешна студија објавена во списанието „Psychology and Aging“ откри дека 59 отсто од возрасните во САД, на возраст од 50 до 80 години, веруваат дека изгледаат помлади од другите луѓе на иста возраст, пишува Гардијан. Мајка и Дете Апр 15, 2024 154 Сподели Повеќето луѓе мислат дека изгледаат многу помлади отколку што всушност се. Значи, дали треба да се бориме против интернализираната возрасна дискриминација и да ги прифатиме последиците од времето? Седнете, бидејќи имаме лоши вести: веројатно изгледате постаро отколку што мислите. Не убивајте го гласникот – обвинете ја науката! Една неодамнешна студија објавена во списанието „Psychology and Aging“ откри дека 59 отсто од возрасните во САД, на возраст од 50 до 80 години, веруваат дека изгледаат помлади од другите луѓе на иста возраст, пишува Гардијан. Особено жените со повисоки примања биле малку посклони да кажат дека мислат дека изгледаат посвежо од своите врсници; и само 6 проценти од возрасните во таа возрасна група мислеле (или перципирале) дека изгледаат постаро од другите луѓе на иста возраст. Накратко, повеќето од нас живеат во илузија. Иако анкетата опфатила само луѓе постари од 50 години, веројатно е дека истите резултати би биле добиени доколку анкетирале кои било над 30 години. Нашиот мозок има вградени одбранбени механизми кои нѐ спречуваат да се соочиме со сопствената смртност. Биолошката возраст на многу луѓе обично се разликува од нивната „субјективна возраст“ (или од тоа колку стари се чувствуваат). Многу луѓе имаат 40 години во личните карти, но во главите се сѐ уште живи 29-годишници. Огледалото знаеДа изгледате постаро не е страшно… всушност е ослободувачко да не се грижите повеќе за тоа што мислат луѓето, пишува британскиот весник. Меѓутоа, болките, проблемите и модните неуспеси, ништо не нѐ прави постари или помлади од другите луѓе на наша возраст. Како кога на социјалните мрежи одеднаш ќе се појават пријатели од училиште или факултет, а вие одеднаш, вознемирено, ќе сфатите дека свежата тинејџерка на која се сеќавате сега се претворила во средовечна возрасна личност. „Секако дека јас не изгледам толку старо“, е првата мисла што ни паѓа на памет. И тогаш се гледаме во огледало и ја сфаќаме суровата вистина. Предноста на тоа да се биде „невидлив“ Не е толку лошо. Да изгледаме постаро има многу предности: помалку сме самосвесни и среќни што излегуваме од дома без шминка. Ослободително е да се стане „невидлив“ и повеќе да не се грижиш за тоа што мислат луѓето. Но, да не претеруваме! Секоја нова брчка не ја дочекуваме со раширени раце. Имаме различни серуми и креми со ретинол во нашата бања. Повремено во паника кубеме по некое бело влакно од косата. Според една студија од 2022 година, повеќе од 80 отсто од луѓето на возраст меѓу 50 и 80 години прифаќаат стереотипи за старосна дискриминација кои се усмерени на нив самите. Почнуваме да ги апсорбираме „ејџистичките“ пораки уште од мали нозе, а благодарение на социјалните мрежи, кои се полни со инфлуенсери кои се фалат со нивните рутини за нега на кожата, тие пораки станаа уште понападни. Дерматолозите во Велика Британија велат дека децата на возраст од 10 години бараат од родителите да им купат производи за нега на кожата против стареење. Шведски синџир на козметика објави дека 20-40 отсто од неговите клиенти сега се помлади од 13 години, а еден од водечките синџири на аптеки во земјата неодамна морал да стави старосни ограничувања на производите за нега на кожата против стареење бидејќи толку многу деца ги купувале производите. што всушност може да ја оштетат нивната кожа. Интернационализираната возрасна дискриминација не го повредува само вашиот паричник и вашата самодоверба; може значително да влијае и на вашето здравје, заклучува Гардијан. Студијата од 2002 година покажала дека луѓето со попозитивни самопретстави за стареењето живеат 7,5 години подолго од другите. Прифатете ја вашата субјективна возраст, со други зборови. Има многу вистина во клишето дека си стар толку колку што се чувствуваш. младостстаросна дискриминацијастарост 154 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels ДецаСлајдер Знаете ли што е тоа „детска Алцхајмерова болест“? Холестеролот може да биде причина за некои невродегенеративни болести Ниман-Пик тип Ц е ретко прогресивно генетско нарушување кое се карактеризира со неспособност на телото да транспортира холестеролот. Ова невродегенеративно заболување е опишано и како „детска Алцхајмерова болест“. Мајка и Дете Апр 15, 2024 170 Сподели Холестеролот е способен, ако не е добро дистрибуиран во клетките, да предизвика некои невродегенеративни болести, велат научниците од Универзитетот во Архус. Обично терминот „холестерол“ предизвикува негативна реакција поради неговата улога во кардиоваскуларните заболувања. Иако ова е точно, оваа масна супстанција е исто така од витално значење за правилно функционирање на клетките. На пример, холестеролот е компонента на клеточните граници, градежен блок за витаминот Д и хормоните како што се естроген и тестостерон. Не е добро ако холестеролот остане „заробен“ За да ги има овие позитивни ефекти, холестеролот мора да биде достапен и дистрибуиран по клетките. Ако холестеролот остане заробен во внатрешноста на клетката, се развива болест наречена Ниман-Пик тип Ц. Ова е невродегенеративно заболување кое е опишано и како „детска Алцхајмерова болест“. Причината зошто холестеролот се акумулира во овие оддели е поради оштетените протеини во самиот оддел. Со цел да се разберат основните аспекти на дистрибуцијата на холестерол, истражувачката група проучувала еден од протеините кој е во врска со оваа болест. Бидејќи многу научници шпекулираа дека протеинот е чувствителен на промени во pH вредностите, тие користеле крио-електронска микроскопија за да ја визуелизираат структурата на протеинот при висока и ниска pH вредност. Структурите откриваат тунел кој минува низ протеинот, а внатре се наоѓа молекула на стерол. Дијаметарот на тунелот и положбата на стеролот во него се разликуваат помеѓу структурите добиени при висока и ниска pH вредност. Варијациите во димензиите на тунелот, а со тоа и локацијата на стеролот, се покажало дека се поврзани со регионот на протеинот кој реагира на промените во pH. Наодите на истражувачите од Универзитетот во Архус придонесуваат за проширување на знаењето за болеста Ниман-Пик тип Ц и, генерално, за тоа како клетките го дистрибуираат холестеролот и одржуваат оптимални нивоа на холестерол, а резултатите од студијата се објавени во списанието Proceedings of the National Academy of Sciences. Што е Ниман-Пик тип C?Ниман-Пик тип Ц е ретко прогресивно генетско нарушување кое се карактеризира со неспособност на телото да транспортира холестерол и други масни материи (липиди) во клетките. Ова доведува до абнормална акумулација на овие супстанции во различни ткива на телото, вклучувајќи го и мозочното ткиво. Акумулацијата на овие супстанции ги оштетува погодените области. Поради таложење на маснотиите, клетките не функционираат како што треба и со текот на времето клетките умираат. Болеста Ниман-Пик може да влијае на мозокот, нервите, црниот дроб, слезината и коскената срцевина. Понекогаш може да влијае и на белите дробови. Симптомите на болеста Ниман-Пик тип Ц се однесуваат на влошување на функцијата на нервите, мозокот и другите органи со текот на времето. Оваа болест може да се појави на различни возрасти, но најмногу ги погодува децата. Во моментов нема лек и понекогаш состојбата е фатална, додека третманот е фокусиран на помагање на заболените да продолжат да живеат со нивните симптоми. детска Алцхајмерова болестНиман-Пик тип Цталожење на маснотииХолестерол 170 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels НовостиСлајдер Децата кои поминуваат многу време пред екраните помалку разговараат со своите родители Доколку телевизорот, таблетот или мобилниот телефон се користат како „е-бејбиситерка“, резултатот е забавување на развојот на некои важни функции кај децата, предупредуваат научниците. Мајка и Дете Апр 12, 2024 1.251 Сподели Децата кои поминуваат многу часови дневно пред екранот го намалуваат времето за интеракција и разговор со нивните родители. Користењето на телевизорите и таблетите како „е-бебиситерки“ не остава време за игра и комуникација со родителите или другите старатели, покажува новото истражување објавено во JAMA Pediatrics. До еден час дневно е доволно за децата да поминат пред екранотАвстралискиот тим на истражувачи го нарекува феноменот „техноференција“ – сценарио во кое „изложеноста на малите деца на времето пред екранот ги попречува можностите за разговор и интеракција во нивната домашна средина“. Тековните упатства од Американската академија за педијатрија за деца на возраст од 2 до 5 години препорачуваат „не повеќе од еден час дневно користење на медиумите, за да им се овозможи доволно време да се вклучат во други активности важни за нивното здравје и развој“. За жал, практиката покажа дека дури и помалите деца се изложени на екрани многу подолго од препорачаното време. Испитани дневните навики на деца од 220 семејстваВо новата студија, истражувачите предводени од Мери Бруше од Универзитетот во Западна Австралија во Аделаида го следеле времето пред екраните на децата од 220 семејства. Тие, исто така, следеле колку време овие деца поминуваат во разговор со нивните родители. Во анализата биле опфатени деца од 12 до 36 месеци. Група истражувачи користеле напредна технологија за следење на однесувањето на најмалите – на секои 6 месеци децата поминувале еден ден облечени во специјални кошули или елеци кои биле опремени со чувствителни монитори. Мониторите следеле и разликувале електронски шум (емитиран од екраните) и јазикот што го зборува детето, родител или друг возрасен. Наодите од студијата покажале дека децата поминуваат речиси 3 часа дневно пред екранот „Главниот наод на студијата беше јасен. Зголеменото време на екранот е поврзано со намаленото време за разговор помеѓу родителите и децата“, откриле истражувачите и објавиле дека „до тригодишна возраст, просечно дете во студијата гледало во некој вид екран два часа и 52 минути секој ден“. „И за секоја дополнителна минута од времето поминато пред екранот, децата слушале помалку зборови од возрасните, помалку зборувале и учествувале во помалку интеракции прашање-одговор“, открила група научници. Поконкретно, тим на научници открил дека до 3-годишна возраст, секоја дополнителна минута помината пред екран, без разлика дали гледајќи телевизија или компјутерски екран, е поврзана со 6,6 зборови помалку изговорени со возрасна личност тој ден. Родителите не се свесни за влијанието на медиумите врз децата Научниците нагласуваат дека родителите можеби не се свесни за влијанието на времето поминато пред екранот врз развојот на децата и можеби, како што велат, им треба поддршка за да се разбере потенцијалната врска помеѓу времето поминато пред екранот и можностите за децата и возрасните да разговараат и комуницираат во нивната домашна средина.Експертите за развој на јазикот и за дигитални медиуми ги нарекуваат наодите од австралиската студија „импресивни“ и велат дека медиумите нема да исчезнат, но обрнувањето внимание на тоа како и кога се користат би можело да биде добар начин за напредување. 1.251 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Тик-Ток СлајдерСовети За теоријата од 9 минути: Тиктокерка ги споделува деветте минути кои се најважни во денот на детето Тиктокерката Сара Мартинез вели дека има три клучни моменти во денот кога родителот треба да биде со своите деца: три минути откако ќе се разбудат, три минути откако ќе се вратат дома од училиште или дневен престој и три минути пред да си легнат. Мајка и Дете Апр 12, 2024 147 Сподели Денес, кога и двајцата родители обично се вработени за да го издржуваат своето семејство, ретко кој од нив има можност да го помине целиот ден со своите деца. Затоа, како родители, мораме да дадеме сѐ од себе за да бидеме покрај нив кога им требаме најмногу. Тиктокерката Сара Мартинез вели дека има три клучни моменти во денот кога родителот треба да биде со своите деца: три минути откако ќе се разбудат, три минути откако ќе се вратат дома од училиште или дневен престој и три минути пред да си легнат. @iamsaramartinez I always struggle with mom guilt and questioning if i was present enough. If this is true or not, I do find setting aside specific time to be present with my toddler (no phones out, etc) has made a positive impact. #raisingkids #parenting #parentingtips #parentingtip #childpsychology #raisingtoddlers #toddlerparents #toddlermom #presentparenting #toddlermama #raisingchildren ♬ Bloom (Bonus Track) – The Paper Kites Неврологот Јаак Панксеп е заслужен за таа теорија од девет минути. „Тоа е заедничка нишка меѓу родителите, од оние кои остануваат дома и решаваат неброени задачи до вработени родители кои се соочуваат со свои единствени предизвици“, рекла Мартинез за Newsweek. Терапевтката Џоана Сајдел вели дека деветминутната практика е веројатно поврзана со теоријата на приврзаност. „Сите моменти што мајката ги спомнува во видеото се значајни – тоа се времиња на рутина и преоди – значи, моменти во кои присуството на родителот е клучно“, изјавила Сајдел за Parents. Таа додава дека присуството на децата во овие три клучни моменти помага да се поттикне безбедноста, доследноста и значајното присуство. „Сето ова формира безбедна, емоционална и физичка основа за развојот на вашите деца“, истакнала таа. Деветминутната теорија предизвика позитивни реакции кај многу мајки кои го погледнаа видеото. 147 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pixabay НовостиСлајдер Човечкиот допир може да ги намали болката, депресијата и анксиозноста „Нашата работа покажува дека допирот е најсоодветен за намалување на болката, депресијата и анксиозноста кај возрасните и кај децата, како и за зголемување на телесната тежина кај новороденчињата“, велат истражувачите. Мајка и Дете Апр 12, 2024 66 Сподели Научното истражување спроведено од експерти од германскиот универзитет во Есен покажало дека допирот може да ги намали болката, депресијата и анксиозноста, како и дека повеќе допири придонесуваат за ублажување на менталните и физичките заболувања. Без разлика дали се работи за пријателска прегратка или допир на омилена ткаенина, самото чувство на допир е корисно и за умот и за телото, пренесува Science Daily. Сетилото за допир е првото нешто што се развива кај новороденчињата и е пресудно за нивното откривање на околината и за развој на комуникацијата. Отсуството на физички контакт за време на пандемијата на Ковид-19 тешко погоди голем број луѓе ширум светот. Но, додека бројни претходни студии покажаа дека допирот може да биде корисен за здравјето на поединецот, сега експертите од Универзитетот во Есен во своето истражување дојдоа до едноставен заклучок – допирот помага. Д-р. Хелена Хартман, коавтор на германската студија рекла дека „повеќе усогласени допири во текот на денот може да придонесат за ублажување на менталните и физичките тегоби“. Студијата, чии резултати се објавени во списанието Nature Human Behaviour, опфаќа дури 212 претходно објавени студии за сетилото за допир. Студијата комбинира статистички анализи на претходни 85 студии во кои биле вклучени возрасни и 52 студии со новороденчиња. Тимот на научници заклучил дека допирот е подеднакво корисен за менталното и физичкото здравје, што подеднакво се однесува и на возрасните и на новороденчињата. „Нашата работа покажува дека допирот е најсоодветен за намалување на болката, депресијата и анксиозноста кај возрасните и кај децата, како и за зголемување на телесната тежина кај новороденчињата“, велат истражувачите. Позитивното влијание врз менталното здравје било поголемо кога станувало збор за човечки допир отколку кога испитаниците допирале омилено ќебе или специјални роботи дизајнирани да ја подобрат човековата благосостојба. Експертите велат дека веројатно станува збор за контактот кожа на кожа. Утврдено е и дека допирот е корисен и за здравите и за болните луѓе, но влијанието било поголемо за вторите, особено за нивното ментално здравје. Д-р. Маријана фон Мор од Ројал Холовеј, Универзитетот во Лондон, која не била вклучена во истражувањето, вели дека идните роботи би можеле попрецизно да ја реплицираат текстурата и топлината на човечката кожа за да ги имаат истите придобивки за менталното здравје како човечкиот допир. „Овие својства се важни бидејќи нашата кожа има специјални сензори, а тоа се Ц-тактилни аференти, особено чувствителни на нежен, милувачки допир и температура слична на онаа на човечката кожа. Се верува дека тоа се фактори кои го подобруваат и олеснуваат регулирањето на емоциите“, објаснува таа. „Историска несреќа е што во изминатите неколку векови му дадовме предност на разговорот во однос на допирот или другите соматски терапии. Овој преглед на неколку студии укажува дека треба да го поправиме ова и да ја воспоставиме потребната рамнотежа со понатамошно, внимателно проучување на интервенциите со допир“, смета проф. Катерина Фотопулу од Универзитетскиот колеџ во Лондон. болни луѓедопиристражување 66 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik НовостиСлајдер Кај нас, заборавена навика која се смета за примитивна, а во Норвешка- знак на општа култура Што помислувате кога ќе видите чевли пред нечија врата во зграда? А што би рекле ако се случи такво нешто на лекар или во слична институција? Што мислите вие за оваа навика, дали треба повторно да се научиме на неа, особено кога ќе се земе предвид колку се валкани нашите улици? Мајка и Дете Апр 11, 2024 512 Сподели Иако оваа навика била порано вообичаена и кај нас, особено во селата кадешто кога се влегувало кај некого дома, обувките се оставале пред врата, денес не само што е заборавена, туку се смета за примитивна, особено во поголемите градови. Во Норвешка пак, собувањето на чевлите е знак на општа култура и децата на ова се учат уште од мали. Така, Норвежаните при влегувањето во куќата ги соблекуваат чевлите и ги оставаат на влезот. Тоа е знак на почит кон домаќините – за да не ја валкаат куќата. Посебно е интересно што претежно сите со себе носат волнени чорапи, а потоа ги облекуваат кога ќе ги соблечат чевлите, наместо да бараат влечки од домаќините. Исто така, Норвежаните ги учат децата на ова уште од мали нозе, бидејќи идејата е да им се всадат здрави навики до крајот на животот додека се мали. Тие се толку цврсти во врска со правилото „без чевли внатре“ што го спроведуваат и во градинките и во основните училишта во Норвешка. Целта е нечистотијата и бактериите да не влезат таму каде што престојуваме, а несоблекувањето, од друга страна, се смета за непристојно.Соблекувањето на чевлите е, пред сè, практично во Норвешка, каде што времето надвор често е калливо или влажно, со многу снег, а тие не го сакаат тој хаос во својот дом. Освен тоа, повеќето норвешки куќи имаат подно греење, па затоа е пријатно да се оди по чорапи. Секако, во Норвешка нема да ги соблечете чевлите кога ќе влезете во ресторан, но немојте да се изненадите ако најдете чевли пред влезот кај доктор, стоматолог или тату-мајстор. Што мислите вие за оваа навика, дали треба повторно да се научиме на неа, особено кога ќе се земе предвид колку се валкани нашите улици? 512 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik СлајдерСовети Докторка, експерт за рак на дојка советува: Претворете ја крвта во машина за убивање на канцерогените клетки Колку е ракот на дојка навистина поврзан со генетските предиспозиции? Кои се начините за превенција, освен редовните контроли? Д-р Кристи Фанк, експерт за рак на дојка, која меѓу другите ги лекувала Анџелина Џоли и Шерил Кроу, споделува одлични вести за тоа што секоја од нас жените може да направи за драматично да ја намали шансата за добивање на оваа болест. Мајка и Дете Апр 11, 2024 1.098 Сподели Д-р Кристи Фанк има над 25 години искуство како експерт за лекување на рак на дојка, авторка е на книги, јавен говорник и иницијаторка на многу кампањи за едукација на жените како можат да ја земат судбината во свои раце кога станува збор за ракот на дојката. Една од првите работи што ја истакнува д-р Фанк е дека раширеното верување дека ракот на дојка е во голема мера генетски предиспониран не е точно. Таа наведува дека 87% од сите жени заболени од рак на дојка немаат блиски роднини со оваа болест, а 80% од нив немаат ниту подалечни роднини. Факт е дека постоењето на генетски мутации драматично го зголемува ризикот, но истражувањата покажале дека дури и пациентите со овие мутации можат да ја намалат шансата да се разболат со усвојување едноставни навики како што се, на пример, редовно вежбање или консумирање производи од соја. Како најголеми фактори на ризик за појава на рак на дојка, поврзани со начинот на живот, д-р Фанк ги наведува лошата исхрана, базирана главно на храна од животинско потекло, недостаток на вежбање, вишок килограми и прекумерно консумирање алкохол. Други фактори на ризик се хормонска терапија, токсини од околината и емоционален стрес. Таа нагласува дека истражувањата постојано покажуваат дека кога жените прифаќаат здрави животни навики, тие можат да го намалат ризикот од рак на дојка за најмалку 50, па дури и до 90%. Сепак, д-р Фанк вели дека нејзината оптимистичка порака не наидува секогаш на позитивни реакции. Некогаш на мрежите се соочува со осуди од жени кои веќе заболеле од оваа болест: „Што сакате да кажете, дека јас сум виновна што добив рак“. Таа признава дека тоа секогаш ѝ паѓа тешко, бидејќи се занимава со едукација на жените да не осудуваат некого, туку да поттикне што повеќе жени со пораката дека не се беспомошни пред оваа болест и дека има многу конкретни работи што можат да ги направат за да си помогнат самите себеси. Истражувањата покажуваат дека најмалку 80% од жените не се свесни дека правилната исхрана може значително да го намали ризикот од развој на рак на дојка. 6 видови храна кои ќе ја претворат вашата крв во машина за убивање на клетките на ракот Според д-р Фанк, повеќето научни истражувања за ракот на дојката покажуваат намалена фреквенција на неговото појавување, враќање или смрт, поврзано со консумирање на 6 видови храна: зеленчук од типот на брокула, прокељ, зелка…), производи од соја, печурки, ленено семе, бобинки и зеленчук од семејството на кромид (кромид, праз, млад кромид…). Неверојатната моќ на овие намирници доаѓа од фитохемикалиите, кои се ослободуваат во нашиот крвоток секој пат кога ги јадеме и веднаш ги преплавуваат сите наши клетки. Преку цела низа сложени механизми на клеточно ниво, овие супстанции влијаат на спречување на појавата, растот или ширењето на клетките на ракот. Од друга страна, вели таа, секогаш кога јадеме животински протеини или масти, тоа доведува до зголемување на естрогенот, кој во 80% од случаите е гориво за рак на дојка. Покрај тоа, IGF1 во нашата крв (фактор на раст) се зголемува и се стимулира ангиогенезата (формирање на крвни садови кои го снабдуваат ракот). Се зголемува и оксидативниот стрес, кој го ослабува имунолошкиот систем во борбата против клетките на ракот. Како растенијата што ги јадеме се борат против ракот?Моќната фитохемикалија во брокулата (и другиот зеленчук од тоа семејство) е сулфорафанот. Во лабораториски услови, според д-р Фанк, сулфорафанот се покажал како успешен убиец дури и на најмоќните матични клетки на ракот, одговорни за неговите метастази. Кога станува збор за сојата, д-р Фанк признава дека и самата со години била во заблуда и ги советувала своите пациенти да избегнуваат да ја консумираат поради фитоестрогените, убедена дека таа може да има стимулирачки ефект врз ракот на дојката како естрогенот. Сепак, таа вели дека додека ја пишувала книгата и ги проучувала сите можни научни истражувања за врската помеѓу исхраната и ракот на дојката, открила дека недвосмислено ја покажува заштитната улога на сојата, кога станува збор за карциноми чувствителни на естроген. Магичниот број што се повторува во повеќето студии поврзани со соја е намалување за најмалку 32% на појавата, повторувањето или смртта од ракот кај жените кои консумираат производи од соја. Се чини дека целата конфузија за ефектите на сојата се должи на погрешно разбирање за тоа како функционираат фитоестрогените. Д-р Фанк објаснува дека естрогенот се врзува за алфа рецепторите, а фитоестрогените од соја се врзуваат за бета рецепторите. Ова е клучна разлика, бидејќи бета рецепторите имаат моќ да ги „исклучат“ алфа рецепторите, а со тоа го блокираат стимулирачкиот ефект на естрогенот врз клетките на ракот. Печурките исто така имаат состојки кои ги блокираат ефектите на естрогенот со инхибирање на ензимот ароматаза. Д-р Фанк нагласува дека не е важно да се бараат скапи лековити печурки, бидејќи науката открила најголема моќ за блокирање на естрогенот во обичните шампињони. Таа го наведува примерот на студијата за жени во Кина, каде што жените кои консумирале само 10 г печурки дневно имале 64% помала инциденца на рак на дојка во споредба со оние кои не користеле печурки во нивната исхрана. Семките од лен, поради содржината на лигнани, друг фитоестроген, се исто така во многу студии поврзани со потенцијалните придобивки против ракот на дојката. Според д-р Фанк, моќта на бобинките доаѓа од присуството на антоцијанин и елагична киселина и нивното антиоксидативно дејство. Таа објаснува како овие супстанции ја „нарушуваат сигнализацијата“ на клетките на ракот, ја промовираат нивната апоптоза (клеточно самоубиство) и ја инхибираат ангиогенезата (формирањето на крвните садови кои го хранат ракот). Конечно, д-р Фанк препорачува „смути за превенција од рак“, кој и самата често го консумира, а кој е преполн со намирници со антиканцерогени ефекти: млеко од соја, зелен чај, мелен лен, зелена зеленчук (спанаќ, кељ), бобинки (боровинки , јагоди), малку банана, една урма, со додавање на моќни зачини – цимет, куркума и малку пипер (ја активира куркумата). здрава хранарак на дојка 1.098 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СлајдерТинејџер Тринаесетгодишно девојче мисли дека е лисица Низ светот расте бројот на теријантропи – луѓе кои се идентификуваат како животни заробени во човечко тело. Меѓу нив и ова тринаесетгодишно девојче од Америка Мајка и Дете Апр 11, 2024 265 Сподели Маќеа по име Џил бара совет како да се справи со нејзината 13-годишна поќерка која се идентификува како лисица. Имено, тинејџерката е териjан (териjантроп), односно личност која се идентификува како животно заробено во човечко тело. „Таа носи маска и опашка и има канал на Јутјуб каде скока како лисица во навистина кратки шорцеви“, вeли Џил за поткастот The Dr. John Delony Show, кој се занимава со проблеми со менталното здравје и нуди насоки за врските, анксиозноста и благосостојбата. Џил е загрижена бидејќи биолошката мајка на девојчето поттикнува такво однесување кај нејзината ќерка. „Се обидувам да бидам сочувствителен во реалниот свет. Работев со млади луѓе цела моја кариера, така што ништо не ме изненадува, но поради фактот што има име за оваа состојба, се чувствувам како да живееме во зоната на самракот“, коментира Џон Делони. Таа ја убедила својата полусестра дека е жирафаЏил вели дека токму затоа му се обратила за помош. „Јас сум целосно изгубена и шокирана. Проблемот е уште поголем бидејќи мојата поќерка ја убеди мојата деветгодишна ќерка дека е жирафа. Дали треба да го дозволам ова и кои правила треба да ги воведам во врска со интернетот, екраните и социјалните мрежи”, прашува очајната жена. Делони вели дека неговата осумгодишна ќерка сака да се преправа дека е принцеза, но тој смета дека тоа однесување е здраво и нормално. „Ако вашето дете сака да се облече како жирафа и да трча наоколу во дворот, јас немам проблем со тоа. Се подразбира дека нема да се облече како жирафа кога ќе излеземе на вечера или кога доаѓаат нејзините пријатели“, објаснува тој за границите на преференциите на детето. „Лудо е што дури го водиме овој разговор затоа што некој се „идентификува како животно“, додава тој, повикувајќи ги родителите да внимаваат на ваквото однесување. Девојчето глуми лисица во видеата кои ги објавува на ЈутјубЏил тврди дека нејзиниот татко го забранил каналот на девојчето на YouTube, но таа сепак го започнала со поддршка на нејзината мајка. „Поголемиот дел од гледачите се веројатно возрасни мажи. Кога на детето му давате паметен телефон, не му давате пристап до светот – вие му давате пристап на светот до детето. Ова е канал за возрасни мажи и ме загрижува тоа што вашата поќерка е всушност цел на сексуални предатори“, вели Делони. Покрај проблемот на безбедноста, Делони смета дека родителите треба да му овозможат на девојчето позитивни повратни информации. Тој објаснува дека желбата на секој тинејџер е да биде виден и славен. „Мојата поќерка долги години одеше на терапија, но никој не знае што да прави со неа. Таа не е лошо дете, таа е полна со почит, им помага на моите деца и мие садови, но верува дека е лисица. “ продолжува маќеата. Родителите мора да постават строги граници и правилаДелони ја советува да се фокусира на она што може да го контролира како родител – поставување строги правила за користење телефон и Јутјуб кога нејзината поќерка е под нејзиниот покрив. „Она што ѝ треба е сила. Таа има потреба од силни родители кои ќе стојат покрај неа. Сакате таа да се заврти еден ден и да каже: „Ова се луѓето кои никогаш не престанаа да се борат за мене и кои навистина се грижеа за мене“, ѝ порачува тој на маќеата. Ја советува да седне со децата, да преземе целосна одговорност и да им се извини што порано не поставила граници. „Бидете многу јасни за вашите цели, зошто сакате да ги направите овие работи, кои ќе бидат вашите граници, запишете ги и започнете разговор и правете го тоа за време на оброкот. Кажете им на децата: „Ова ќе биде тешко, но знаете ве сакаме и знаеме дека имаме една работа, а тоа е да ве заштитиме“, вели тој. Расте бројот на теријаните во светотДевојчето не е единствената млада личност која во последно време отворено се идентификува како животно. Наја Оками од Сиетл инсистира на тоа дека се идентификува како волк на секое ниво, освен на физичкото. Во 2023 година, DailyMail објави за трендот на зголемување на бројот на теријани, како резултат на популарноста на Тик-Ток. идентификација со животнотеријанеритинејџеритрендови 265 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels НовостиСлајдер Мигрената може да биде тригер за мозочен удар кај оние под 35 години Нетрадиционалните фактори на ризик вклучуваат мигрена, нарушувања на згрутчувањето на крвта, откажување на бубрезите… Мајка и Дете Апр 9, 2024 118 Сподели Високиот крвен притисок е меѓу најпознатите предизвикувачи на мозочен удар, кој може да се случи на која било возраст. Сепак, новото истражување покажало дека на луѓето помлади од 35 години кои доживеале мозочен удар им претходел фактор на ризик кој не бил толку типичен. Ризикот, според гореспоменатата студија објавена во списанието American Heart Association Circulation, се намалува како што луѓето стареат. Врската помеѓу мигрената и мозочниот удар „Имаше многу студии кои покажаа поврзаност помеѓу мигрената и мозочниот удар, но колку што знаеме, оваа студија може да биде првата што покажува колку може ризикот од мозочен удар да им се припише на мигрените“, рекла д-р Мишел Леперт, водечки автор на студијата. Традиционалните фактори на ризик за мозочен удар вклучуваат висок крвен притисок, висок холестерол, дијабетес тип 2, пушење, дебелина, физичка неактивност, злоупотреба на алкохол и срцеви заболувања. Сепак, претходните истражувања покажуваат зголемување на мозочните удари кај младите возрасни кои ги немаат овие фактори на ризик и дека жените под 45 години имаат повисока стапка на мозочен удар од мажите, иако имаат помала стапка на традиционални фактори на ризик. „Сакавме да разбереме кои фактори на ризик најмногу придонесуваат за ризикот од мозочен удар кај младите возрасни“, рекла Леперт. Студија Оваа авторка и нејзините колеги ги анализирале податоците за барањата за здравствено осигурување за повеќе од 2.600 луѓе во Колорадо кои доживеале мозочен удар и повеќе од 7.800 луѓе кои немале мозочен удар за да утврдат кои фактори на ризик се најсилно поврзани со мозочниот удар. Студијата опфатила луѓе на возраст од 18 до 55 години. Повеќето од мозочните удари биле исхемични, кои се јавуваат кога крвниот сад во мозокот е блокиран од згрутчување. Резултатите покажале дека кај луѓето на возраст од 45 до 55 години, нетрадиционалните фактори на ризик се одговорни за 28 отсто од мозочните удари кај жените и 19 отсто кај мажите. Но, кај возрасните на возраст од 18 до 44 години, нетрадиционалните фактори на ризик биле значително поврзани со развој на мозочен удар, а врската е најсилна кај оние под 35 години. Нетрадиционалните фактори на ризик вклучуваат мигрена, нарушувања на згрутчувањето на крвта, откажување на бубрезите, автоимуни болести и рак. Мигрената е на врвот на листата на нетрадиционални фактори Кај луѓето помлади од 35 години, нетрадиционалните фактори на ризик се поврзани со 43 отсто од мозочните удари кај жените и 31 отсто кај мажите. Мигрената е на врвот на листата, со речиси 35 проценти од мозочните удари кај жените и 20 проценти кај мажите, но нејзиниот придонес во ризикот од мозочен удар опаѓа со возраста. Кај групата под 35 години, традиционалните фактори на ризик биле поврзани со 33 проценти од мозочните удари кај жените и 25 проценти кај мажите. Високиот крвен притисок е на врвот на листата на традиционални фактори Традиционалните фактори на ризик кај возрасните на возраст од 35 до 44 години придонеле за 40 проценти од мозочните удари кај жените и 33 проценти кај мажите. Високиот крвен притисок бил најважниот традиционален фактор на ризик, кој станува сè поважен кај постарите лица. Кај возрасните на возраст од 45 до 55 години, тој бил одговорен за 27 проценти од мозочните удари кај жените и 28 проценти кај мажите. Студијата имала неколку ограничувања, вклучително и потпирање на административна база на податоци (побарувања за здравствено осигурување), што можеби влијаело на начинот на кој се евидентирани факторите на ризик и недостаток на податоци за расата и етничката припадност на многу учесници. висок притисокмигренамозочен удар 118 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СлајдерСовети Едукаторка за развој открива зошто родителите треба да чекаат да се смират тантрумите На Инстаграм таа открила четири причини зошто е важно да почекате да се смират тантрумите пред да се пристапи кон решавање на проблемот. Мајка и Дете Апр 9, 2024 1.731 Сподели Детските изливи на бес може да бидат предизвик за родителите бидејќи понекогаш не се сигурни како треба да реагираат на нив. За среќа, едукаторката за развој и психолог Џејми Блох открила корисни упатства за родителите во такви ситуации. На Инстаграм таа открила четири причини зошто е важно да почекате да се смират тантрумите пред да се пристапи кон решавање на проблемот. Децата во овие ситуации не можат логично да расудуваатКога децата минуваат низ големи емоции, нивниот мозок поминува низ невролошки одговор кој го исклучува нивниот префронтален кортекс, односно нивната способност да дејствуваат логично, истакнува Блох во објавата. Во текот на нападот на бес не можат јасно да размислуваат„Кога ќе одлучиме да предаваме во момент на големи емоции, мозокот на детето не е на мирно место“, вели психологот. Тоа значи дека не е вистинско време за учење и поучување. Не се способни да учат во овие моменти„Децата не можат да учат за време на силни емоции бидејќи кортизолот, хормонот на стресот, активира хормони кои го блокираат и го прекинуваат начинот на кој детето ги обработува информациите“, објаснила Блох. На нивниот мозок му треба време да се смириВо овие моменти клучно е да се одложи подучувањето и дисциплината, предупредува Блох. „Кога ќе оставиме да помине некое време, му даваме време на мозокот на нашите деца да се смири. После тоа тие ќе бидат поотворени за учење“, заклучува таа. View this post on Instagram A post shared by Jaimie Bloch | Parent Educator & Child Psychologist (@mindmoverspsych) 1.731 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels НовостиСлајдер Нов третман со мраз се покажа како ефикасен во лекувањето на ракот на дојката Новата техника на лекување која ги замрзнува и уништува малите канцерогени тумори би можела да им понуди нова надеж на жените со рак на дојка кои не можат на операција. Мајка и Дете Апр 8, 2024 223 Сподели Криоаблацијата користи ултразвук или компјутерска томографија (КТ) за лоцирање на туморот. Мали сонди слични на игла потоа се вметнуваат во дојката за да се создаде ледена топка околу туморот што ги убива клетките на ракот, велат лекарите од Центарот за рак Меморијал Слоан Кетеринг во Њујорк, пренесува WebMD. Во истражувањето учествувале 60 пациентки кои не можеле да се подложат на операција или ја одбиле поради возраст, проблеми со срцето, висок крвен притисок или поради тоа што биле на хемотерапија за некој друг рак. Големината на туморите се движела од 0,3 до 9 сантиметри, додека просечната големина била 2,5 сантиметри. За тумори поголеми од 1,4 сантиметри, користени се повеќе сонди. Шеснаесет месеци подоцна, стапката на рецидив била 10%, се вели во студијата. „За пациентите кои имаат поголеми тумори, но не можат да се подложат на операција, овој пристап би можел да биде поефикасен од актуелниот начин на лекување“, вели др. Јоланда Брајс, интервентен радиолог во Центарот за рак Меморијал Слоан Кетеринг. „Кога се лекуваат само со зрачење и хормонска терапија, туморите на крајот ќе се вратат. Значи, фактот дека видовме стапка на рецидив од 10% е неверојатно ветувачки. Таа додала дека операцијата сѐ уште е најдобрата опција за отстранување на туморот, но има илјадници жени кои не можат да се подложат на операција од различни причини. Таа објаснила за Fox News дека најголемиот ризик од процедурата е појавата на смрзнатини, но тоа може да се третира со масти за кожа и лекови за контрола на болка. криоаблацијамразрак на дојка 223 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels НовостиСлајдер Мелатонин за деца: Корисен или штетен? Еве што покажуваат најновите податоци Иако мелатонинот е достапен без рецепт како лек за спиење во форма на додаток, неговата зголемена популарност кај генерално здравата популација предизвика загриженост кај педијатриските експерти за спиење. Мајка и Дете Апр 8, 2024 418 Сподели Кортни Стинсон постојано се бори за да ѝ обезбеди на нејзината ќерка удобност поради вродената миопатија. Со само девет години, нејзината ќерка се потпира на респиратор за дишење, секојдневно се подложува на повеќе респираторни третмани и за неа постојано се грижи ротирачки тим од квалификувани негуватели. Во текот на претходната година таа направила неверојатни 36 посети на лекар, пренесува WebMD. За да ѝ ги олесни тешкотиите со спиењето, Стинсон, по консултација со нејзиниот педијатар, се свртела кон мелатонин, хормон кој телото природно го произведува за да го регулира сонот. Давањето на мала доза на мелатонин на нејзината ќерка резултирало со значителни подобрувања, особено во смирувањето на нејзините бурни мисли пред спиење. Еве зошто мелатонинот за деца предизвикал загриженост кај експертите. Иако мелатонинот е достапен без рецепт како лек за спиење во форма на додаток, неговата зголемена популарност кај генерално здравата популација предизвика загриженост кај педијатриските експерти за спиење. Неодамнешните податоци од ЦДЦ откриваат значително зголемување на случаите на случајно голтање на мелатонин кај малите деца во последните две децении. Според извештајот на ЦДЦ, повиците во центарот за труење поврзани со педијатриската изложеност на мелатонин се зголемиле за 530% помеѓу 2012-2021 година.Дополнително, посетите на одделот за итни случаи поради голтање мелатонин без надзор од доенчиња и мали деца се зголемиле за 420% помеѓу 2009-2020 година. Помеѓу 2019-2022 година, приближно 10.930 посети на итна помош биле поврзани со 295 случаи на деца на возраст под шест години кои консумирале мелатонин, што претставува 7,1% од сите посети на итна помош поврзани со изложеност на лекови во оваа возрасна група. Преваленцата на употреба на мелатонин кај возрасните во САД се зголемила од 0,4% помеѓу 1999-2000 година на 2,1% помеѓу 2017-2018. Експертите ја нагласуваат важноста од зголемена свесност и мерки за безбедност за да се спречи ненамерно предозирање со мелатонин, што може да доведе до негативни ефекти како гадење, повраќање, дијареа, вртоглавица и конфузија. И покрај неговите потенцијални придобивки за децата со одредени состојби како што се АДХД или нарушувања од спектарот на аутизам, експертите предупредуваат на неселективна употреба на мелатонин кај инаку здрави деца. Американската академија за медицина на спиење ги охрабрува родителите да му пристапат на мелатонинот со претпазливост и да дадат приоритет на воспоставување добри навики и рутини за спиење пред да почнат со суплементација. Експертите советуваат да се внимаваБидејќи FDA не ги регулира додатоците на мелатонин, постои варијабилност во вистинската доза во секој производ, при што некои содржат повеќе мелатонин отколку што е наведено на етикетата. Експертите препорачуваат да се започне со најниска можна доза под надзор на педијатар. Една од главните опасности за децата е атрактивната презентација на додатоците на мелатонин, често во форма на гуми за џвакање или гумени бомбони, што може да доведе до случајно голтање. Мелатонин за деца често се продава во следниве форми: мелатонин спреј за децакапки мелатонин за децамелатонин сируп за деца.Експертите за детска критична нега советуваат да го чувате мелатонинот подалеку и правилно да го складирате за да спречите случајно консумирање. децамелатонинспиењесуплементи 418 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СлајдерСовети Осаменост или самотија: Не е исто! Психолог открива сè за еден од најважните знаци на зрелостa Способноста на човекот да остане и да биде сам се чини дека е еден од најважните знаци на зрелост во емоционалниот развој Мајка и Дете Апр 8, 2024 1.044 Сподели Познатиот грчки филозоф Аристотел, опишувајќи ги луѓето, нагласувал дека луѓето се општествени суштества. Бројни истражувања го потврдиле тоа и покажале дека социјалните односи се клучни за менталната и физичката благосостојба. Навистина е тешко да се замисли животот без луѓе – семејство и пријатели, во тишина и осаменост. Меѓутоа, осаменоста и самотијата не се едно исто затоа што човек може да биде сам и да не се чувствува осамено, а од друга страна може да биде опкружен со маса луѓе и да се чувствува осамено. Исто така, има многу кои истакнуваат дека имаат потреба да бидат сами, но тешко им е да го остварат тоа. Способноста на човекот да остане и да биде сам се чини дека е еден од најважните знаци на зрелост во емоционалниот развој. Што е осаменост?Осаменоста е негативна состојба која се карактеризира со чувство на празнина, изолација, непосакуваност и безвредност. Тоа е состојба во која човекот копнее за присуство на други емоционално битни луѓе, но не може да биде со нив, што предизвикува интензивно чувство на тага. Во последните неколку години, истражувачите забележале епидемија на осаменост, наведувајќи зголемен број на оние кои страдаат од негативни чувства придружени со состојба на осаменост, исклучување од другите и неможност за одржување редовен и висококвалитетен контакт со нив (што беше особено изразено за време на пандемијата). Осаменоста може да биде хронична и минлива. Хроничната осаменост е поврзана со долгорочно чувство на изолација и непосакуваност, што се јавува без оглед на ситуацијата во која се наоѓа човекот. Минливата осаменост главно е резултат на одредена животна ситуација или околности (на пр. загуба на сакана личност, прекин на емоционална врска итн.) кои довеле до состојба на изолација. Тоа генерално трае пократко и е променливо во зависност од ситуацијата во која се наоѓа лицето. Истражувањата покажале дека чувството на социјална изолација го зголемува ризикот од деменција и Алцхајмерова болест. Тоа е исто така поврзано со пад на когнитивното функционирање и појава на депресија и анксиозност. Покрај тоа, бројни студии покажале дека осаменоста може да има катастрофални последици по здравјето, од покачен крвен притисок до сериозни психолошки тешкотии, што дефинитивно е алармантна информација во светот во кој во последно време владее изразен индивидуализам и се почеста култура на нарцизам. Што е самотија?Самотијата, во однос на осаменоста, е позитивна состојба во која човекот чувствува мир и задоволство. Потребата за самотија обично се јавува кога човек ја губи целта на своите секојдневни активности и сака повторно да ги пронајде барајќи се себеси во мир и тишина, далеку од непотребни задачи, бучава, маса, брзина и товар и, на крајот, луѓе. Самотијата нè доведува во состојба на слобода од акумулираните очекувања и потреби на другите луѓе и во најнефилтрираната верзија од самите себе.Сепак, да се биде сам не значи само физички да се одвоиш од другите, туку психички да се доведеш во состојба на самотија во која немаш потреба од други, а тоа воопшто не е лесно. Познатиот англиски педијатар и психоаналитичар Доналд Виникот ја истражувал способноста на човекот да остане и да биде сам, тргнувајќи од претпоставката дека оваа способност е еден од најважните знаци на зрелост во емоционалниот развој. Тој истакнал дека во речиси сите психоаналитички третмани има моменти кога способноста да се остане сам е важна за клиентот, а оваа тишина или „тивка сесија“ се покажува како достигнување на клиентот во кој тој успева да ја издржи тишината на другиот и да ја најде убавина во тишината на самиот себе. Виникот верувал дека стравот од осаменост или желбата за осаменост се споменуваат повеќе во мноштвото литература отколку способноста да се биде сам. Има голема разлика во тоа, бидејќи некој може да биде во самица, а сепак да не е сам, односно да страда во својот внатрешен свет полн со други луѓе од кои тешко може да се дистанцира. Тој го истакнал ова искуство да се биде сам во присуство на други луѓе. Оние кои ја доживуваат вистинската осаменост и ја развиваат способноста да бидат сами, навистина ја ценат осаменоста како најскапоценото време за себе во кое можат да ги ресетираат сопствените мисли и да ги препознаат емоциите што се акумулирале во одреден временски период. Способност или потреба за самотија?Денешниот начин на живот не дозволува многу време за самотија, бидејќи повеќето луѓе се во постојана битка помеѓу нивната потреба да останат поврзани со општеството и нивната потреба да останат поврзани со себе. Луѓето со години ја стигматизираат осаменоста, а таа се сметаше за непријатност, казна, нешто што треба да се избегнува. Зигмунд Фројд ја поврзува осаменоста со анксиозноста и истакнал дека првите фобии кај децата се токму оние поврзани со ситуации поврзани со темнината и осаменоста. Меѓутоа, еден од оние кои направија пресврт во поглед на осаменоста и постојано одговараа на тврдењата на Фројд, е англискиот психијатар и психоаналитичар Ентони Стор, уште во 1988 година кога беше објавена неговата книга Solitude: A Return to the Self (Самотија: Враќање кон себе). Стор го критикува општеството кое дава многу повеќе заслуги на дружељубивоста отколку на самотијата. Неговото истражување на осаменоста како плодна и корисна состојба за исцелување и ослободување на креативниот ум претставува контрааргумент на сеопфатните аспекти на релациската теорија во психоанализата. Тој ја посочува и психоаналитичката теорија за објективни односи, наведувајќи дека е погрешен заклучок дека никој од нас нема валидност како изолирана индивидуа. Накратко, Стор вели дека донесуваме лажни пресуди замислувајќи дека целото здравје и исцелување се случуваат исклучиво преку интеракција со другите. Ваквите односи се навистина важни во животот на поединецот, но тие во никој случај не се единствениот, а понекогаш не и најпродуктивниот пат до закрепнување од загуба, повреда, болест или трауматски настан.Меѓутоа, тој дава противтежа на наведеното тврдење истакнувајќи дека е потребна сочувствителна друга присутност за да се постигне целосно закрепнување. Понатаму, тој тврди: Способноста за создавање приврзаност се смета за доказ за емоционална зрелост, а токму отсустноста на оваа способност е патолошка. Дали постојат други критериуми на емоционална зрелост, како што е способноста да се биде сам – ретко се зема предвид. 1.044 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels Деца 1-6Деца 7-13Слајдер Kако да се разликуваат болките од растење кај децата од посериозните здравствени состојби? Вашето дете се буди во текот на ноќта со непријатност, цврсто држејќи ја ногата. Отпрвин, го припишувате ова на болки поради растењето, меѓутоа, како што се повторуваат епизодите, почнувате да се прашувате дали има некој посериозен проблем. Мајка и Дете Апр 8, 2024 398 Сподели Речиси 40% од децата доживуваат болки од растењето, кои обично се јавуваат во текот на раното детство и пред адолесценцијата, но, интересно, не во периодите на брз раст. Овие болки обично се манифестираат како непријатност во нозете, првенствено во бутовите, листовите на нозете или зад колената. Потеклото на оваа болка останува неизвесно, иако постојат неколку теории. Имено, самиот раст на коските не е болен; вреди да се напомене дека не се шират само коските во нозете на детето. Како што децата доживуваат прилично брз раст, нивните мускули, тетиви и лигаменти исто така се шират. Овие компоненти на телото може да не се шират со иста брзина, што доведува до одредена непријатност. Покрај тоа, секојдневните активности на трчање, скокање и играње можат да придонесат за овие болки. Во семејства со историја на синдром на немирни нозе, ова може да биде фактор што придонесува. Други можни причини вклучуваат психолошки фактори или недостаток на витамин Д. Како да го ослободите детето од непријатноста?Можете да му помогнете на вашето дете да се справи со овие болки преку неколку едноставни техники: нежно масирањепримена на грејни влошкиВежби за истегнувањетопла бања пред спиењелекови против болки без рецепт, како што е ацетаминофен, доколку е потребно.Ако болката е периодична, најдобриот пристап е да му понудите утеха на вашето дете. Кога да побарате медицинска помош?Одредени симптоми може да укажуваат на посериозна состојба: постојана или честа болкапродолжена болка во текот на денотутринска болкадолготрајна непријатност по повредаболки во зглобовитетресканеобичен осипкуцање или фаворизирање на едната ногазамор или слабостнамалени нивоа на активност. Може да е артритис?Да, артритисот е можен и не е ограничен само на постарите лица. На децата може погрешно да им се каже дека нивните болки во нозете се само болки од растењето, кога всушност имаат јувенилен идиопатски артритис (ЈИА). Симптомите на ЈИА можат да бидат непредвидливи, често доаѓаат и си одат. Сепак, клучната разлика е во тоа што болките од растење не вклучуваат оток или болки во зглобовите. Болките од растењето обично не резултираат со долгорочни симптоми. Тие не смеат да го попречат движењето на вашето дете или да го ослабат. Ако е ЈИА, коленото може да отече и да остане отечено некое време. Состојбата може да се манифестира и со треска и осип. Нетретираниот ЈИА може да доведе до долгорочни ефекти, вклучувајќи промени во растот на коските и трајни проблеми.Иако тековните лекови можат да спречат или ограничат понатамошно оштетување, тие не можат да ја поправат направената штета. Покрај тоа, болките од растењето потенцијално може да укажуваат на тумори на коските, и бенигни и малигни. Тешка ноќна болка во коските може да сигнализира бениген тумор познат како остеоиден остеом, но исто така може да биде индикација за сериозни тумори на коските. Затоа, децата кои имаат постојана или силна болка треба да се консултираат со искусен лекар, а не едноставно да се отфрлаат нивните поплаки со тврдење дека имаат болки од растење. Верувајте им на вашите родителски инстинкти; Ако симптомите на вашето дете изгледаат невообичаени, разговарајте со вашиот лекар за вашите грижи. 398 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СлајдерСовети 24 aктивности за деца со АДХД кои помагаат во изградбата на вештини Кај многу деца со АДХД се истакнува хиперактивноста и импулсивноста, што доведува до постојано движење и чести промени на активноста. Пронаоѓањето начини за канализирање на оваа енергија може да биде предизвик за родителот или старателот. Мајка и Дете Апр 5, 2024 261 Сподели АДХД, распространета невро-развојна состојба, се манифестира на различни начини, вклучувајќи импулсивност, хиперактивност и невнимание, при што секое дете го доживува на свој начин. Кај многу деца со АДХД се истакнува хиперактивноста и импулсивноста, што доведува до постојано движење и чести промени на активноста. Пронаоѓањето начини за канализирање на оваа енергија може да биде предизвик за родителот или старателот. Сепак, активностите прилагодени на децата со АДХД не мора да бидат комплицирани; едноставните опции можат да бидат исто толку привлечни и корисни. Изборот на соодветни активности вклучува разгледување на интересите на детето, но и фокусирање на развојот на вештините, како што вели д-р Стефани Палмер, лиценциран клинички психолог за порталот за Healthline. За истиот портал, Тамара Солес, детски психолог, ја нагласува важноста на активностите кои вклучуваат природа и сензорни искуства. Еве неколку предложени активности категоризирани по возрасна група. Помлади децаСетилните активности се оние кои вклучуваат мирис, вид, вкус, допир или слух на вашето дете. Идеите за сетилни активности вклучуваат: Пластелин или глина за моделирање – користете ја за да креирате форми и да ја поттикнете имагинацијатаМоделирање со кинетички песок – Поставете маса за кинетички песок за градење или моделирањеСликање со прсти – обезбедете различни бои и хартии за создавање уметнички делаИграње во када – наполнете ја кадата со предмети од различни бои, форми и текстури за децата да ги истражуваатИграње со вода – наполнете када или кофа со вода за децата да си играат со играчки или фломастери на база на вода Лов во природа – замолете ги децата да најдат конкретни предмети во природата, како што се видови камења, дрвја или животниИграње на отворено – поттикнете ги децата да се лулаат, да се качуваат и да истражуваатПомагање во градината – дозволете им на децата да копаат во градината со вас или да помогнат во садењето семиња и растенијаМирисно боење – користете миризливи маркери за да го вклучите сетилото за мирис додека децата бојатОдење на прошетка во природа – прашувајте ги што гледаат додека шетаатСовладување полигон со препреки – дајте му предизвик на вашето дете во затворен или надворешен простор со создавање патека со препрекиРешавање загатки – дозволете му на вашето дете да избере сложувалка што му се допаѓа и решавајте ја заедно.Градење тврдина од картони – оставете ги децата да изградат и украсат картонска тврдина. Деца на училишна возраст и тинејџериПостарите деца и тинејџерите често можат (и сакаат) да прават активности сами. За децата на оваа возраст, активностите можат да станат покомплексни, а многу деца се подготвени да прифатат и хоби кое бара поголем ангажман.Физичката активност е од суштинско значење за тинејџерите со АДХД бидејќи помага да се ослободи вишокот енергија и ја подобрува когнитивната функција. Охрабрете го вашиот тинејџер да вежба редовно, без разлика дали тоа е спорт, планински велосипедизам, боречки вештини, трчање, танцување или јога. Активностите за постари деца со АДХД вклучуваат: Плетење и шиење – научете го вашето дете како да прави основни предмети, како капи, перници или шалови, во бои и стилови што ги сакаОднесете го вашето дете во затворен авантуристички објект за да се обиде со качување по карпи, скокање на трамболинаПријателски натпревар – предизвикајте го вашето дете на трка, тест за меморија или тривијална игра Тренирајте со вашето дете за заедничка цел, како што е хуманитарна трка или велосипедски настанИзведувачки уметности – запишете го вашето дете на часови по танц или театарски продукции или поттикнете го да создава и изведува свои претстави домаГрупни игри – научете ги децата на групни игри како што се криенка, брканица итн.Готвење – замолете го детето да избере и да направи некое јадење за вечера или ручекНека одвои време да напише писмо или да направи картичка или подарок за некој близок што не го видел во последно времеГрадење нешто цврсто – дајте им на децата пристап до понапредни градежни материјали (како чекани и клинци) за планирање и изградба на тврдини надворКреирање игра – замолете го вашето дете да измисли игра за семејна вечер на игриФрлање топка – чувајте ја при рака топката за да ја фрлате напред-назад во моментите кога вашето дете има вишок енергија. 261 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Unsplash СемејствоСлајдер Никој никого не тепа, а сепак е насилство! За психолошкото киднапирање на децата познато како отуѓување Отуѓувањето на децата е најсуровиот облик на семејно насилство. Родителот што отуѓува е насилник, детето е оружје или алатка за казнување на другиот родител – таргетираниот родител. Значи, детето и таргетираниот родител се овде жртви на тешка и подмолна форма на психичко насилство. Мајка и Дете Апр 5, 2024 1.024 Сподели Отуѓувањето на децата е онаа појава кога детето одбива контакт со еден од родителите, а поради манипулација од страна на другиот родител, на пример, постојано кажување многу грди приказни за другиот родител. Отуѓувањето најчесто се случува при развод, а може да се случи и во семејство каде што родителите не се разведуваат. Родителот со кој детето одбива контакт стручно се нарекува таргетиран родител, а родителот кој го поттикнува детето против другиот родител се нарекува стручно родител алиенатор или отуѓувач. Родителот што отуѓува може да користи различни тактики. На пр. мајката може да ѝ каже на ќерката дека таткото е многу лош и дека го растурил семејството, нашол друга жена, дека ги оставил на цедило и дека таткото воопшто не ја сака и не ѝ се јавува, додека во реалноста таткото ја повикува мајката за да се обиде да ја добие ќерката на телефон, но мајката одбива да дозволи контакт на нејзиниот поранешен сопруг со детето. Децата подеднакво ги отуѓуваат и мајките и татковците. Во главата на детето се создава конфликт и детето разбира дека колку помалку контакти има со таргетираниот родител, толку повеќе ќе ја обезбеди љубовта на родителот што отуѓува. Детето разбира дека некако треба да избере еден родител и полека почнува да демонстрира чувства и однесувања како: гнев, бес и на крајот омраза кон таргетираниот родител. Во последната точка на отуѓување, детето одбива контакт со тој родител, најверојатно со сите роднини кои се поврзани со тој родител. На пример, ако таткото го отуѓил детето од мајката, детето на крајот одбива контакт не само со мајката, туку и со бабата и дедото по мајка. Детето е всушност психолошки киднапирано, целосно отуѓено од едниот родител и неговото семејство, иако никогаш претходно немало лоши односи со тој родител. Отуѓувањето на децата може да се случи речиси преку ноќ. Во мојата психотерапевтска пракса сум сретнал деца кои по три дена поминати со родителот што отуѓува, повеќе не сакаат никаков контакт со другиот родител со кој до вчера имале нормален контакт. По ваквото психолошко киднапирање, цели семејства се уништени. Детето останува oпустошено за љубовта на еден од родителите, а тој родител и неговите роднини носат слики и спомени од нивната ќерка, син, внука или внук кој шета жив по оваа земја, но е толку далечно и веројатно никогаш нема да го видат или да ја видат повторно во нивниот живот бидејќи детето е психички целосно киднапирано. Отуѓувањето на децата е најсуровиот облик на семејно насилство. Родителот што отуѓува е насилник, детето е оружје или алатка за казнување на другиот родител – таргетираниот родител. Значи, детето и таргетираниот родител се овде жртви на тешка и подмолна форма на психичко насилство. Приказната на еден отуѓен татко Б.Л ја обожаваше својата ќерка Анита. Имал тешко детство. Со неодговорен татко, тој и неговите браќа поминале не само напуштање од татко им, туку и сиромаштија. Мајка им се борела да заработи пари, но тоа било тешко време за целото семејство. Материјално било едвај издржливо за нив. Сепак, таа мајка воспитала прекрасни деца и во такви тешки услови. Б.Л имал ангелско срце и се што сакал било да не биде без пари и неговата ќерка да не остане без татко како тој. Спомените од лошите детства болат и понекогаш единственото нешто што сакаме е да направиме корекција. Да коригираме се што можеме за нашите деца да не завршат како нас кога сме биле мали. Работел крвнички. Тој бил еден од најдобрите фризери во Штутгарт. Во психотерапијата, го следев неговиот тежок пат кој го поминал од напуштањето на салонот на сопственикот за кој работел до отворањето на сопствен салон. Попатно имало период на невработеност, период на страв дали ќе успее, период кога заедно пресметавме на психотерапија како да оставиме доволно пари од заштедата и по малку шишање по куќи, за него и за ќерка му до отворањето на неговиот салон. И успеал. Тој беше цврста и издржлива, борбена личност која знаеше како да преживее без проблем и да сподели со сите колку што може повеќе кога работите се одвиваат добро. Боледувал од гастритис од психосоматски карактер и поради стрес имал стомачни болки. За време на викендите се гледал со својата сакана ќерка Анита, која живеела со нејзината мајка, од која тој се развел. Нашите психотерапевтски сесии често се вртеа околу неговата љубов кон неговата ќерка, а една вечер на психотерапијата присуствуваше и малата Анита. Ми кажа за нејзиниот папи (така го викаше) и колку ѝ е убаво да биде со него. Б.Л живеел за денот кога ќе ја види Анита и во текот на работната недела се трудел да работи до исцрпеност за да може да биде галантен кон неа за викендите. Сакал таа да има се што ќе посака. И така било. Се до еден ден… До денот кога Анита престанала да му се јавува на телефонот на тато…затоа што мајка ѝ не ѝ дозволувлаше. До денот кога не дошла кај татко ѝ првиот викенд…затоа што мајка ѝ не ѝ дозволувала. Поминале денови и недели. Б.Л почнал сериозно да се грижи. Ниту трага ни глас од неговата сакана ќерка. Поранешната сопруга- мајката на Анита ладно му рекла дека Анита не сака да оди кај него за викенд бидејќи се пожалила дека ѝ пречат разни работи во неговата куќа и давала многу оправдувања како причини зошто нејзината ќерка не сака да го гледа и да се слуша со него. Тие злонамерни изговори на мајката беа всушност чисто ѓубре. Во психотерапијата смислувавме тактика за да се обидеме да ја убедиме мајката на Анита да му дозволи да ја види ќерката. Знаевме дека се работи за психичко киднапирање на детето. Анита била отуѓена од нејзината мајка од страна на нејзиниот татко. Во тие месеци Б.Л. страдаше. Ментално и физички. Ако некогаш сте се запрашале како изгледа и се чувствува таргетиран родител (родител од кој детето е отуѓено) во психотерапија, ќе ви кажам. Страда затоа што е жртва на подмолен облик на семејно насилство. Насилство во кое никој никого не тепа и не удира. Насилство во кое никој никому не му вика. Насилство во кое душата на едниот родител и душата на детето се целосно тивко опустошени. Дете кое не може да признае дека сака да го види другиот родител. Таа желба треба да ја потисне во себе. Мора затоа што во својата глава ги разбира пораките што ги испраќа родителот што отуѓува. Дека другиот родител е лош, дека мора да го исфрли од својот живот, дека мора да остане верно на барањата на семејството. Детето ќе се однесува така, а некаде внатре ќе се надева дека таргетираниот одител во текот на животот сепак нема да се откаже од него, иако ќе го третира како повеќе да не го сака за мајка или татко. Б.Л, како и сите татковци во оваа ситуација, имал дилема дали да се откаже од својата Анита ако таа повеќе не го сака за татко. Не знаеше како да продолжи да се бори за својата ќерка која повеќе не го сакаше. Еден ден, со сè понапреден гастритис од тага и стрес поради ќерката, застана пред зградата во која живееше малата Анита и среде Штутгарт пред таа зграда се слушале извици: Анитааааа, Анитааааа, Анитааа!!! Таткото го извикувал нејзиното име со надеж дека таа ќе го слушне и дека ќе ѝ даде до знаење дека нема да се откаже од неа, дека ја сака и да ѝ даде до знаење дека татко ѝ мисли на неа. Ја чекал и едно утро пред училиштето без нејзината мајка да знае само за да ја прегрне. Малата Анита се плашела да му пријде бидејќи знаела дека мајка ѝ ќе ја искара, но тој тој ден успеал да добие една мала прегратка, за која малата Анита се надевала дека нејзината мајка нема да ја критикува. После тоа завршил на неколку дена на инфузија бидејќи физички состојбата му се влошувала поради отуѓувањето од ќерката. Но, тој не се откажа. Борец како Б.Л не се откажува или ќе ја види ќерката или нека умре – така мислеше. На крајот на краиштата, што го прави значаен животот без неговото дете, се запрашал тој? Ги алармирал сите можни институции во Штутгарт – од социјални работници до суд и по неколкумесечна борба можел да се види со Анита. Морале повторно да поработат на воспоставување контакт затоа што децата кои биле отуѓени се плашат, збунети се и очекуваат да бидат казнети од родителите кои отуѓуваат доколку повторно ве примат, но скришно некаде внатре се надеваат дека никогаш нема да се откажете од нив. Дури и ако сте видливо одбиени. Текстот е од ТУКА. „Тато, те слушнав таа вечер кога го извикуваше моето име пред зградата. Знаев дека си таму и знаев дека ме сакаш. Но, моето срце чукаше и се плашев што ќе каже мама ако ти се јавам… биле зборовите на малата Анита кога повторно почнала да се гледа со својот татко Б.Л. Ако вие и вашето дете сте жртви на отуѓување, не се откажувајте од борбата…никогаш. Оваа приказна е вистинита и напишана со дозвола од Б.Л. Таа е тука за да ве поттикне и да ве поддржи да го препознаете психолошкото киднапирање на вашето дете и да ве поттикне да не се откажувате од вашето дете дури и ако ве одбие, па дури и ако треба да се борите преку суд за повторно да го видите своето дете. 1.024 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik СлајдерСовети Колку прегратки му се потребни на детето за среќно детство? Овој едноставен гест што родителите можат да го направат е всушност една од најважните работи за здравиот психофизички развој на детето. Станува збор за прегратка. Мајка и Дете Апр 4, 2024 161 Сподели Студијата спроведена од Националната детска болница во Охајо покажала дека децата се попаметни колку повеќе родителите ги гушкаат. Детето кое често е гушкано е посреќно, позадоволно, посвесно за себе, поинтелигентно, побрзо во расудувањето, подобро памети и знае како да се справи со различни животни предизвици. Резултатите од споменатото истражување покажале и дека на децата им се потребни четири прегратки дневно за среќно детство, осум дневно за одржување на задоволството и 12 прегратки дневно за самодоверба и развој. Важно е и времетраењето на прегратката. Имено, кога се гушкаме седум до дваесет секунди, се ослободува окситоцин, кој уште го нарекуваат и хормон на среќата. Допирите и прегратките не само што го зголемуваат нивото на окситоцин, туку и го намалуваат ризикот од кардиоваскуларни болести и го подобруваат имунолошкиот систем. 161 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels/Pixabay ДецаСлајдер Смеењето не е секогаш знак дека децата се среќни Иако можеби звучи парадоксално, децата не се смеат секогаш од радост. Научните студии, вклучувајќи го и д-р Карл Валериj Белиjeни, професор на Универзитетот во Сиена, покажуваат дека има нешто многу подлабоко од радост или среќа во детската смеа. Мајка и Дете Апр 4, 2024 341 Сподели Смеењето на возрасните е подеднакво сложено и претставува еволутивен одговор на нешто збунувачки или неочекувано. Тоа е силен „јасен“ сигнал за нас и за другите дека потенцијалната закана е, всушност, безопасна. Професорот Белијени смета дека смеењето е тесно поврзано со развојот на мозокот и личноста. Децата се смеат од многу различни причини во различни фази на развој, долго пред да можат да ги сфатат апстрактните концепти како игра на зборови, шеги или дури и јазик. Еволутивните придобивки од смеењетоСмеата произлегува од нашата способност потсвесно да ги разбереме и процениме недоследностите во шега или акција: тоа е нашиот одговор на моменталната транзиција помеѓу запрепастеноста и разрешувањето. Затоа, смеењето кај возрасните сигнализира поминување на заканата или стравот, како за нас самите, така и за оние околу нас. Ова е причината зошто децата – и многу возрасни – се смеат на тобогани или во слични ситуации: наместо да плачат од страв, тие од збунетост и ужас преминуваат во разрешување. Смеата е сигнал за овој премин. Бебињата учат како да се смеатСмеењето започнува веднаш по раѓањето. Децата учат да се насмевнуваат затоа што сакаат да ги имитираат своите родители и да добијат одобрение од нив. Така бебињата првично учат сè: со имитирање и одобрување на возрасните околу нив. Но, како што растат, бебињата ја напуштаат симбиозата со родителите што ги карактеризира првите месеци од животот. Тие учат да се разликуваат од нивните родители и светот околу нив. Кога ќе почнат да се однесуваат автономно – од две до пет години – за прв пат почнуваат да чувствуваат нова сензација: некои работи може да изгледаат ладни, чудни или на место, а тоа ги шокира, збунува и восхитува. Таму доаѓа смеата: по кратко двоумење, сфаќаат дека она што изгледало страшно или неочекувано е всушност безопасно. На пример, детето се смее кога ќе го види својот татко со лажен нос на кловн. Зошто? Затоа што се во дел од секундата се засрамиле: тој нос не е „жив“ нос. Кога ќе сфатат дека тоа е само шега на нивниот татко, се смируваат и се смеат. Тие исто така можат да се смеат кога нивниот постар брат или сестра прави глупаво лице, а процесот е ист: чудење, уверување, смеа. Разбирањето на логиката им овозможува на децата да разберат шегиОд пет или шест години па нагоре, децата учат да се справуваат со апстрактни концепти, што значи дека можат да разберат и да „прифатат“ шеги. Ова се случува кога ќе ја надминат претходната фаза на егоцентричност, што го попречува нивното разбирање на мислењата на другите. Смеењето на возрасните е подеднакво сложено и е еволутивен одговор на нешто збунувачки или неочекувано. Тоа е силен „јасен“ сигнал за нас и за другите дека потенцијалната закана е, всушност, безопасна. Професорот Белијени смета дека смеењето е тесно поврзано со развојот на мозокот и личноста. Децата се смеат од многу различни причини во различни фази на развој, долго пред да можат да ги сфатат апстрактните концепти како игра на зборови, шеги или дури и јазик. Во оваа фаза, смеењето се јавува според истите критериуми како кај возрасните, односно не го одобруваат она што го сметаат за ладно и лажно, не само кај другите луѓе, туку и во процесите на расудување. Овој ментален процес ја формира основата на добрата шега: неусогласеност, запрепастување и разрешување. Овие три фази на развој на смеата – имитација и одобрување, изненадување, неодобрување – се добри показатели за менталниот раст и развој на детето. Смеењето на родителите може да помогне во развојот на бебетоСмеата на родителите, како и на бебињата, е важна за развојот, но зошто родителите инстинктивно им се смеат на своите бебиња? Лесно можеме да разбереме дека мајката или таткото радосно му се смешкаат на своето бебе, но смеата е посложена. Кога ќе го погледне своето дете, родителот не може да не се збуни: бебињата се чудни по природа бидејќи изгледаат како возрасни, но не зборуваат и не се однесуваат како нив. Ова моментално чудење трае дел од секунда пред да биде веднаш надминато: тоа е само нивното сакано бебе! Ова треба да ги поттикне сите родители да се смеат со своите бебиња, да не се чувствуваат самосвесни или исплашени и да бидат нивни „придружници на смеата“, препорачува професорот Карл Белијени. Ваквите интеракции можат да го подобрат однесувањето и благосостојбата на бебињата – смеењето е докажан сојузник на нашиот имунолошки систем – и може да им помогне да развијат природен, здрав однос со овој сложен човечки одговор. 341 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СлајдерСовети Со само една реченица можете да ја смирите детската хистерија! Реченицата за која психолозите тврдат дека може веднаш да ѝ стави крај на хистеријата на детето звучи толку едноставно, лесно и логично, што секако треба да ја испробате уште во првата прилика. Мајка и Дете Апр 4, 2024 2.577 Сподели На интернет со денови кружи реченица, всушност совет кој е толку едноставен што со задоволство можете да го испробате во првата прилика. Кога детето почнува да хистеризира поради некоја причина – поради болка, разочарување, гнев или беспомошност, најлошото нешто што можете да го направите е да му викате или, уште полошо, да го казните. Наместо тоа, велат психолозите, само прашајте го:Дали проблемот е мал, среден или голем?Само толку!Психолозите тврдат дека оваа едноставна формулација е доволна од три многу важни причини: Штом го поставите тоа прашање, му давате на детето до знаење дека штотуку сте ја прифатиле веста за неговиот проблем и веднаш сте покажале сочувство. Веднаш потоа детето ќе застане, ќе размисли и само ќе процени колку навистина е голем неговиот проблем. Веднаш штом го поставивте, всушност суптилно го поттикнавте детето само да си го реши проблемот.Кога вашето дете ќе ви каже колку е голем неговиот проблем, тогаш можете да знаете како брзо да го решите.Звучи толку едноставно, лесно и логично. Направете проблемот да исчезне толку брзо како што се појавил. советтантрумхистерија 2.577 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels НовостиСлајдер Изложеноста на тутун пред раѓањето и за време на детството може да го зголеми ризикот од дијабетес тип 2 Раната изложеност на тутун, за време на бременоста или во детството и адолесценцијата е силно поврзана со појава на дијабетес тип 2 подоцна во животот. Сепак, усвојувањето здрав начин на живот подоцна во зрелоста може да го ублажи ризикот од дијабетес тип 2, без оглед на раната изложеност на тутун. Мајка и Дете Апр 3, 2024 209 Сподели Според новата сеопфатна опсервациска студија заснована на податоци од приближно 476.000 возрасни лица, раното изложување на тутун, без оглед дали станува збор за изложеност за време на бременоста или за време на детството и адолесценцијата, е силно поврзано со појавата на дијабетес тип 2 подоцна во животот. Иако резултатите допрва треба да бидат подложени на стручна рецензија, тие биле претставени неодамна на годишните научни сесии на Американското кардиолошко здружение во Чикаго. Важноста на спречувањето на изложеноста на тутунДодека наодите покажуваат корелација наместо каузалност, придонесуваат за сѐ поголем број докази кои ја поврзуваат изложеноста на тутун со негативни здравствени исходи, особено кај лицата изложени во текот на годините на формирање. Виктор Вензе Жонг, постар автор на студијата и професор на Медицинскиот факултет на Универзитетот во Шангај Џиао Тонг, ја нагласува важноста од спречување на изложеност на тутун рано во животот, вклучувајќи го и периодот на бременоста, особено кај оние кои се генетски предиспонирани за дијабетес тип 2. Понатаму, сугерира дека усвојувањето здрав начин на живот во зрелоста може да го ублажи ризикот од развој на состојбата кај лицата изложени на тутун за време на критичните развојни периоди. Студијата се заснова на постојните сознанија за негативните здравствени последици од пушењето и изложеноста на тутун, кои вклучуваат различни болести како рак, срцеви заболувања, мозочен удар и дијабетес. Истражувањата откриваат дека поединците кои почнуваат да пушат во детството се соочуваат со двојно поголем ризик од дијабетес тип 2, додека оние кои почнуваат да пушат како адолесценти или возрасни исто така покажуваат зголемен ризик во споредба со непушачите. Покрај тоа, оние со генетска предиспозиција за дијабетес тип 2 се изложени на уште поголем ризик.Изложеноста на тутун е поврзана со инсулинска резистенција Д-р Роберт Екел, ендокринолог кој не е вклучен во студијата, за Medical News Today ја признава опсервациската природа на студијата, но го забележал нејзиниот потенцијал да го подобри разбирањето на врската помеѓу тутунот и дијабетесот тип 2. Тој ја нагласил важноста од препознавање на употребата на тутунот како потенцијал индикатор за ризик од дијабетес тип 2. Иако каузалноста останува нејасна, изложеноста на тутун е поврзана со инсулинска резистенција, помеѓу другите фактори. Сепак, усвојувањето здрав начин на живот подоцна во зрелоста може да го ублажи ризикот од дијабетес тип 2, без оглед на раната изложеност на тутун. И покрај падот на преваленцата на пушењето со текот на годините, тоа останува значаен јавно здравствен проблем. Напорите за намалување на стапките на пушење вклучија означување на производите, едукација на јавноста и регулаторни мерки. Екел ја нагласува потребата пушачите, особено оние со генетска предиспозиција за дијабетес тип 2, да размислат да се откажат од пушењето за да го намалат ризикот. Ја нагласува важноста на промените во животниот стил за да се спречи прекумерното зголемување на телесната тежина и ефикасно да се справат со индивидуалните фактори на ризик. 209 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels НовостиСлајдер Изложеноста на тутун пред раѓањето и за време на детството може да го зголеми ризикот од оваа болест Раната изложеност на тутун, за време на бременоста или во детството и адолесценцијата е силно поврзана со појава на дијабетес тип 2 подоцна во животот. Сепак, усвојувањето здрав начин на живот подоцна во зрелоста може да го ублажи ризикот од дијабетес тип 2, без оглед на раната изложеност на тутун. Мајка и Дете Апр 3, 2024 1 Сподели Според новата сеопфатна опсервациска студија заснована на податоци од приближно 476.000 возрасни лица, раното изложување на тутун, без оглед дали станува збор за изложеност за време на бременоста или за време на детството и адолесценцијата, е силно поврзано со појавата на дијабетес тип 2 подоцна во животот. Иако резултатите допрва треба да бидат подложени на стручна рецензија, тие биле претставени неодамна на годишните научни сесии на Американското кардиолошко здружение во Чикаго. Важноста на спречувањето на изложеноста на тутунДодека наодите покажуваат корелација наместо каузалност, придонесуваат за сѐ поголем број докази кои ја поврзуваат изложеноста на тутун со негативни здравствени исходи, особено кај лицата изложени во текот на годините на формирање. Виктор Вензе Жонг, постар автор на студијата и професор на Медицинскиот факултет на Универзитетот во Шангај Џиао Тонг, ја нагласува важноста од спречување на изложеност на тутун рано во животот, вклучувајќи го и периодот на бременоста, особено кај оние кои се генетски предиспонирани за дијабетес тип 2. Понатаму, сугерира дека усвојувањето здрав начин на живот во зрелоста може да го ублажи ризикот од развој на состојбата кај лицата изложени на тутун за време на критичните развојни периоди. Студијата се заснова на постојните сознанија за негативните здравствени последици од пушењето и изложеноста на тутун, кои вклучуваат различни болести како рак, срцеви заболувања, мозочен удар и дијабетес. Истражувањата откриваат дека поединците кои почнуваат да пушат во детството се соочуваат со двојно поголем ризик од дијабетес тип 2, додека оние кои почнуваат да пушат како адолесценти или возрасни исто така покажуваат зголемен ризик во споредба со непушачите. Покрај тоа, оние со генетска предиспозиција за дијабетес тип 2 се изложени на уште поголем ризик.Изложеноста на тутун е поврзана со инсулинска резистенција Д-р Роберт Екел, ендокринолог кој не е вклучен во студијата, за Medical News Today ја признава опсервациската природа на студијата, но го забележал нејзиниот потенцијал да го подобри разбирањето на врската помеѓу тутунот и дијабетесот тип 2. Тој ја нагласил важноста од препознавање на употребата на тутунот како потенцијал индикатор за ризик од дијабетес тип 2. Иако каузалноста останува нејасна, изложеноста на тутун е поврзана со инсулинска резистенција, помеѓу другите фактори. Сепак, усвојувањето здрав начин на живот подоцна во зрелоста може да го ублажи ризикот од дијабетес тип 2, без оглед на раната изложеност на тутун. И покрај падот на преваленцата на пушењето со текот на годините, тоа останува значаен јавно здравствен проблем. Напорите за намалување на стапките на пушење вклучија означување на производите, едукација на јавноста и регулаторни мерки. Екел ја нагласува потребата пушачите, особено оние со генетска предиспозиција за дијабетес тип 2, да размислат да се откажат од пушењето за да го намалат ризикот. Ја нагласува важноста на промените во животниот стил за да се спречи прекумерното зголемување на телесната тежина и ефикасно да се справат со индивидуалните фактори на ризик. 1 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Pexels СлајдерСовети Најблагиот облик на аутизам: Психолог открива како да го препознаете и да помогнете Во општеството, луѓето со блага форма на нарушување од спектарот на аутизмот често се сметаат за „чудни“ бидејќи понекогаш се нејасни и главно неуспешни во нивните обиди да влезат во социјалните интеракции. Мајка и Дете Апр 3, 2024 1.989 Сподели Нарушувањето од спектарот на аутизмот е невро-развојно нарушување кое се манифестира во нарушувања во социјалната комуникација и ограничени, повторувачки модели на однесување, интереси или активности. Според TACA (The Autism Community in Action), преваленцата на аутизмот се зголемила за 417% во последните 20 години. Не постојат две лица со исти симптоми и идентична клиничка слика на аутизам, имајќи предвид дека нарушувањата од спектарот на аутизмот може да се појават во различни форми и степени – од оние со полесна форма на аутизам (високофункционален аутизам или најблаг облик на аутизам) до оние со тешки оштетувања, поврзани потешкотии и јазично-говорни нарушувања.Во продолжение дознајте што подразбира најблагиот облик на аутизам. Тежина на нарушување на аутизмотВо последните неколку години, застапеноста на аутизмот е зголемена за 417%. Благодарение на повеќе истражувања, подобра дијагностика и подобра едукација на експертите и родителите, нарушувањето од аутистичниот спектар стана појасно и попознато на пошироката популација, која подобро ги разбира симптомите и попрофесионално им пристапува на пациентите, но сепак имаме многу простор за напредок во оваа област. Недвосмислената причина за аутизмот сè уште не е утврдена, а сосема е сигурно дека се работи за сложено влијание на генетската предиспозиција и околината во најчувствителниот период од развојот на мозокот. Тежината на нарушувањето се определува според нивото на поддршка неопходна за секој од дијагностичките критериуми, односно дали на лицето му е потребна поддршка (и до кој степен) поради дефицит во социјалната комуникација и ограничени, повторувачки однесувања. Се зема предвид дали има придружни дијагнози (на пр. интелектуални нарушувања, јазични нарушувања, моторни оштетувања итн.) и во колкава мера тие се присутни во секојдневното функционирање. Генерално, сериозноста на нарушувањето се гледа преку три нивоа на поддршка: ниво 1 – потребна е поддршканиво 2 – потребна е голема поддршканиво 3 – потребна е многу голема поддршка.Блага форма на аутизам – симптомиНајблагиот облик на аутизам, т.е. високофункционалниот аутизам, се карактеризира со тешкотии во социјалната комуникација и ограничени, повторувачки модели на однесување, интереси или активности. Потребно е одредено ниво на поддршка, но во зависност од контекстот и моменталната средина на поединецот. Главните симптоми се забележани во тешкотии во започнувањето социјални интеракции и атипични или неуспешни одговори на обидите за социјален пристап од страна на другите. На прв поглед, луѓето со благ аутизам изгледаат незаинтересирани за социјалните интеракции со другите, иако од друга страна, постои длабока несигурност и страв поврзани со влегување во каква било комуникација. Тоа се луѓе кои се способни да учествуваат во комуникацијата, но тешко им е да разменуваат социјални пораки на микро ниво, односно во разговор со други и тешко остваруваат пријателства и запознаваат нови луѓе. Во општеството, тие често се сметаат за „чудни“ бидејќи понекогаш се нејасни и главно неуспешни во нивните обиди да влезат во социјалните интеракции. Друга нагласена тешкотија со благ облик на аутизам може да се види во нефлексибилноста на однесувањето и тешкото прилагодување на нова и непозната средина, промените во плановите и претходно воспоставените рутини. Тоа се индивидуи на кои им е тешко да ги променат активностите и да ги променат плановите, односно кога организацијата мора брзо да се промени поради непредвидливи околности или едноставно одминување на времето (на пр. промена на училиште, запишување на факултет, промена на работа). Иако се свесни дека планот мора да се промени, тешко им е да ја прифатат новонастанатата ситуација и со придружните емотивни реакции и поддршка од другите, на крајот, главно, успеваат да се прилагодат.Но, споменатата карактеристика ги спречува да развијат независност и во споменатите ситуации ги ограничува во нормалното функционирање. Најблаг облик на аутизам – како да помогнете?Со оглед на споменатите потешкотии во одредени области на функционирање, на лицата со дијагноза на нарушувања од спектарот на аутизам им е потребна помош во разбирањето на одредени социјални ситуации и давање насоки за пристап и влегување во интеракција со другите. Понекогаш им е потребна помош во толкувањето на соодветното однесување за одредени ситуации бидејќи имаат потешкотии да ги разберат причинско-последичните односи во социјалните ситуации и блиските односи. Поради сегашната нефлексибилност во однесувањето и тешкото приспособување на новите околности, неопходно е да им се обезбеди емоционална поддршка и да се обезбеди доволно време за прилагодување на околината. Луѓето со лесна форма на аутизам имаат потешкотии во организирањето и планирањето на активностите, особено кога треба да ги координираат со другите. Ова е особено видливо во ситуации поврзани со соработка со други (на пр. на училиште, факултет или на работа), поради што може да изгледаат напорни и „тешки“ да се договорат и да ги спроведат активностите. Наместо да судите, би било добро да разговарате со нив приватно за одредени тешкотии и да им дозволите психички да се подготват за претстојните ситуации кои би можеле да бидат тешки. Многу возрасни лица со нарушување од спектарот на аутизам кои немаат поврзана интелектуална попреченост или јазични нарушувања учат да потиснуваат одредени повторувачки однесувања во јавноста, така што нивните ограничени модели на однесување, интереси или активности тешко се гледаат во околината. Често се случува одредени посебни интереси да станат главен извор на задоволство и мотивација што отвора бројни можности на полето на образованието и вработувањето подоцна во животот. Во зависност од возраста, поблагата форма на аутизам понекогаш останува непрепознаена многу години и се дијагностицира во зрелоста, по што лицето последователно ги сфаќа тешкотиите што редовно ги доживувало и поради кои доживеало одредени емоционални проблеми, но никогаш не можело јасно да ги објасни или дефинира. Адолесцентите и возрасните со нарушувања од аутистичниот спектар се склони кон развој на анксиозност и депресија, поради што редовно имаат потреба од психотерапевтска поддршка, но и секојдневна поддршка од блиските луѓе, особено од семејството. аутизамблаг облик на аутизам 1.989 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Unsplash Животни приказниСлајдер Поради сиромаштија ги продаваат бубрезите, трговците ги лажат дека ќе им пораснат нови: Хоксе во Непал е познато како „Село на бубрезите“ Трговците со органи редовно ги посетуваат Хоксе и околните села во округот Каврепаланчок, во Непал и користат голем број трикови и тактики за да ги принудат жртвите да ги дадат своите витални органи. Еден од нив е да играат на картата на нивната наивност – да им кажат дека делот од телото повторно ќе им порасне. Мајка и Дете Апр 3, 2024 591 Сподели Една мајка од селото Хоксе, во Непал, раскажала за Дејли Мејл дека продала бубрег за да му купи куќа на своето семејство – за истата да биде уништена во земјотресот во Непал.Гета живее во Хоксе, Непал – наречено „Село на бубрези“ – затоа што речиси сите луѓе што живеат таму им ги продале своите бубрези на трговци со органи. Убедена да продаде еден од нејзините витални органи за само 1.300 фунти од страна на нејзината золва, 37-годишната Гета, отпатувала во Индија кадешто ѝ го извадиле бубрегот. Таа потрошила дел од парите за купување парцела во Хоксе – 12 милји источно од Катманду – а остатокот го искористила за да изгради куќа од камен. Но, мајката на четири деца е бездомник откако разорниот земјотрес со јачина од 7,8 степени според Рихтер ја претворила куќата во урнатини. Односно, живее во грубо изградена колиба со ѕидови од најлони и покрив од тенки листови од брановидно железо. Но, Гета не е сама. Повеќето од возрасните мажи и жени кои живеат во Хоксе биле во искушение да заработат и да продадат еден од нивните здрави бубрези на таканаречените „брокери за органи“ во Непал. Трговците со делови од тело редовно ги посетуваат Хоксе и околните села во округот Каврепаланчок и се обидуваат да ги убедат оние што живеат таму да ја завршат работата во јужна Индија, каде што трговијата со органи е голем бизнис. Тие користат голем број трикови и тактики за да ги принудат жртвите да ги дадат своите витални органи. Еден од нив е да играат на нивната наивност – и да им кажат дека делот од телото повторно ќе им порасне. Тоа беше трикот користен за да се измами Гета, што конечно ја убедило да продолжи со операцијата. „Десет години луѓето доаѓаа во нашето село обидувајќи се да не убедат да ги продадеме нашите бубрези, но јас секогаш велев не“, рекла таа. Но, водена од нејзината желба да обезбеди куќа и земја за нејзиното растечко семејство, таа на крајот отишла со сестрата на нејзиниот сопруг во Индија. „Отсекогаш сум сакала своја куќа и парче земја, а со повеќе деца, навистина ми требаше“, објаснила Гета. Операцијата траела само половина час, но таа останала во болница три недели. „Кога се разбудив по операцијата, чувствував како ништо да не се случило и бев изненадена што тоа веќе беше направено“, рекла таа. „Тогаш ми платија 200.000 непалски рупии (1.300 фунти) за мојот бубрег и отидов дома во моето село за да купам своја куќа и малку земја“, продолжила таа, опишувајќи го сонот на многу Непалци да поседуваат сопствен дом. Но, нејзиниот сон се претворил во урнатини кога разорниот земјотрес ја опустошил земјата, убивајќи 8.800, а повредил најмалку 23.000. За Гета и нејзиниот сопруг, кој исто така продал бубрег и за остатокот од жителите на „Селото на бубрези“, катастрофата значела дека тие се бездомници – и дека го ставиле своето здравје на коцка за ништо.Депресивни, голем број жители таму се свртеле кон алкохолот за да ја удават својата тага, бидејќи нивното здравје полека се влошува. И по земјотресот, се зголемил бројот на Непалци кои очајни за пари се свртувале кон фармите за органи како извор на приход. Растечката трговија ја претворила земјата во „банка за бубрези“, за која медицинските експерти предвидуваат дека бројот на луѓе во земјата што ќе го направат тоа веројатно ќе се удвои во наредните години. Финансиски очај Канха и Рам ги продале своите бубрези, водени од финансиски очај. Канха сѐ уште има болки и не може да работи поради несаканите ефекти од операцијата. „Невозможно е да се изброи колкумина го направиле тоа“, вели тој. Двајцата мажи во нивните 40-ти живеат во селото во подножјето на Хималаите. Ги креваат кошулите и на новинарите на Sky News им ги покажуваат лузните. Не им е многу пријатно, но сакаат да ја споделат својата приказна. Последниве години мештаните стануваат сѐ поочајни, се срамат, се чувствуваат измамени, оштетени, искористени. Особено оние на кои им било кажано дека бубрезите ќе им пораснат. Некои умреле како последица на тоа што им било направено на нивните тела. Сега сиромаштијата поттикнува уште една здравствена криза во Непал, а бубрезите се повторно во фокусот. Имено, сè поголем број Непалци избираат да работат во странство во земјите од Заливот и Малезија за да заработат повеќе пари за своите семејства дома. Но, младите, некогаш здрави мажи се враќаат во Непал во очајна потреба од трансплантација на бубрег. Некои научници велат дека ова е резултат на изложеност на екстремна топлина и тешка дехидрација. „Мојот бубрег го доби мојата лажна сестра. Мислам дека докторот знаеше дека го продадов“ Пред неколку години, 31-годишниот Суман бил толку финансиски и емотивно скршен што размислувал да стави крај на својот живот. Чувствувал дека нема друг избор освен да отпатува во Индија за да го продаде својот бубрег на жена која се преправала дека е негова сестра. Тоа беше физички исцрпувачки процес што му оставил лузни. Тој бил платен 3.000 фунти. „Се чувствував слаб и изгубив свест“, вели тој. „Кога се разбудив, имав многу болки. Сега не можам да работам и се обидувам да им кажам на сите да не го продаваат својот бубрег“. Трговијата со органи е голем проблем во Индија, поттикнат од огромниот јаз во побарувачката и понудата. Недостигот на донатори довел до појава на црн пазар, а лекарите и болниците се меѓу оние кои биле разоткриени во истрагата за рекетот „пари за бубрези“. Во Хоксе, мештаните инсистираат никој повеќе да не ги продава своите бубрези, но некои сепак преземаат екстремни ризици во обид да го подобрат својот живот. Оваа нелегална трговија се искачила на такво ниво што се проценува дека се селучуваат околу 10.000 операции – повеќе од една на секој час – според Светската здравствена организација. Секоја година незаконски се добиваат до 7.000 бубрези, се вели во извештајот на Global Financial Integrity. Истиот извештај покажува дека илегалната трговија со органи генерира профит до 650 милиони фунти годишно. Трговијата со органи функционира на различни начини. Жртвите може да бидат киднапирани и принудени да се откажат од некој орган; некои, поради финансиски очај, се согласуваат да продадат орган; или пак се измамени да веруваат дека им е потребна операција и органот им се отстранува без нивно знаење. Некои жртви се убиваат по нарачка ако однапред е платена голема сума. Неколку болници во Непал вршат трансплантација на бубрези. Па дури и лекарите во Непал знаат дека повеќето пациенти кои се подобро ситуирани претпочитаат да одат преку границата во Индија. „Тие сакаат подобри услуги, сакаат индиски лекари. Затоа одат во болниците во Индија“, вели д-р Риши Кумар Кафле, директор на Националниот центар за бубрези. Често се мета децата, особено оние од сиромашно потекло или деца со попреченост Во мај 2013 година, осумгодишната британска ученичка Гуркирен Каур Лојал починала на клиника во Индија, а нејзиното семејство вели дека се сомнева дека била „убиена“ од лекари кои имале намера да ѝ ги земат органите. Откако ќе се „соберат“ во болниците во јужна Индија, органите потоа им се продаваат на богатите приматели за шест пати повеќе од она што го добива донаторот. 591 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Freepik Женски приказниСлајдер Мајките – инфлуенсерки им штетат на новите мајки – и тоа се резултати од истражување Истражувачите од Универзитетот Небраска-Линколн анкетирале 464 нови мајки кои се обидувале да разберат дали одредени особини што некако ги прифатиле со тоа што станале мајки можат да ги направат почувствителни на негативните ефекти од идеализираните претстави на мајчинството кои се споделуваат на Интернет. Мајка и Дете Апр 2, 2024 77 Сподели Веќе знаеме дека се истражуваат многу работи кои понекогаш ни се бесмислени. Меѓутоа, понекогаш нешто што доаѓа како потврда за некое наше размислување, исто како и нешто што го побива нашето мислење, добро ни доаѓа. Овојпат, станува збор за истражување кое покажало дека мајките-инфлуенсерки можат повеќе да им наштетат отколку да им користат на новите мајки. Резултатите од истражувањето биле објавени во Journal of Broadcasting & Electronic Media, а покажале дека дотерани или идеализирани претстави на мајчинството – т.е. сето она за што веќе многу пати сме пишувале, како што е претерано чиста куќа, постојано среќни деца, совршена коса и шминка – примерите споделени на социјалните мрежи може да ја зголемат анксиозноста и зависта кај новите мајки. Чувствителен периодИмено, истражувачите од Универзитетот Небраска-Линколн анкетирале 464 нови мајки кои се обидувале да разберат дали одредени особини што некако ги прифатиле со тоа што станале мајки можат да ги направат почувствителни на негативните ефекти од идеализираните претстави на мајчинството кои се споделуваат на Интернет. Генерално, откриле дека тие премногу гламурозни објави на социјалните мрежи имаат негативен ефект врз оние мајки кои се повеќе склони кон „социјални споредби“. Утврдено е дека истите мајки имаат поголема веројатност да станат помалку сигурни во сопствените родителски способности откако ќе се идентификуваат со овие објави. „Сите ние имаме тенденција да споредуваме, но некои од нас се повеќе склони кон правењето споредби од другите“, рекол водачот на студијата Сиера Киркпатрик во изјавата. „Ако знаеме како овие објави влијаат на мајките и дека се поштетни за одредени мајки, тогаш тоа ни помага, од гледиште на стратешките здравствени комуникации или на здравствените работници. Видеата се со помал притисокУтврдувањето кој може да биде поранлив на негативните влијанија на социјалните медиуми ќе им овозможи на професионалците да интервенираат пред негативните влијанија да почнат да го земаат својот данок. Киркпатрик, исто така, истакнала дека алгоритамската промена од фотографии на видео (т.е. Тик-Ток, Инстаграм Рилс) го намалила бројот на совршени објави бидејќи има помалку можност за уредување и инсценирање. „Мислам дека беше полесно, со фотографија, да се долови токму она што го сакате и да се изостави сè друго“, коментира Киркпатрик. „Малку е потешко да се увериме дека сè е совршено во видеото, а гледав сѐ повеќе обиди да покажат реални претстави на мајчинството додека собирав такви објави за следната студија. Сепак, мајките кои се подпложни на споредување не се целосно ослободени од чувството на помала вредност со видео содржината на мајките инфлуенсерки. Киркпатрик открил дека можеби има работи кои, заедно со идеализацијата, ги влошуваат работите за новите мајки. „Имам многу примери на мајки по породувањето кои ги покажуваат своите работи кои мораат да ги имаат – креветче од 1.000 долари или машина за миење шишиња од 300 долари и навистина скапи работи – и тоа веројатно врши притисок врз мајките“, вели Киркпатрик, додавајќи: „Или видеа за „типичен ден“ кој покажува како мајка по породувањето планира оброк или ја чисти својата куќа секоја вечер. Тоа само го зголемува притисокот. Не прозиваме никого, ниту велиме дека некој прави нешто погрешно. Ќе заклучиме само дека на мајките денес не им е лесно… 77 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...

Фото: Тик-Ток/Remember.well.us НовостиСлајдер Не може човек ни да умре на раат! Наместо цвеќе, на гробовите се ставаат QR-кодови Нов тренд на надгробните плочи по гробиштата низ светов, па дури и во соседна Србија, се QR кодовите кои може да ги скенира кој ќе стаса и да види дел од животот на покојниот Мајка и Дете Апр 2, 2024 340 Сподели Не може човек ни да умре на раат! Освен што кога некој ќе умре, сите веднаш мораат да напишат нешто на Фејсбук и најчесто, во напишаното му се обраќаат директно, на покојниот, а во прилог ставаат дури и слика на која се тие и тој (или таа), како доказ дека биле блиски демек, па сега на надгробните плочи почнаа да се ставаат и QR кодови. Кога ќе се скенира кодот, се прикажува снимка од покојникот и секој што ќе го скенира може да види дел од неговиот живот. Технологија, интернет, Фејсбук – мејсбук, немало спас ниту на оној свет. Можете ли да замислите дека кога ќе застанете над нечиј гроб, ќе можете да ја дознаете целата историја на неговиот живот? Епа ете, и тоа е можно. Потребно е само да имате паметен телефон.Видеото од гроб со QR код поставен на споменикот стана вирално на Тик-Ток. Кога ќе се скенира кодот, се прикажува снимка од последниот танц на брачната двојка погребана таму. Семејството исто така поставило и други спомени од нив.И секако, станува збор за нов бизнис, непресушен, како оној на наш „Бутел“, а луѓето се воодушевени. Овој тренд не е актуелен само низ светот, туку стасал и до соседна Србија. @remember.well.us ♬ someday i’ll get it – Alek Olsen 340 Сподели FacebookTwitterGoogle+ReddItWhatsAppPinterestEmail...